Kayıp Snape'in Kızı

Travma

Tam o sırada babam abimin arkasında belirdi ve onu yatağa yatırıp ellerini boynuna doladı. Kahkaha atmaya başladım.
Barty : Baba! Dur yapma!
Snape : Kızımdan uzak dur Bartemius Crouch Junior yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim.
Barty : Tamam baba! Bırak beni!
Babam abimi bırakmadı.
Snape : Şimdi görürsün.
Ne olduğunu anlamadım.
Barty : Baba! Tamam! Gerçekten nefes....
Abim kıvranmaya başlamıştı ve babam gülmeye.
Diana : YAPMA!
İleri atılıp babamın elini ittirdim. Hiç hareket etmedi. Bana dönüp şok olmuş gibi baktı. Ellerini çekmek için büyük bir mücadele verdim. Ağlamaya başlamıştım. Abimi o şekilde görmek istemiyordum. Abimde bana odaklanmıştı.
Diana : YAPMA! BABA NOLUR! YAPMA!
Babam ellerini çekti ve beni geri yatırdı.
Snape : Şşşş! Ağlama Diana. Ben abine şaka yapıyorum. O da benim evladım. Neden onu boğayım?
Abim oturmuş bana bakıyordu. Babam korkmuş gibiydi. Ağlayarak geri çekildim ve babamın elini ittim. Babam bana sarılmak için hamle yaptı. Onu geri itmeye çalıştım ancak çok yorgundum.
Diana : BIRAK BENİ!
Snape : Şşş! Yapma kuzum. Biz şakalaşıyoruz. Söz bir daha yapmayacağım. Hiç bir zaman. Ne sen varken ne yokken.
Barty : Korkma Diana. Babamın dediği gibi şakalaşıyoruz. Babam neden beni öldürsün?
Abim bana sarıldı. Bende ona sarıldım ve ağlamaya devam ettim. Babam yatağa oturmuş saçımı seviyordu. Emindim ki bu bende travma olarak kalacaktı.
Snape : Hadi üstünü giydirelim sonra beraber yatarsınız.
Abim beni oturtturdu. Babam eline aldığı ıslak bezle üstümdeki kanları sildi. Belimde morluklar oluşmuştu. Sürekli yere düşmüştüm.
Snape : Buraya merhem sürelim geç olmadan.
Babam kendi merhemini masamdan alıp sürdü. (ne merhemmiş arkadaş ölüyü diriltir gibi her şeye kullanıyorlar ~yazar) Üstüme pijamamı giydirip pantolonumu çıkardı ve yeniden kanları silip pijama altımı giydirdi. Yatağıma yerleştim. Abim bana sıkıca sarıldı. Babam üstümüzü örttü. Eğilip alnımı uzunca öptü.
Snape : Sorun yok değil mi?
Hayır anlamında başımı salladım. Yanağımı öpüp banyoya kanlı bezleri yıkamaya gitti.
Barty : Hadi uyu meleğim. Ben yanındayım.
Gözümü kapattım. Uykum gelmişti. Bir süre daha uyumamak için zorladım. Babam banyodan çıktı ve konuştu.
Snape : Uyudu mu?
Barty : Evet sesi çıkmıyor. Solukları düzene girdi.
Snape : Çok korktum. Çığlığı.... Çok kötüydü.... Gerçekten bir cani olduğumu düşünmemiştir değil mi?
Barty : Hayır baba. Senin öyle olamayacağını eminim biliyor. Sadece şaşırdı. Ne yapacağını bilemeyince duygusallaştı o kadar. Emin ol öyle görmüyor.
Arka tarafım çöktü ve babam da arka tarafıma yattı.
Snape : Anlamıyorum. Az önce kaç kişiyle dövüşüp üstü kan içinde kaldı. Bundan etkilenmedi ama sana şaka yapmamdan çok korktu.
Barty : Şiddet çok gördüğü bir şey ama bana yapılanını görmemiş olabilir. Veya senin birine böyle davrandığını.
Snape : Bana bakış açısının değişmesinden korkuyorum.
Barty : Seni seviyor. Uzak kalamaz. Bunu küçük bir şaka bile yapamaz.
Snape : Bende şakanın küçük olduğunu düşündüm. Demek ki değilmiş....
Babamı asla cani olarak göremezdim tabi ki. Bana belimden sarıldığını hissettim ve kendimi uykuya teslim ettim.

Snape : Canım.....
Yatağımın tek tarafı çökmüştü. Birisine sarılıyordum. Babam. Gözümü açtım. Normal babamı görmek yerine üstü kanla kaplı babamı gördüm. Bana sarılıyordu. Çığlık atıp hızla yatakta geri çekildim. Babam psikopat gibi gülüyordu.
Snape : Ne oldu Diana? Neden korktun?
Odamın her yer kandı. Gözüme yerde yatan abim ilişti. Bunu babam mı yapmıştı? Babam bir cani miydi? Hızla yataktan fırlayıp abimin yanına gitmek istedim. Yataktan iner inmez yere düştüm. Ayaklarım yürümeyi reddediyordu. Emekleyerek abimin başına gittim. Gözünü açmayı denedim. Göz çukuru boştu. Öylece dondum. Masamın altında duran iki kahverengi göz gördüm.
Diana : Hayır.... HAYIR! HAYIR! HAYIR!
Babama döndüm. Yatağa oturmuş hala gözlerini kocaman açarak gülüyordu.
Diana : YAPMADIM DE! SEN CANİ DEĞİLSİN! YAPMADIM DE! HAYIR!
Snape : Sana dokunmaya çalıştı Diana. Küçük bir şaka yaptım bende.
Bunu dedikten sonra büyük bir kahkaha attı.
Diana : HAYIR! HAYIR! SEN CANİ DEĞİLSİN! YAPMADIN! SEN CANİ DEĞİLSİN!

Snape : DİANA GÖZÜNÜ AÇ! UYAN!
Diana : CANİ DEĞİLSİN! SEN CANİ DEĞİLSİN! YAPMADIM DE!
Kendime geldim. Yatağın tek tarafı çökmüştü. Ve babamın sesi.....
Diana : HAYYYIIRR!
Haykırarak kendimi yatağın en köşesine atıp gözümü açtım. Babam panik halde bana bakıyordu. Gözünde biraz hüzün vardı. Oda normaldi.
Diana : ABİM NERDE!?
Snape : Yemek almak için aşağı indi. Yemek zamanı seni uyandıracaktık.
Öylece durdum.
Snape : Ne gördün?
Onun cani olarak gördüğümü bilmemeliydi.
Diana : Bir şey görmedim?
Snape : Diana.... Çığlık atarak uyandın. Sen cani değilsin diye sürekli bağırdın. Şuan gözünde cani olan tek kişi var...
Diana : Hayır kimse yok!
Snape : O da benim. Ne gördün rüyanda. Ne yapmıştım?
Diana : Bir şey yapmadın.
Snape : Diana....
Bana yaklaştı.
Snape : Bunu bilmem gerekli. Senin bir.....
Diana : Benim bir...?
Snape : Psikoloğa ihtiyacın olduğunu düşünüyorum.
Diana : Hayır ihtiyacım yok!
Snape : O zaman bana rüyanı anlat. Ne yapmıştım? Her ne olursa olsun bir psikoloğa görünmen gerekli Diana. Bu kadar şeyin üstüne travma yaşamana izin veremem.
Diana : Travma yaşamadım.
Snape : Yaşadın Diana. Abinin üstüne çullanıp boğazını sıkmam...
Diana : Tamam!
O anı hatırlamak istemiyordum. Babam durdu.
Snape : Eee?
Diana : Ben.... Uyandım.... Rüyamda yani. Sadece sen vardın. Bana canım dedin. Gözümü açtım. Her yerin kandı. Hatta odanın her yeri kandı. Ortada abim yatıyordu. Geri kaçtım. Gülmeye başladın. İnanmadım yaptığına. Dedin ki....
Flashback
Snape : Sana dokunmaya çalıştı Diana. Bende ona küçük bir şaka yaptım...
Normal zaman
Diana : Sonra yataktan aşağı indim. Yürüyemedim. Emekledim. Bir umut abim yaşıyor diye. Gözünü açtım. Gözleri yoktu. Masamın altındaydı.
Bunu dedikten sonra ağlamaya başladım. Abimin geldiğini görmemiştim.
Barty : Ne?
Snape : Sonra anlatırım Barty. Diana.... Buraya gel.
Babama atılıp sarıldım. O da bana sarıldı.
Snape : Abin sana dokunacak diye öyle bir şeyi asla yapmam.
Diana : Biliyorum. Ama..... Çok korkunçtu. Sen cani değilsin ben seni hiç bir yerde öyle görmek istemiyorum.
Yeniden ağladım. Babam sıkıca bana sarıldı. Abim elindeki tepsiyi masaya bırakmış yeniden yatağa oturmuştu. İkimize bakıyordu.
Snape : Bir psikolog tamam mı? Kısa süreliğine...
Diana : Peki...
Snape : Hadi şimdi bir şeyler ye. Dumbledore ile görüşeceğim ve Psikoloğun burada olmasını sağlayacağım.
Babam alnımı öptü ve çıktı. Abime döndüm. Sıkıca ona sarıldım. O da bana sarıldı.
Barty : Yemek?
Diana : Bilmiyorum...
Barty : Önce sakinleş... Öpücük ister misin?
Başımı salladım. Abim yanağımı öptü. Ardından farklı yerlere minik öpücükler bıraktı.
Barty : Daha iyi misin?
Başımı salladım.
Barty : Hadi o zaman yemek yiyelim....
Dumbledore'un ofisi
Dumbledore : Bir şeyler yapmaya çalışırım Severus. En kötü hafızasını silebiliriz.
Snape : Zihnine zarar vermek istemiyorum. Beni cani olarak görüyor.
Dumbledore : Hayır Severus sen cani değilsin. Seni o şekilde görmüyor. Travma olarak yaşıyor sadece. Bunun tedavisine pazar günü başla. Görevli olduğun gün Barty ve Diana ile kent merkezinde bir gezi yap. Önce Diana psikoloğuna gitsin. Normal bir muggle psikoloğuna. Ardından eğlenin. Diana zamanla unutur ve sadece eğlendiğiniz anları hatırlar.
Snape : Umarım öyle olur....

Diana
Abim bana son lokmamı verip kendide yemeğini bitirdi. Tabakları masaya bırakıp yanıma geldi.
Barty : Dinlen hadi.
Diana : Olmaz...
Barty : Neden....
Diana : Eee... Çünkü babam gelmedi.
O an kapı açıldı ve babam geldi.
Barty : İşte geldi. Hadi uyu.
Snape : Ne oldu?
Barty : Diana uyumuyor. Seni istedi. Babam geldi Diana hadi uyu.
Diana : İstemiyorum.
Barty : Ama yorgunsun neden istemiyorsun?
Diana : Çünkü..... Babamı öyle görmek istemiyorum....
Babam bana baktı. Abim bana baktı. Titriyordum. Ellerimle saçımı kavradım ve biraz çektim.
Snape : Barty.... Üçümüz uyuyoruz. Diana uyandığı zaman ikimizi görecek.
Bunu dedikten sonra ikiside bir yanıma yattı. Abim bana belimden sarıldı. Babamda beni sardı.
Snape : İyi geceler.... -Snape Canım demek üzereyken durur- Meleğim.
Alnıma bir öpücük verdi. Sarılıp gözümü kapattım. Babamı veya abimi görmedim. Bir ağaç gördüm... Uzun zaman sonra....