Love Me Like You Do || Complete || ✅

ආදරේ 🥺

"චිම්.. මේ කොල්ලා අඬනවනෙ.. එළියට වරෙන්කො.."

ටේ හ්‍යොංගෙ කෑගැහිල්ල ඉවර වෙන්නවත් ඉස්පාසුවක් නැතුව මාව ඇදිලා ගිහින් බිත්තියයි මහ හදිස්සියකින් වොශ් රූම් එකෙන් එළියට කඩන් පැනපු චිමී හ්‍යොංගෙ හැඩිදැඩි අත් අතරෙයි හිරවුණා.

"තමුන් මොකටද අඬන්නෙ ආ? මොකටද අඬන්නෙ කියනවා.. බබෙක් වගේ හැම මඟුලටම පොඩ්ඩ ඇත්තන් අඬනවා.."

එයා රකුසුපාට කරගත්තු ඇස් මගෙ මූණටම ඔබාගෙන මහ සද්දෙන් කෑගහන්න ගත්තම මං බයෙන් තව තවත් බිත්තිය අස්සට ගුලි ගැහුනා.

"ගෙදරට කියලද ආවෙ?"

"අහ්?"

"ගෙදරට කියලද ආවෙ තමුන්?"

"අහ් මේ.. හ්හ.. හදිස්සියෙ ඔ.. ඔයා අසනීපෙන් කිව්ව නිසා.. මේහ්.. ඔයාට එකපාරම අසනීප උන නිසා... ම..මං..."

ටේ හ්‍යොංගෙන්වත් උදව්වක් නැති තැන මං පැටලි පැටලි අසරණයෙක් වගේ දිගටම ඒකම ඒකම මිමිණුවා.

"තටමන්නැතුව කියනවා.."

"න් නැහ්.. ඔම්මලා දන්නෑ..."

"අශ්... ටේ මූව ගිහින් දාලා වරෙන්."

"බ් බෑහ්.. මට යන්න බෑ... මං කොහෙවත් යන්නෙ නෑ.."

හ්‍යොංගෙ වචනත්තෙක්ක කලබල වෙච්ච මට එකපාරම කෑගැස්සුනාම හ්‍යොං ආයිමත් නපුරු ඇස්දෙක තවත් සැරපාට කරගෙන මට එරෙව්වා..

"ඔ..ඔයාට සනීප වෙනකල් මං කොහෙවත් යන්නෙ නෑ.."

"අ...හ් මේ යකාට පිස්සුද ටේ? හෙට මූ කොලේජ් යන පළවෙනි දවස. ජොන් අංකල් දන්නවනං මාව එල්ලයි. මෙන්න මේකව ගිහින් දාලා වරෙන්.."

"යමු කුකී දැන් පාන්දර හතරත් පහුවෙලා.. ඔයා උදේම කොලේජ් යන්න ඕනෙ.. අනික ආන්ටිලා ඔයා නෑ කියලා දැනගත්තොත් කලබල වෙයි.."

ටේ හ්‍යොං මාව බලෙන් ඇදන් යන්න හැදුවත් මං දිගටම කෝලා බබෙක් වගේ හ්‍යොංගෙ ඇගේම එල්ලීගෙන හිටියා.. මට කොලේජ් යන එකත් මහ වදයක් වගේ දැනෙන්න ඇරන් තිබුනෙ. ඒ එක්කම ඔම්මලාගෙ නපුරු තීරණත්.. ඇයි කවුරුත් මාව තේරුම් නොගන්නෙ??

"මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ? තමුන් ඇයි මෙහෙම හැසිරෙන්නෙ?"

අන්තිමට හ්‍යොං මාව ඇදලා අරන් බිත්තියට තද කරන් අහපු ප්‍රශ්නෙට මාව උත්තරයක් නැතිකමටම ගල්ගැහිලා ගියා..