𝑻𝒓𝒐𝒖𝒃𝒍𝒆 𝑴𝒂𝒌𝒆𝒓 𝑬𝒍𝒆𝒎𝒆𝒏𝒕

S2-PT_5=راه حل های عجوبه ایی

بعد حسابی کتک خوردن جیمین از جین در حال حاضر یه دو ساعتی میشه که روی مبل پخش شده و از دو طرف توسط هوسوک و نامجون نصیحت میشه دیگه داشت رد میداد هر چند اینقدری تو افق غرق شده بود که صداهاشون رو بزور میشنید

نامجون:اصلا میدونی یه فرد بی سواد جایگاهش تو جامعه چیه ؟؟؟

هوسوک:اینارو بیخیال اصلا میدونی یه فرد بی سواد چه درداییی میکشههه هاامی خوای از این و اون سرکوفت بشنوییی هاااا

نامجون:اصلا به چه دلیل کوفتی تو از دانشگاه اومدی بیرون ؟؟

هوسوک:اصلا با اجازه کدوم کیری تو همچین گوهی خوردی ؟؟

جین که بعد کلی زدن خسته شده بود یهو از جاش پاشد و سمت جیمین قدم تند کرد که جیمین ترشیده خودشو پشت نامجون قائم کرد و با صدای بلندی سعی کرد قانعشون کنه تا دست از سر کچلش ور دارن

جیمین : باشه باشه من گوه خوردم قسم میخورم بعد این ماجرا برگردم سر درسم

جین بالاسرش وایستاد و ابرو بالا انداخت انگشت اشارشو به عنوان تعدید تو صورتش تکون میداد

جین :فقط وای به حالت اگه نری فهمیدی ؟؟؟؟

جیمین یهو وایستاد و دست راستشو روی قلبش گرفت و دست چپشو به عنوان حاضر بودن بالا برد

جیمین :من پارک جیمین سوگند میخورم بعد تموم شدن این ماجرا برگردم سر درسم در غیر این صورت کیم سوکجین موظف به کشتن من به هر روشی که دلش می خواد است

جیمین دستاشو انداخت پایین و با شونه ایی افتاده به صورت جین نگاه  کرد
جیمین :حالا سوگندخوردم ولم میکنید تا بریم به موضوع اصلی بپردازیم

جین یه نگاه تعدید آمیزی بهش انداخت و نامجون و هوسوک با خیال راحت از جاشون بلند شدن

هوسوک /نامجون :بهترین انتخابی بود که میتونستی کنی
و بعد این حرفشون نامجون شونه های جین رو گرفت و همون طور که
ماساژ میداد به جلو هولش میداد و جیمین با یه نفس آسوده دوباره
پخش مبل شد

نامجون و جین و هوسوک پوکر بالاسر تهیونگ و شوگا ایستادن
تهیونگ تو بغل شوگا مچاله شده بود و پاشون تو هم گره خورده بود و انگار نه انگار بغل گوششون یه جنگ روخ داده بود
هوسوک یه لگد به کمر تهیونگ زد که با پریدن تهیونگ از ترس شوگا هم بیدار شد

جین :تن لشتون رو جمع کنید و بشنید تا ببینیم چه غلطی کنییم

پنج دقیقه بعد دور هم جمع شدن تا راجب ایده جیمین که کاملا حق باهاش بود فکر کنن ولی هر چقدر که فکر میکردن انگار به نتیجه ایی نمیرسیدن
1-چون هیچ ایده ایی راجب مسئله نداشتن
2-چون مغزشون باهاشون راه نمی اومد و هر چقدر که فکر میکردن انگار هیچ فکری نمیکردن