KAN BAĞI

2.BÖLÜM•SIRLAR

Medya:Erutan-Day of destiny

Bu bölüm biraz uzun oldu. Sindirerek okuyun bakalım. Satır arası yorumlarınızı ihmal etmeyin düşüncelerinizi merak ediyorum.

Öpüldünüz. Keyifli okumalar ❤️

♣️

"Herkes bilirdi ki yer altına hükmeden, ay yükseldiğinde gökyüzüne de hükmederdi."

2.BÖLÜM:SIRLAR

Gözlerimi açtığımda kendimi bilmediğim bir odada bulmuştum. Son yaşananları ve bana yapılan sakinleştirici iğneyi hatırladığımda yeniden öfkeyle dolmuştum. Yatakta doğrularak gözlerimi odada gezdirdiğimde yalnız olduğumu gördüm.

  Üzerinde yattığım yatak, 4 kişinin sığabileceği kadar büyüktü. Odanın bir duvarı tamamen camken gördüğüm manzara en az 4. katta olduğumu gösteriyordu. Odanın içinde gördüğüm iki kapı da giyinme odası ve banyo olmalıydı. Yataktan yavaş adımlarla indiğimde odayı incelemeye devam ettim. Bir duvar benim sevdiğim film, dizi ve şarkıcıların posterleriyle kaplanmıştı. Agâh beyin bu odaya özendiği ve hakkımda araştırma yaptığı belliydi. Düşünceli bir tavırla giyinme odasının kapısını araladığımda sanki karşımda bir mağaza vardı. Şaşkınlıkla bakakaldığımda bu evde ki her şeyin abartı olduğunu düşünmeden edemedim.

Üstümde ki okul formalarıyla daha fazla durmak istemediğim için odada biraz gezinerek elime bir şort ve tişört alarak giyinmeye başladım. Şort çok kısa olsa da sorun etmedim. Çünkü ben her zaman böyle giyinirdim.

Buraya gelirken yanımda olan çantama bakınsam da burada olmadığını biliyordum. Telefonum,cüzdanım,kimliğim her şey onun içindeydi ve elbette bana onu vermezlerdi.

"Yankı seni çok özledim." Başımı cama yaslayarak konuştuğumda gözlerim aşağıdaki bahçeye takıldı. Yüzlerce koruma vardı, her bir köşede, her yerde. Bu evin dışında bile daha fazlasına olduğuna emindim. Hareket eden güvenlik kameraları ve malikanenin devasa duvarlarıyla burası bir ev değil askeriye üssü gibiydi.

Dehşet içinde bu korkunç manzarayı izlemeye devam ettim. Neden bu kadar fazla korumaya ihtiyaç duyuyorlardı?

Kapım çaldığında göz devirerek sessizce bekledim. Sanki gelme dediğimde gelmeyeceklerdi. Tam da düşündüğüm gibi kapı açıldığında aşağıda gördüğüm hizmetçilerden biriydi.

"Eflah bey uyanmış olmanız gerektiğini söylemişti. Akşam yemeği için çağrılıyorsunuz efendim."

Saatlerdir baygın bir şekilde yatıyordum. Camdan gözüken kararmaya başlayan havayla sıkıntıyla bir iç çektim ve ters bakışlarla kadına baktım.