Herkese uzun bir aradan sonra yeniden merhaba.Canım sıkkın birçok yönden bu yüzden kafamı dağıtmak istedim,güzel okumalar dilerim!
Saatlerce ormanlık girişte beklemiş ve güzel kızım,minik aşkım Roselia'nın herhangi bir geri dönüşü için neredeyse tanrıya yalvarmıştım.Artık gitme vaktiydi çünkü artık tahammülüm kalmamıştı.Fakat arabacı verdiğim talimatla birlikte bir iki adım gitmişti ki koca meşe ağaçlarının hışırtısı ve burnuma dolan kokusuyla onu durdurmuştum.
"Gelmişti....
Sevdiğim tek şahıs,
Uğruna tüm dünyayı,tahtımı,itibarımı,benliğimi yakacağım tek mahluk,
Gelmişti."
Gözleri yaşlarla süslü,yanakları ve burnu garip bir şekilde canlı denecek bir pembelikle bezenmiş,kırık bir şekilde gözümün içine bakıyordu.
"Jennietta." Dediğinde yüzümde ki gülümseme biraz daha belirginleşmiş ve o bana adım adım gelirken tam şu an burayı ateşe verebilir,uğruna dağları ve denizleri birbirine katabilirdim.
Aramızda santimler kaldığında ise durdu. "Biliyordum Jennietta,her şeyi senden önce biliyordum.Tıpkı senin bana yaptığın gibi bende seni deniyordum.Ben bunu uzun yıllar evvel dadımdan öğrenmiştim sadece gelmeni bekledim."
Demiş ve ben öylece kalakalmıştım.Bu nasıl olabilirdi,beni nasıl bu kadar iyi idare edip kandırmıştı.Yüzüne öylece bakakalmış ve susmuştum çünkü şaşkındım,gerçekten bir şey bilmiyor sanmıştım.
"Fakat babam ve teyzemi bilmiyordum." Diye devam etmişti kısık ve çatallı bir sesle.Ardından bende afallamayı kesmiş ve; "Yani hislerin benim gibi mi?" Diye sormuştum.Yemin ederim hayatımda hiç bu kadar duygu karmaşası tatmamıştım.O bana biraz daha sokulmuş ve ardından arabanın içine tam yanıma oturmuştu.Biraz sessizce beni izledi ve tam o an bir şey fark ettim.
Kan kırmızısına dönen gözleri ve ufak gülümsemesi ile sanki daha birkaç saat önce hayatının koca bir yalan olduğunu öğrenmemiş ve kırılmamış gibiydi.
O an emin olmuştum.O benden daha beter ve caniydi,iflah olamazdı,gözleri ne için bu kadar parlak ve kırmızıya dönmüştü,yüzündeki o gülüş neydi tam olarak anlayamıyordum fakat bu içimdeki bir şeyi ürpertmiş ve sanki o şey şu an tamamlanmıştı.
Bakışları dudaklarıma kaymış ve "Evet her şey tamamiyle aynı hatta daha fazlası,tahmin edilmezim ben,bastırdığım her şey şu an artık serbest." Demiş ve bu cevap beni oldukça tatmin etmişti."
Ona biraz daha yaklaştım ve dudaklarımız birbirine usulca değdi.Tam o anda günlük güneşlik olan hava kararıp yerini fazla ürkütücü şimşeklere bırakmıştı.
Etraftaki hayvanların korku dolu feryatlarını duyuyordum,ondan ayrıldığımda gözleri öyle canlı ve şehvet dolu bakıyordu ki...bu sesler ve hava ile gözlerimiz asla ayrılmazken tekrardan ona yaklaşmıştım.Dudaklarımız birbirine değerken ikimizde histerik bir kahkaha atmıştık.
"Kıyamet kopmuştu fakat bu daha başlangıçtı,çünkü biz birbirimizi yeni bulmuş ve kıyametlerimizi birbirine yeni katmıştık.İleriyi düşünmüyorduk düşünmesigereken insanoğlu ve diğerleriydi."
•Bölüm sonu vote ve yorum tek ricam.
•Devilsofmama kaçar:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
