Tonight

Episode 1: Homedate With a 'Boy'

Öncelikle bu bölümde karakterler 15 yaşında olduklarını ve daha lise 1'e gittiklerini söylemek istiyorum. Önce Aaron ve Xavier'in sevgili olmalarını yazacağım yani birkaç bölüm onları 15 yaşında okuyacaksınız sonrasında ise 19 yaşında olarak devam edecek

"Gitmem zorunlu mu baba?"

"Ben artık hastanede kalacağım için gitmen lazım. Hem biliyorsun Jordan abinin de işi var ve yanımdan da ayrılmayacağına eminim. Evde tek başına durmanı istemiyorum." Derin bir nefes aldım ve her ne kadar görmediğini de bilsem gülümsedim.

"Arada görmeye geleceğim. Hatta sık sık geleceğim!" Bahçedeki bazı kişiler telefonla böyle gülümseyerek konuşmama garipmiş gibi bakıyorlardı. Gerçi bilmiyorlardı ki her an kaybetme tehlikem olan babamla konuştuğumu.

"İstediğin her an gel tabii ki, Jordan abine haber ver alır seni. İşi yoksa tabii." Birkaç kelime daha konuştuktan sonra Jordan abi babamın yanına geldiği için telefonu kapattı. Biraz etrafıma bakındığımda biraz uzağımda bana bakarak fısırdaşan bir grup gördüm diğer tarafa döndüğümde ise bana doğru yaklaşan 'arkadaşım' Aaron'u gördüm.

"Günaydın Xavier, nasılsın?" Gülümseyerek yanıma, çimlere, oturan Siyah saçlı arkadaşıma gülümseyerek cevap verdim.

"İyiyim Aaron sen nasılsın?" Gülümsemeyi bırakmadan cevap verdi.

"Ben de iyiyim, babanın durumu nasıl?" Sorduğu soru ile kafamı gökyüzüne çevirdim.

"Hastanede duracakmış artık, ne olur ne olmaz diye yani. Yine de benden sakladıkları bir şey var gibi hissediyorum. Gerçi artık annemin yanında kalacakmışım." İnanmazcasına ıslık çalan Aaron'a baktım. Ailem hakkında çoğu şeyi biliyordu. Gerçi ben de onun ailesi hakkında birçok şey biliyordum.

"Sizinkilerin durumu ne oldu peki?" Gülümsemesi yüzünde donarken ters gidem bir şeyler olduğunu anlamıştım. "Kötü bir şey varsa anlatmana gerek yok Aaron. Yani en azından şimdilik." Sözlerime karşılık sol elini sağ yanağıma koydu ve yanağımdaki yara izini okşadı biraz.

"Fazla kötü bir şey yok aslında ama okulda konuşmasak olur mu?"

"O zaman okul çıkışı bir yere gidelim anlat olur mu?" Gülümseyerek kafasını salladı.

"Uzun zamandır da birlikte dışarı çıkmıyorduk zaten." Gülümsediğimde sanki büyülenmiş gibi bana bakıyordu.

"Fazla gülmüyorsun ama gülüşün çok güzel." Yanaklarım ısınırken neden böyle hissettiğimi sorguladım. Belki de ilgi görmeye ve iltifat almaya alışık olmadığımdandı. Gerçi onun yanında bir süredir böyleydim, garipti.

"Teşekkür ederim, hem belki de gülüşümü fazla görmediğinden güzel gelmiştir sana."

"Sen ne kadar gülersen gül her zaman severim ki ben gülüşünü, cidden çok güzel gülüyorsun." Yanaklarımın biraz daha kızardığımı hissederken kafamı başka yere çevirdim. Kafamı çevirdiğimde göz göze geldiğim kişiyle yutkundum. Tanrım cidden bir de böyle bir sorunum vardı... Carey, sevgilim. Göz göze geldiğimizde hızlıca yürüyerek yanımıza geldi ve yanıma oturup kolunu omzuma attı.

"Bugün birlikte dışarıya çıkalım mı?" Anında bana yönelttiği soruyla biraz ondan uzaklaşıp ona döndüm.

"Bugün için Aaron'a sözüm vardı Carey. Sonra buluşsak olur mu? Biliyorum zaten fazla buluşamıyoruz ama sen gelmeden hemen önce Aaron'a söz verdim." Biraz bozulmuş şekilde bir bana bir de Aaron'a bakmıştı.

"İyi öyle olsun bakalım. Belki bugün akşama doğru buluşuruz." dediğinde zil çaldı.

"O da olamaz büyük ihtimalle, benim işler biraz karışık. Neyse sonra konuşuruz sınıfa gidelim artık." Ayağa kalkmamla arkamdaki ikili de ayağa kalktı ve arkamdan yürümeye başladılar. Duymadığımı düşünerek de konuşuyorlardı bir yandan.