ဒီနေ့က ငယ်ဆရာမ တစ်ဦးရဲ့သမီး မင်္ဂလာဆောင်မို့ သွားကူဖို့ ပြင်ဆင်နေရင်း "မင်းညိုစင် "တစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေမိသည်.. မနေ့ကတည်းက ကူသင့်သလောက်ကူပြီး လုပ်သင့်သလောက် လုပ်ထားပြီးပြီမို့ ဒီနေ့ လုပ်စရာသိပ်မရှိတော့ပေ...ဧည့်သည်ဧည့်ခံဖို့နှင့် ဖျော်ရည်ဖျော်ရန်လောက်သာ ကျန်တော့သည်..
တောမကျ မြို့မကျ မြို့နယ်လေးတစ်ခုဖြစ်သော နယ်မြို့လေးက မင်္ဂလာပွဲအတွက် စတစ်အင်္ကျီ အနက်ရောင်နှင့် ယောပုဆိုးအနီရောင်က သူ့အတွက် ပြည့်စုံလွန်းနေသည် ....
ကိုရီးယားမင်းသားစတိုင် ရှေ့မှာ အတိနှင့် အနောက်က ခပ်ရှည်ရှည်ဆံပင်ပုံစံက ခပ်သွယ်သွယ် ရှည်ရှည်ဖြစ်နေသောသူ့ကို မူရင်းအသက်ထက် ပိုနုငယ်စေသည် ...
သူ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ပြုံးရယ်လိုက်လျှင် သူ့မျက်လုံးတွေက အနည်းငယ် ကျဥ်းသွားသော်လည်း အပြုံးတွေက မျက်လုံးမှာ ပေါ်လာသဖြင့် သူ့ကို ပျော်ပျော်နေတတ်သော လူငယ်လေး အဖြစ်လူအများက သတ်မှတ်ထားသည်မှာလည်း မှားတယ်ဟု မဆိုသာပေ...
သူအကြိုက်ဆုံးရေမွှေးကို တရွှီးရွှီးဆွတ်လိုက်ပြီး မှန်ရှေ့မှ ခွာကာ အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်ခဲ့တော့သည်...
"မေမေရေ မေမေ... သားသွားတော့မယ်နော်..."
အသံပြဲ ကြီးနှင့် သူ့အော်သံကို ကြား၍ မေမေက မီးဖိုထဲ မှ ထွက်လာသည်
"အမယ်လေး.. မေ့သားငယ်လေးက ချောနေရောပဲ... မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ငွေရော ပါပြီးလား"
"ဟုတ်မေ...သားညကတည်းက ဖေ့ဖေ့ဆီက ယူထားပြီးသား"
"ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ သားဆရာမကိုလည်း သေချာ ကူပေးလိုက်အုံးနော်"
"ဟုတ် မေ..သား နောက်ကျမှာနော် အားလုံးပြီးမှ ပြန်ခဲ့ရမှာဆိုတော့"
"အေးပါ သားရယ် မေမေသိပါတယ် ကဲ..သွားစရာသာသွား နောက်ကျနေအုံးမယ် "
"အာဘွား... ရွှတ်"
"အာ....ဒီကလေးဟာလေ မကြီးမငယ်နှင့်...."
သူနမ်းလိုက်သော ပါးပြင်ကို လက်နှင့်ပွတ်ရင်း တတွတ်တွတ်ပြောနေတဲ့ မေ့မေ့ကို လက်ပြရင်း မင်္ဂလာဆောင်ခန်းမသို့ ဆိုင်ကယ်လေးစီးကာ ထွက်လာခဲ့တော့သည်...မကျဥ်းမကျယ် နယ်မြို့လေးမှာတော့ ဆိုင်ကယ်က သူအတွက် အဆင်အပြေဆုံး စီးတော်ယာဥ်ပင်.......
YOU ARE READING
အချစ်ဆိုသော....
Romance"အမ ကျွန်တော်နှင့် လမ်းခွဲရမှာ စိုးရိမ်သလား" အမရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာအပ်ထားရာမှ ရုတ်တရက် မော့ကြည့်ရင်း မေးလိုက်မိတော့ အမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှတွေမှာ အပြုံးတွေ အသက်ဝင်လာသည်. "အွန်း...ဘယ်လိုပြောရမလဲ မင်းရော ကိုယ်ရော မပျော်ကြရတော့တဲ့အခါ ကိုယ်တို...
