You Can't Just Buy Love (MMxMB) - JX Series #1

Chapter 9

"Hello?"

I breathe heavily after hearing his raspy voice, nasaan na 'yung secretary!?

Kinakabahan akong tumugon, "U-uy! Xevier! haha tara gala?" Kinagat ko ang sarili kong dila para mapigilan ang pag-sasalita, ang panget ng pagkakaaya ko, Jusko!

"Hey, are you okay?" 'yon agad ang pinansin niya at hindi sumagot sa sinabi ko.

"Huh? bakit naman hindi?" Tanong ko.

"You sound drunk..."

Ay wow, grabe 'to.

"Sige, nevermind! haha balik kana sa trabaho." Nahihiya ako pero may halong inis. Pinagkamalan ba naman kasi akong lasing!

Puputulin kona sana pero nagsalita pa siya.

"No no, wait. What is it? really."

Tumaas ang kilay ko kahit alam kong hindi naman niya kita na ipinagpapasalamat ko dahil kanina ko padin kinakagat ang ibabang-labi ko.

"'Yon nga, kung gusto mong gumala...? y'know? gusto kong mag thank you, I feel like my thank you yesterday is not enough.. at alam mo na, gusto ko din mag sorry dahil nagkaroon ako ng sama ng loob sa 'yo noong binaril mo si Shelo pero alam kona ngayong ginawa mo lang iyon dahil may hawak siyang kutsilyo at he almost got me... stabbed..." Mahabang paliwanag ko at naging tahimik ulit ang linya niya.

Itong lalaking 'to, laging nauubusan ng salita!

Hindi ako sigurado pero parang narinig ko siyang bahagyang natawa.

"I never said your thank you wasn' enough."

Halata ngang galing siya sa meeting at kanina pa niya ginagamit ang boses niya dahil medyo paos ito na ikinabagay sa malalim na boses niya.

"At nagalit ka sa'kin?"

Nagsisisi akong sumagot, "Yep... Sorry ulit,"

Kaya lang naman sumama ang loob ko sa kaniya noon mga oras na 'yon ay akala ko ganoon siyang klaseng tao, na kayang-kaya niyang bumaril. Pero kundi pala dahil sa kaniya ay naligtas ako.

He laughed, "Never judge the book by it's cover."

Kung nasa harap ko siya siguro ngayon ay kanina pa ako hiyang-hiya. Good thing he can't see my face right now.

Pakiramdam ko ay pulang-pula na!

"Apolog accpeted. Anong oras? Now?"

"Anong ngayon? hindi ba't may meeting ka?" Nagtatakang tanong ko.

My jaw dropped when I heard his answer.

"Oh, really? I'm already on the way, though."

Mabilis akong napatayo mula sa kama ko at humarap sa salamin habang hindi padin napuputol ang tawag, kailan paba siya nasa daan!?

Wala sa loob kong sinimulan ayusin ang aking buhok na naka-bun, nag-laylay pa ako ng ilang hibla ng mga buhok sa magkabilang gilid ng mukha ko.

I am wearing a simple yellow fitted shirt along with a blue straight leg pants and a pink block heels sandals for my feet.

"Still there?" I immediately stopped after hearing him again.

"Saan ka papunta? dito sa amin?" Narinig ko pa ang matulin niyang pag-mamaneho.

"Mhmm, malapit na ako."

Nagpaalam na ako para patayin ang tawag bago nag-aapurang dinakma ang sling bag ko sa kama at kumaripas ng takbo mula sa 2nd floor pababa sa hagdan at papunta sa front door.