first love is not unforgettable but it is always painful to remember ➳ chaelisa

0

"Bu şarkıyı yazdığım 18 yaşındaydım." Rosé karşısındaki Wembley stadyumu seyircisine minnetle bakıyordu. "Şimdi 25 yaşındayım ve bu şarkıyı benimle söyleyecek, hislerimi anlayan 90 bin kişi olduğuna inanamıyorum."

"İlk aşk unutulmaz değildir ama hatırlaması her zaman acı verir."

°

Lalisa elindeki son vogue kapağının konseptine bakıp duruyordu. Neredeyse beş yıldır görmediği ama bir türlü kaçamadığı sevgilisi bütün ihtişamıyla karşısındaydı. Roseanne Park'ın, namıdeğer Rosé'nin YSL'in yeni elçisi oluşu Vogue kapağı ile açıklanacaktı.

İki senedir bünyesinde çalıştığı dergide bu kadar çok strese defa ilk defa giriyordu. Vogue'da çalışmak insanı asla bitmeyen bir strese, sürekli artan iş yüküne alıştırıyordu. Durmayan telefon çağrıları, yetişilmesi gereken uçaklar bir süre sonra sizi bu tempoya alıştırıyordu. Fakat hiçbir şey Lalisa'yı eski sevgilisinin fotoğraf çekiminin stresine hazırlayamazdı.

Gençliğinde böylesine güçlü bir şirkette yer almak istediğini fark ettiği andan beri elinden gelini ardına koymuyordu Lalisa. Bu sayede 25 yaşına geldiğinde sektördeki en iyi fotoğrafçıların ileride büyük işler başaracağına inandığı bir yetenek haline gelmişti. Pozisyon olarak yüksekte değildi fakat takımında önemli bir yeri olduğuna inanıyordu. İşini gerçekten özenerek yaptığını düşünüyordu.

Bu noktaya gelebilmek için ne kadar çok çabaladıysa kaybetmemek için de bir o kadar sıkı çalışmak zorundaydı.

•

yine chaelisa yazıyorum, fanfiction çukurundan çıkamıyorum