İlk bölüm olduğu için en sevdiğim şarkıyı koymak istedim ,dinlemeyi unutmayın!
Umarım seversiniz.
KEYİFLİ OKUMALAR!
Elleriyle tek tek özenle yapmıştı kadın evi. Sevdiği için, mutluluğu tatmak için.
Sonra başladı beklemeye sevdiğini. Bekledi, bekledi, bekledi...
Çok bekledi. Gelmez diye düşünürken o gün geldi çattı.
sıkılmadan. Sabırla beklemişti fakat bekleyişinin ardından camın kırılma sesleriyle kapatmıştı gözlerini. Sonra bir zil sesi tırmalamıştı kulaklarını, daha fazla yumdu gözlerini. Keşke kapatmasaydı ama kapatmıştı, zaten bir daha hiç açmamıştı gökkuşağı gözlerini.
Ne de olsa bir evin bütün camlarını kırıp sonra kapısını çalamazdı. Çalmamalıydı, hakkı yoktu.
Bu hikayede tek suçlu hikayelerini yazan yazardı. O bile nefret etmişti, kendi yazdıklarından.
Bir, iki, üç...
Hayallere giden yol kapalı,
Hâlâ anahtarı arıyor, bulabileceğini düşünüyor.
Paspasın altına bak belki oradadır.
Dört, beş, altı...
Karanlıkta savaşıyor.
Bir ışık arıyor, bulabileceğini düşünüyor.
İki taş al eline sadece dokunsunlar birbirlerine,
Ve işte bum!
Heryer alev içinde.
Yedi, sekiz, dokuz...
Ah zavallı kız kaçabileceğini düşünüyor.
Bir sokak arasına giriyor ve köşeyi dönüyor,
Çıkmaz sokak.
On...
İzin ver, sadece bekle.
Canını yakacak, sadece izle.
Al ve o gofreti ye yarısını onunla paylaş.
18 MAYIS 2006
ACI.
Küçük tombul bir kız çocuğu. Minik tombul parmaklarını çok seviyor. O kadar çok seviyor ki parmaklarını hep yemek istiyor!
Minik kollarını ekmeğe benzetiyor her zaman.
Oyun arkadaşları ona hep balık etli diyorlardı, arkadaşları kendisine küsmesin diye her zaman gülümsemişti arkadaşlarına, inatla gülümsemişti hayat'a. Eğer büyüdüğünde hala hayat'a inat gülümsemeye devam ediyorsa "öldüremedin beni, kahrolası hayat! ne duruyorsun cezamı vermek için?! " diye haykırırdı belki birgün dağlara. Kim bilir?
"Vural amca annem gerçekten özlemiş değil mi beni? " diye sordu asla güvenmemesi gereken kişiye. Onu abisinden daha çok seviyordu. Sahi abisini gerçekten seviyor muydu? Emin değildi. Belki bir gün olurdu. Kim bilir?
Vural amcası bugün annesinin yanına hapisaneye gitmişti. Ama Vural amcasından bir farklılık vardı. Küçük tombul kızın elleriyle özenle yıkayıp ütülediği kıyafetleri yoktu üzerinde.
Olsun bu kıyafetleride yakıştırmıştı Vural amcasına. Çok seviyordu Vural amcasını hep sarılırdı minik kıza, her korktuğunda her kabus gördüğünde ona sıkıca sarılır onu öperdi.
Minik kız çocuğu Vural amcasının onu sevdiğini düşünürdü. Aptal küçük kız seni kendi yazarın bile sevmemişken sevilebileceğini düşünmek aptallıktı.
