PREALANTE

1.Bölüm

Medya, Prealante.

İyi okumalar...

______

Acı çekiyorum. Bir şey beni bastırıyor. Ter içinde kalmış çığlık atmaya devam ediyorum ama beni duyan yok. O kadar çok çığlık atıyorum ki artık boğazım kurumuş ve sesim kısılmış.

Sonunda gözlerimi açtım. Ağlamaya başladım. Yan yatakta yatan ikizim sesimi duymuş olacak ki hemen kalkıp yanıma geldi.

"Catherine, yine mi kabus gördün sen?"

"Darla, kabus değil bu. Bir şey beni rahatsız ediyor."

"Yine değişik değişik konuşmaya başladıysan iyisin demek ki. Ben uyuyorum. Güneş bile doğmadı daha. Sen de uyu."

Darla tekrardan yatağına gidip uzandı. Yatamayacağımı bildiğim için uzanmadım.

Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve salona geçtim. Koltuğa oturup düşünmeye başladım.

Ben bu dünyaya ait hissetmiyorum. Burası çok adaletsiz ve ben bu adaletsizlik içinde sözümü geçiremiyorum. Küçük bir çocuğu dinlemez ki kimse. "Burnunu sokma" diyip gönderirler. Ama kimse bilmez ki o küçük çocuk sizden daha ileri görüşlü, sizden daha gerçekçi. Hep susturmaya çalışırlar.

Ben düşüncelerim arasında boğuşurken mutfaktan ses geldi. O ses biraz ürkmeme sebep olsa da merakıma yenik düşüp küçük adımlarla mutfağa ilerledim. Mutfağa girdiğimde hiçbir şey olmadığını görünce tam geri gidecekken arkamdan bir şey beni yakaladı.

Tam çığlık atacakken ağzımı kapattı. Kendine bakmamı sağladı ve parmağını dudağına götürdü "sus" dercesine. Bu adam da kimdi böyle. Kafamı onaylarcasına salladım.

"Prealante, sonunda buldum seni. İyi hazırlan. İleride bir sürü kişi yöneteceksin. O vakit gelene kadar buradasın. Zamanı gelince seni buradan alacağım. Buraya fazla bağlanma. Sen kendi gezegenini yöneteceksin. 18 yaşında geleceğim prealante. Tam 18 olduğun zaman gezegenimize gideceğiz seninle. Burada öğrenmeye çalış birşeyleri. Kimseye bir şey söyleme. Geçit kapanmak üzere. 7 yıl sonra görüşeceğiz."

Adamın söylediklerine karşı gözlerim büyürken adam birden yok oldu. Olduğum yerde kalakaldım. Buraya ait olmadığımı biliyordum ama böyle bir şey beklemiyordum.

Afallamış bir şeklide salonda ki koltuğa oturdum. İyi hazırlan demişti. "İyi" derken neyi kastediyordu bu? Sonuçta özel güçlerim yok. Kimseye söyleme demişti. Ben bunu birine söylersem bile bana inanmayacağını biliyordum. Deli muamelesi görürdüm. Belki de delirmişimdir.

-prealante, iyi hazırlan.

Deliriyorum galiba. Şimdi de bir kadın sesi. "Prealante" de neyin nesi böyle?

-yakında sen de benimle konuşabilirsin. Her şey zamanla. Biz buradan ayarlamaya çalışacağız. Sakın korkma. Sen çok güçlüsün ve bunun farkındasın. Sadece zamana bırak.

Yaklaşık 2 saat boyunca düşündüm. Ben düşüncelerim arasında boğuşurken Darla odadan çıktı.

"Hadi hazırlan okula geç kalacağız senin yüzünden."

Kafamı sallayıp odaya koştum. Formamı giyip salona geldiğimde annemin uyandığını gördüm. Her sabah olduğu gibi kahvaltı hazırlıyordu. Mutfağa gidip anneme yardım ettim. Beraber masaya oturduğumuzda babam da uykulu gözlerle masaya geldi.

"Bensiz kahvaltı öyle mi, alındım."

Gülerek oturdu. Her zaman ki gibi sessiz bir şekilde kahvaltı yaparken annemler kahkahalarla gülüyorlardı. Neden bu kadar gülerki insanlar?