I am a simple girl with a simple and happy life. Kasama ang mga magulang ko, mga kapatid ko at mga kaibigan ko. I have nothing to ask for. High grades, loyal and supportive family and friends, what more can I ask for? Ayy, meron pa pala. May isang bagay pa kasi akong hindi nakakamtan. I have this crush kasi. Not with a normal person- I mean, hindi kasi normal ang pamumuhay nya, artista kasi ang crush ko. Oh diba? NAKAKABROKEN. Isipin ko palang, nakakahurt hurt na e. Anflg layo layo nya para maabot. Thankful naman ako dahil supportive talaga ang friends and family ko when it comes to my fangirling issues. Until one day, unexpected things happened. AKALA KO, IMPOSIBLE. AKALA KO MALABO. AKALA KO DI MANGYAYARI. AKALA KO LANG PALA.
BINABASA MO ANG
Akala mo lang
Teen Fiction"Marami ang namamataaaaay, sa Maling Akala." The song said. I partly agree with that. Maraming namamatay pero mas maraming nasasaktan at nagsasakripisyo sa maling akala. Akala ko ganito, akala ko ganyan, akala ko, ganun. Lahat ng akala nya ay akala...
