AŞKpare *DUYULMAYAN HIÇKIRIK* TAMAMLANDI

31.Sona doğru

Demir..

Onu asla tanıyamamıştı kimse. İçinde her geçen gün soluk soluk büyüyen o sarmaşıklı nefret bir gün onu sadece yaralamakla kalmayacaktı. Biliyordu. Yavuzluğu bıraktığı zaman da biliyordu. Demir olarak son kez sevdiği kadının gözlerine baktığını bilirken de..

Demir yorulmuştu. İçinde çığlık çığlığa bağıran yavuz susmuştu. Yavuz baba olmuştu. Demir özlem duymuştu. Yavuz aşık olmuştu. Demir aşkını vurmuştu. Demir son nefeslerini alıyordu. Yavuz onunla birlikte ölüyordu. Ve az önce..

Yavuz uzun zaman sonra özgürlüğüne kavuşmuştu. Söylemek istediklerini söyleyebilmişti. Demir; hem revasına hem kendisine ve de akifine bunca acıyı çektiren demir.. ölüyordu. İçindeki yavuz çığlık çığlığa bağırdı. Kardeşine kavuşacak olmasına sevindi içten içe.. Babasına hesap soracağı için sevindi. Demirin kazanamadığına sevindi.

'Yavuzzz ölme yavuz!! Sakın öleyim deme!!'

Gözlerini araladı. Ve sevdiği kadının baş ucunda ağlayarak yardım isteyişini seyretti. Bu kadının hayatını mahvetmisti. Güneşine iyi bir baba olamamıştı. Oysa onunla başka bir yerde tesadüfen tanışmayı ne çok isterdi. Ona uygun olmadığını biliyordu. Uygun olmak için yarışırdı tüm bedeniyle.. Sevdalanırdı. Hiç görmediği kızının doğumuna şahit olurdu. Bambaşka bir hikaye..

'YARDIM EDİNNN!!! BENİ KURTARDIN ABİ.. ALÇAKLARRR. BU KUMARI SEN OYNADIN ASLANIM BEDELİ DE SENİN.. KAZANDIK DEMİRRR TIPI KAZANDIKKK. İNSAN BİÇMEK BANA GÖRE TAMAM DA BOYLE İNCE İNCE UĞRAŞAMAM BEN ULAN! BIRAKSIN HOCA!! BIRAKSINDA 7 CEDDİNİ... KIZIN BİR PSİKOPATI VAR ABİ.. ROBERT Mİ NE BOKSA ÖLDÜRÜN ŞEREFSİZİ..'

Zihninde dönenleri şaşkınlıkla dinledi. Ölüm dedikleri gerçekten de bir şeritli yoldu. Bu yolda ne de az gülmüştü.

'Ölme yavuz.. Ne olursun ölme..'

Bir tecavüzcüydü yavuz. Revanın saçlarını gözü dönmüş şekilde nasıl kesişi gözünün önündeydi. Yalvarışı..

Sesi çıkmadığı zamanlarda ses çıkarmak için ellerini paramparça eder duyan olsun diye kapılarda yaralar alırdı.

Umarım ölürüm. Umarım sağ çıkmam! Dedi içinden.

Birden kapıların tekmelenişi küçük kızların yardım çığlıkları oldu duyduğu. Bir bar taburesinde eskortluk yapan kadının ölü gözlerle;
'Beni 9 yaşında çığlık atarken kurtaracaktın abi. Bundan sonra ben kurtuluşa ermem. Benle uğraşma' deyişi geldi. Turgay diyorlardı. Turgayın işi.. Turgay..!

Gözleri aralandığında serumdan akan damlaya kaydı gözleri. Öldüyse yanmalıydı. Ama yok ölmediyse kendisiyle birlikte yakacaktı. Bu sona geldiği çan sesleriyse  Yavuz hayali bırakmalıydı.