Along the Axis (Cebu Series #1)

Chapter 2

"Bye lovebirds, i'm going to be missing the both of you."

Naaninag ko ang nagbabadyang luha sa mga mata ni Mommy na pilit niyang pinapahiran, she's too emotional to handle this!

"Anak. Just tell us if mayroon kang problema rito ah? financially, mentally, o ano pa yan. You can count on us, Isobel." aniya.

I nodded and smiled genuinely. "Thank you po sa pag-suporta sa biglaan kong desisyon."

"Enough with our drama session." saad ko at mahinang tumawa. "Mali-late na kayo sa flight niyo." dagdag ko sabay tingin sa loob ng airport.

"Take care always, alright?" ani Daddy.

"Of course, I will."

Marahan nila akong niyakap at pinilit ko namang pigilan ang nagbabadyang luha sa aking mga mata. Mom will cry if i'll be too dramatic.

"Pasok na po kayo." I insisted on letting them go inside the airport building already.

Nginitian ko silang dalawa sabay wagayway sa aking kamay bilang pamamaalam. They stared at me too before they turned their backs and walked directly towards the entrance of the Airport.

God. I'll miss them badly.

Pumasok na ako sa aking sasakyan upang makapagsimula na rin na mag-drive. Inaalala ko ang daan papuntang condo ngunit mas mabuti pa ring mag maps nalang ako upang hindi maligaw kung sakali..

Naaninag ko ang Enforcer na kumatok sa aking bintana kaya ay ibinaba ko ito, "Ma'am dito po ang exit ng mga sasakyan.." he stated as he pointed towards a different direction.

"Ah sige po. Salamat."

Binilasan ko ang normal na speed nang pagdadrive ko sa aking sasakyan at mas naging komportable rito. I prefer driving on an beyond average speed pero pinipigalan ako nila Mommy, but I guess I can do it now without any hindrance.

I checked the time infront me. It's still 4 pm in the afternoon.

"Shit." saad ko sabay preno.

Talagang nadatnan pa ako sa red light at maghihintay na naman ako nang ilang minuto.

My phone is currently connected to the car bluetooth dahil sa music, kaya ay mabilis na umingay ang sasakyan nang mayroong tumawag sa akin.

I checked the name. It's Trail.

"Ano?"

"Ba't ka ba galit agad. Pinaglahi talaga sa sama ng loob." sambit nito na mas nagpakunot ng aking. He is really good at annoying me, he succeeds all the time.

"Why did you call? Stop wasting my time."

I heard him chuckle lightly, "Mamaya, baka makalimutan mo."

Oh right. Yung sa Icon..

"Anong oras nga?"

"6? Ewan ko ikaw bahala."

"You'll party that early?" saad ko at napairap nalang sa kawalan habang tinitingnan ang oras sa traffic light.

"Sabi ko ngang ikaw bahala.. 8 nalang."

Aniya pa ay ako raw ang bahalang magdesisyon sa oras ngunit siya naman ang nagpasya muli. I can't believe i'm related to this dumbass.

"Okay. End ko na, nagda-drive ako."

"Hinatid mo sina tita? Ingat."

"Yup." I answered before I turned off the call.

The ride went fast nang makauwi ako agad sa condo na hindi man lang umabot ng isang oras. It was not that traffic kaya ay madaling makahanap ng tyempo na makapagpabilis mag drive.