Forced

Chapter 21

Many people stare at her, smell her, and she walks as if nothing happens.

"Inday." She turned her head to someone who called her. It was an old woman, a crazy old woman. Cueva just stared at the woman, she even tilted her head for no reason.

The old woman passes her a paper. A newspaper that is creased and can't read it properly.

"The paper says it's doomsday," the old woman said goofily. After she announces, they look up into the sky.

The helicopter is dancing in the air. Flying like a big bird. The noise makes those oldies nervous as those people are traumatized by war back in their youthful age. Expecting that there will be a battle but Cueva just smiled. Smiled for she is looking forward to them getting her.

"Ehe, ihihihi" she laughs like a witch who mixes all the ingredients to make poison in her cauldron. "Be safe, the paper says it's doomsday" the old woman insists to get the paper from her, but Cueva just refused it.

"Hapit na" Cueva didn't care at all. She thought it was Alaska's. "The bomb has been planted in every step you will take. For years I have been waiting and this is it" biglang sumeryoso ang baliw. Is she really crazy? Cueva asked in her mind.

"Ventedoz" Biglang nanigas sa kinattayuan si Cueva sa kanyang narinig ng matandang baliw. Ngumisi ito sa kanya. 

"Anong alam mo kay Ventedoz?"  

In a blink of a naked eye, the blood splashes on her face. Almost taste the blood from the bursting head. Cueva left dumbfounded. She saw a man from the helicopter, sighted her and almost pull the trigger to kill her too. 

The people are panicking. Some of them are running. Babies are crying. Is this really the end of us?

Biglang sumabog ang helikopter dahil sa paparating a jetplane. Biglang hinablot si Cueva ng isang estranghero. Siya naman ay nagpadala into dahil sa din sa walang naiintindihan na pangyayari. 

Nakita niya ang isang taong nakahandusay sa kalsada. Puno ng dugo at pawis. Hindi pamilyar sa iba, pero sa katatawan, iyong mababasa at makikilala. 

"Lyle!" biglang sigaw ng Cueva.  Tinulak niya ang estrangehero, at lumapit siya sa kay Lyle na nanghihina upang tulungan ito.

"C-Cueva" pinilit ni Lyle ang ngumiti sa harapan ni Cueva. "Bakit ka nandito?" sinubukan niyang magtanong dahil siya ay nagtataka.

"Hali ka na"mangiyak- ngiyak na sambit ni Cueva, dahil siya ay naaawa.

Ang mga narinig niyang sabog sa kanyang paligid ay biglang hindi na niya maririninig. Ang mga lumilipad pamhipapawid ay parang humihinto pero sa reyalidad ay nagpapatuloy lang ito. Ang kanyang tumitibok na puso ay naghihina na gusto nang huminto, na para bang ito na ay sumusuko. Nagtitigan lang si Lyle at Cueva. Naalala niya ang sinabi sa matanda.

Ang papel ay lumalapit sa kanyang paa dahil sa hangin, nakasulat ang isang orasan sa may likuran ng papel. Kung babasahin ito kung anong oras, ito ay 6:22. 

"Madami ka ng alam" rinig niyang sabi ni Lyle sa kanya. Bigla siyang nabibingi at kumikirot ang kanyang tagiliran. Dalawang bala na nakabaon sa kanyang katawan. Hindi makapaniwala, siya ay binaril ng isang taong malapit at tinuring niyang pamilya. Binaril siya ni Lyle Fisioterapueta.

Nakatayo ang isang babae sa kanilang likuran, isang babaeng nasaksihan ang katotohanan. Ang babaeng nasaktan at naduga sa isang laro. Tumutulo ang kanyang luha. Bakit nalang parati siyang naduduga? Bakit kapag nagmahal siya, sa mandurugas pa. Bakit minahal niya? Bakit siya naloko. Lungkot at galit ang nasa kaloob-looban niya. Bakit kapag napamahal na siya, biglang mawawala at sasaktan siya?