Wattys'2022&2021 Yarı Finalisti/WattpadFantasyTr Krallıktan Akan Asalet Kategorisi!💜
SERİNİN TÜM KİTAPLARI AYNI ÇALIŞMADADIR!
İnancın ve büyünün karıştığı topraklarda dört büyük yaratıcının kaderlerini değiştirdiği beş farklı kişi yaşıyordu. Bu beş...
Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!
●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!
Yayın Tarihi: 07.07.2022 (23:45)
Bölüm Şarkısı: Game of Thrones | Soundtrack - King of the North
İyi Okumalar!
✵
Naymahaen - Petur
Venira
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kollarımı kavuşturmuş bir şekilde dışarı bakıyordum. Başımı duvara yaslamıştım, gözlerim kapalıydı. Hislerim solmuş gibiydi. Hatta çürümüş gibi. Berbat bir kokuyla yüreğimi kaplamıştı. Bu kokunun etkisiyle kalbim çevrenle bağını kopar diyordu. Tek başına kal diyordu. Zehirlenmiş bir kalbi dinleyecek değildim. Ne yaşarsak yaşayayım, güçlü olmak zorundaydım. Ben Venira'ydım. Her daim tüm zorluklara göğüs gerdiğim gibi buna da gerecektim. Sabrım Kül Tanrıçası tarafından ödüllendirilecekti. Sabret, Venira diye mırıldandım. Çürüyen hislerime rağmen yaşamak zorundaydım.
Elimdeki karta baktım. Kart falı bakarken kenara ayırdığım kartın kendisiydi. Karttan aldığım güç beni huzursuz ettiği için o gün açmamıştım, Bartan'sa dediklerimden korktuğu için fark etmemişti. Açsaydım şu an bir şeyler değişir miydi? Bilemiyordum. Belki onu uyarırdım, belki dikkatli olurdum. Şu an bu halde olmazdı. Karta bir kez daha baktım.
Siyahlığın içinde bir tabut vardı. Tabutun içinde bir tüy bulunuyordu. Baykuş tüyü. Kartın altındaysa matem yazılıydı.
Gözlerim doluvermişti. İçimi eziyordu. Korkumdan kaçmasaydım şu an böyle olur muyduk? Bartan'a dair bir uyarıydı. Matemin anlamını herkes bilirdi. Yas tutmak, siyahlara bürünmek istemiyordum. Hayatımda kaç defa yas tutmuştum, Bartan'ın yasını tutmak kaldırabileceğim bir şey değildi. Bu bir zayıflıksa ben zayıftım. Güçlü bir karakterim yoktu. Acı benim çökmemi sağlıyordu. Ağlamaktan çekinmiyordum, yaşlarım akabilirdi. İnsanların beklediği gibi hiçbir şey olmamış havasına giremiyordum. Mümkün değildi.
Acı çekiyor olmam, bir şeyler yapmayacağım anlamına gelmiyordu. Acımı çeke çeke bize bunu yaşatanların hesabını soracaktım. Çekinmeyecektim. Kraliçeydim, tacım vardı, gücüm vardı. Bu gücü, Naymahaen'i her şeye rağmen ayakta tutmak için kullanacaktım. Düşmanlarım sevinmeyecekti. İzin vermeyecektim. Ben bu ülkeyi yönetecektim, buna mecburdum. Tacın verdiği ağırlığı taşıyacaktım.
Kapı tıklandığı gel dememle arkama dönmüştüm. Gelen Artem'di. Bartan'ın aramızdan ayrılışından bu yana bana çok yardımcı olmuştu. İnsanların korkusu kontrol etmemde yardım etmiş, saray içinde kargaşa çıkmamasını sağlamıştı. Ciddi bir şekilde bana bakıyordu. Bense kendimi tekli koltuğa bırakmıştım. Bıkkın bir şekilde "Konuş, Artem." dedim.
