Étoile Filante 『yjh』

Dix.

ХАРВАЖ БУЙ ОД.

Аравдугаар хэсэг: Зүгээр л мартацгаая.

________________________________________

JAEHYUK'S P.O.V

    Цагдаад мэдэгдэн олдоосой хэмээн залбиран хүлээсээр бараг тав хонох гэж байхад ямар ч сураг чимээ байгаагүй нь намайг ихэд сандаргаж байлаа.

    Эрэн сурвалжлах ажил одоо ч эрчимтэй явагдсаар байгаа ч энэ хугацаанд өөдтэй хариу ер сонссонгүй.

    "ЖЭХЁГ!"

    Ээжийн чанга хоолойг сонсмогцоо байдаг хурдаараа өрөө рүү нь очив.

    "Яасан ээж? Ямар нэгэн юм--"

    "Сая цагдаа ярилаа. Байршлыг нь тогтоож чадсан гэнэ. Удахгүй олдох бололтой. Тийм болохоор одоо сайн амар. Ийм байгаад байвал бие чинь дийлэхгүй."

    Эцэст нь байршлыг нь тогтоож чаджээ. Одоо л бүтэн амьсгаа авч чадахаар боллоо.

    "Хэн хулгайлсан гэдгийг нь хэлсэн үү?"

    "Тэрийг асуугаагүй ээ. Хэлтэс дээр нь очвол тодорхой мэдэж болох байх. За за явж амар. Ээж нь ч гэсэн амарлаа."

    "Мм сайхан амраарай."

    Өрөөндөө орж ирэн тааз ширтэн бодол болон хэвтэхдээ түүнийг байхгүй 5 хоног ямар байсан тухай бодож эхлэв.

    Алга болсон хулгайлагдсан гэдгийг сонсох амьдаар минь шатааж байгаа мэт л мэдрэгдсэн. Түүнийгээ яг л ээж шигээ хүндэлж хайрлаж хэн хүнээс илүү нандигнадаг атал хэн нь мэдэгдэхгүй нэг юм аймшиггүйгээр хулгайлж нэг газар хориод л..

    Ямар ч хүн тайван байж чадахгүй шүү дээ. Хэдий байршил нь тогтоогдсон ч түүнийг минь гэмтээгээгүй гэх ямар ч баталгаа байхгүй учир бүрэн тайвшрах боломжийг өгөхгүй нь тодорхой.