• ▪︎ •Yaşım 18 benim. Çok üzülerek, artık bıktığımı söylemek istiyorum. Dayanamadığımı, boğulduğumu...
Aile sıfatının arkasına sığınmış iki insan...bana hayatımı zehir etmekten başka hiç bir şey yapmadılar. Ve ben de, o zehirde boğuldum. Etrafımda ki insanların da o zehirde boğulmasına neden oldum.Ben sorguluyorum. Neden hâlâ yaşıyorum?
Masum biri değilim! Nefes almayı bile haketmiyorum. Niye hâlâ çırpınıyorum?
18 yaşındayım ya hani! Ben bu yaşıma kadar mutlu olduğum bir an söyleyemem. Hatırlamıyorum diye geçiştiriyorum kendi zihnimde.
Ama hayır, ben hiç bir zaman mutlu olmadım. Bunu farkettiğim de 13 yaşındaydım. Okulda sınıf arkadaşlarımla, doğruluk mu cesaret mi oynuyordum. Doğruluğu seçmiştim, sordukları soru basit bir soruydu."En mutlu olduğun an."
Bir dakika boyunca düşünüyormuş gibi yaptım. Düşünecek birşey yoktu! Çünkü öyle bir an yok!
Ailemle mutlu pazar kahvaltıları yapmadım mesela. Babam bana en değerlisiymiş gibi davranmadı, annem beni sevmedi. Bir çocuğun yaşadığı basit şeyleri ben yaşayamadım.En sonunda hatırlayamadım şuan deyip geçiştirmiştim.
Eve gittiğimde yastığıma sarılarak ağlamıştım. Sevdiğim oyuncağım bile yoktu... sarılıp ağlayacağım. Annem'le babam kavga ederken, sığınacağım bir oyuncağım...yoktu.
Ben hep yalnızdım. Ve yalnız ölmeye mahkumum.
• ▪︎ •
•
••
Birinci tanıtım sizlerle.
Çok riskli bir kurgu. Kurguyu ve karakterleri çokça sevin^^Ve okuduğunuz üzere üzücü bir fic
Balık burcu ben için zor bir durumdaksksghd
Kendi yazdığım cümleleri okuduğumda gözlerim doluyorrNeyse, çok fazla uzatmak istemiyorum! Bu kurgu için heyecanlıyım...
Sevgiyle kalın!
🎭
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mrs. Park | ChanRosé
Fanfiction•▪︎• Yaşım 18 benim. Çok üzülerek, artık bıktığımı söylemek istiyorum. Dayanamadığımı, boğulduğumu... Aile sıfatının arkasına sığınmış iki insan...bana hayatımı zehir etmekten başka hiç bir şey yapmadılar. Ve ben de, o zehirde boğuldum. Etrafımda k...