All my life i wish that there will be a promise that will last forever but i know its too impossible. Every promises always break.Maybe some of them will be fulfill but still it won't last forever.
Napabuntong hininga ako at naalala naman ang isang pangako na hindi mabura-bura sa isip ko.Parang tumatak na ito roon.
"Mahal hindi man kita kayang bigyan ng mga materyal,kaya naman kitang bigyan ng isang bagay na hindi maluluma at masisira 'yon ang pagmamahal ko, sana ingatan mo ito hanggang sa bumalik ako.
Pangako mahal hindi na ako iibig ng iba hinding hindi ka mapapalitan dito sa puso ko.Mag iingat ka palagi , mamimiss kita. I love you"he said while the tears is flowing from his eyes.Then he ride to the airplane.
Ipinahid ko ang mga luhang umaagos sa pisnge ko.Nanumbalik naman ang sakit na naramdaman ko.Ang sakit ng pag-iwan niya sa akin.
I tried to forget not just once but many times , but i always end up in 'i can't '.Hindi ko kaya ito lang ang pinanghahawakan ko at umaasang babalik siya.
7 years had pass but still I'm here hoping that one day...oneday andito na siya uli sa piling ko.
Kahit na sobrang tagal na hindi ko parin maiwasang umasa. Hanggat may pag- asa , aasa pa rin ako kahit na napaka impossible.
Its too impossible that he will come back because maybe he had a family. It's possible kasi sobrang tagal na.
Baka nga nakalimutan na niya ako.
The tears i was trying to hold suddenly fell.
Ilang taon na ang nakalipas pero pakiramdam ko kahapon lang nangyare ang lahat. Ansakit sakit pa din ehh
Ilang beses kong tinanong ang sarili.
Saan ba ako nagkulang?.
May mali ba sa akin?.
Dahil ba sa mahirap lang ako kaya inilayo siya sa akin?
Ang daya naman nila.
Hindi ko matanggap at ang hirap magpangap na okay lang ako,na hindi ako bigo.Dahil sa totoo lang masakit pa rin.
Ang sugat sa puso ko ay hindi parin naghihilom patuloy pa rin itong nagdurugo.
Hindi ko inaasahan na mangyagare ito.Akala ko magiging okay lang.Mali pala ako , dahil kahit kailan pala hindi ako magiging okay.
Napatingin ako sa litrato naming dalawa katabi ito ng aking kama. Magkayakap kami at kapwa nakangiti.Kahit na ilang taon na ang lumipas malinaw parin ang litrato namin.Inalagaan ko ito dahil ito ang nagsisilbing ala ala ko sa kaniya.
Tanging pangako niya lang ang pinanghahawakan ko. Ang pangako niyang babalik siya.Babalikan niya ako.
"Ngayon ako naman ang mangangako. Pangako hihintayin kita kahit gaano pa katagal" sambit ko at hinahaplos ang litrato habang umaagos ang masaganang luha sa mata ko.
PANGAKO AKO'Y MAGHIHINTAY HANGGANG SA DULO
PANGAKO NARITO LANG AKO HANGGANG SA HULI
-- Cziarah Venice Mariano
STILL HOPING THAT ONE DAY
HE WILL COMES BACK----
--- THE END-----
ⓡⓘⓢⓢⓨ_24
YOU ARE READING
THE PROMISE
Short Story[One_shot_story] Kahit na walang kasiguraduhan hinintay niya parin ang lalaking iniibig niya dahil sa pangako nitong babalik ito sa kaniya. Pinanghahawakan pa rin niya ang pangako nito.
