Het meisje aan het meer

Hoofdstuk 1

Het is als in een film. De vader krijgt een nieuwe baan, gezin moet verhuizen en komen op een plek ergens in een ander land en dan eerst is het een verschrikkelijke plek en dan gebeurt er een wonder. Nou een groot deel hier van is nu mijn situatie alleen zie ik dat wonder nog niet zo snel gebeuren. We zijn hier nog niet eens één dag en het nu al een verschrikkelijke plek. Oké voordat ik verder ga klagen over deze kut plek zal ik me eerst even voorstellen. Ik ben Jools Meijsen en ben 17 jaar. Ik kom uit Noorwegen Oslo officieel, maar mijn ouders zijn beide Nederlands, toch voel ik me echt Noors met een Nederlands tintje. Ik heb nog 5 broers en zussen ook hun zal ik allemaal even voorstellen. Mats dat is mijn oudere broer hij is 19 en studeert geneeskunde, dan mijn jongere zusje Marèn zij is 14 en vind het helemaal geweldig hier in Amerika, dan mijn enige broertje James hij is 12 en zit alleen maar te gamen en hij is echt de grootste nerd die ik ken volgens mij heeft hij nog nooit lager dan een 8,5 gehaald, zoals je misschien wel hoort heb ik niet veel met hem. Dan mijn jongste tweelingzusjes Lou en Liv zij zijn 8. Lijken sprekend op elkaar het enige waar ik ze uit elkaar kan halen qua uiterlijk is dat Liv een moedervlek je bij haar oog heeft.

Dit waren mijn broers en zusjes. Ik kan ze soms echt niet uitstaan vooral, omdat ik zo anders ben dan iedereen de enige waar ik er een beetje close mee ben is Mats.
Verder met mijn eigen voorstel stukje, ik ben een professionele danser en danste bij de beste dansschool in Oslo. Dansen is echt mijn passie, ik dans modern. Dat is ook waar ik mijn vriendje Roar ook wel Ro heb leren kennen hij is ook een danser en choreograaf toen we met onze teams samen gingen eten sloeg de vonk over en nu hebben we al twee jaar samen. Hij is een jaar ouder dan ik. Ro is echt een schatjes, hij is knap, lief, respectvol, aardig en eigenlijk alles. We hebben veel geprobeerd zodat ik bij hem kon blijven, maar dat ging helaas niet.
Naast dansen hou ik veel van lezen en tekenen. School ligt mij iets minder maar ik vind het oké. School is gewoon de plek om uit alles te ontsnappen en lol te maken met vrienden.

-

"Jools, lieverd kom je eten?" Roept mijn moeder naar boven. "Ik kom al," roep ik zeurend terug en duw mezelf mijn bed uit. Doe mijn oortjes uit en leg mijn telefoon op mijn luchtbed. Ja, een luchtbed onze meubels komen pas eind van de week. Ik strompel de trap af en ga dan de eetkamer in. Overal staan koffers en verhuis dozen die hier al stonden. We eten friet. Iedereen zit al aan tafel behalve papa. "Waar is pap?" Vraag ik. "Hij is even een verrassing halen," zegt mama opgewekt. "Oh, wat fijn dat hij de vliegtickets naar Oslo heeft geboekt," zeg ik spottend en ongeïnteresseerd. Slechter dan wat het hier is kan het niet worden. Liv en Lou zijn aan het raden wat het zou kunnen zijn. "Wanneer wordt de WiFi geïnstalleerd, mijn vrienden denk dat ik dood ben, mam," zegt James zeurend. "Heb jij die dan," En voordat ik überhaupt mijn zin heb afgemaakt wordt ik al in mijn zij geport door hem. Ook bij mama knapt er iets. "Jools nu is het klaar. Ik snap dat je Olso mist, maar dat is nog geen reden om zo te doen tegen ons. Je weet waarom we hier heen moesten en we moeten het beste er van maken. Je gaat stoppen met zo negatief te doen." Zegt mij moeder boos. Ik duw boos mijn stoel naar achter en schreeuw nog "Jullie weten niet hoe het voor mij is," en ren boos en huilend naar boven. Ik loop mijn kamer in en laat me zakken op bed. Ik probeer me sterk te houden, maar dan stromen de tranen toch over mijn wangen. Ik krijg hoofdpijn van al dat gejank en twijfel even maar pak dan toch mijn telefoon er bij. Ik bel mijn beste vriendin Yara. De telefoon gaat over en dan hoor ik haar vertrouwde stem "Hey Joolske, hoe is het daar?" "Echt heel kut, alles is gewoon stom hier," en mijn stem breekt "Is het zo erg," Klink ze bezorgt. "Ja, het huis is een soort oude gare boerderij. We zitten midden in het bos en de meest dichtbij zijnde stad hier is 50 kilometer ver. Het dorp is klein en er zit maar een hele kleine dansschool twintig kilometer hier vandaan. En ik mis jullie," Vertel ik snikkend. "Oh, Jools dat klink echt verschrikkelijk, maar kom op er zal toch wel iets leuks zijn misschien heb je dat alleen nog niet ontdekt." Zegt Yara positief. "Nou dan weet ik niet waar ik zou moeten zoeken," Zeg ik verslagen. "Ik weet zeker dat er wel iets is, maar ik moet gaan, sorry Jools. Laat je schouders niet hangen, love you!" "Love you too," mompel ik, maar ze heeft al opgehangen.

Ik loop naar de badkamer en haal mijn uitgelopen mascara van mijn gezicht af. Ik hoor de voordeur piepen en hoor mijn vaders stem. Ik kijk over de reling over de overloop en hij kijkt naar boven "Jools kom je kijken wat de verrassing is?" "Ja is goed," zucht ik. Ik maak mijn gezicht droog en loop rustig naar beneden wordt half omgelopen door Lou en Liv die naar benende stormen. "Kijk maar in de kofferbak," Zegt mijn vader enthousiast. Lou en Liv rennen naar de auto en ik schok er achter aan. Lou maakt de koffer bak open en daar zie ik twee puppy's. Ik ken het ras, want toen ik jong was hadden we ook zo'n hond. Het zijn twee berner sennen puppy's. Lou en Liv pakken er allebei een. Ik aai degene die Liv vast heeft. Papa komt naast ons staan. "Zijn ze van ons," Zeggen Lou en Liv ongelofelijk. "Jazeker en ze hebben nog geen naam dus hoe noemen jullie ze," Zegt mama die er aan gelopen komt. "Belle en Balou," Zegt Lou. Ik ga akkoord en knik. "Op de achterbank liggen de spullen, wil je die even mee naar binnen brengen Jools," Zegt mama. Ik zucht en open de deur van de achterbank. Hij ligt helemaal vol. Ik zucht uit en sluit kort mijn ogen. Ik begin met de spullen er uit te halen. Eerst twee grote hondenmanden en leg het in de gang. Dan twee tassen met speelgoed, voer- en drinkbakken, riemen en halsbanden. Ook dit zet ik in de gang. Dan de zakken hondenvoer het zijn vier zakken van vijftien kilo brokken, dus ik hoef geen kracht training meer te doen deze week. Ik leg alles in de gang en laat mijn zusjes de spullen in huis te zetten. Ik ga naar boven en ga op mijn bed liggen. Ik probeer wat te lezen, maar ik kan mijn aandacht niet van Oslo afhalen en besluit te gaan slapen.