Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
********
Altın dörtlü birkaç gündür okula gelmiyordu.Tabi bende merak etmiştim haliyle.Ali'yi aradım ama duyduklarım boğazımda düğümlenme yaratmıştı.Vefa'nın babası kalp krizi sonucu ölmüştü.Kim olursa olsun ölen insanlara dayanamam ben.Kalkıp hemen Vefa'nın yanına gitmek için yola çıktım.
Tozluyaka tabelasını görünce geldiğimi anlamıştım.Yoldan geçen bir çocuğa adresi sordum,çocukda beni evin önüne kadar götürdü.Kapıyı çaldım birkaç saniye sonra Vefa kapıyı açtı.
"Derin?hoşgeldin girsene."
"Hoşbuldum."
Diyerek içeri geçtim.Derin bir sessizlik vardı evde.Ali,Zeyno,Sinan'da burdaydı.Baş sağlığı dilemeye gelmiş olmama rağmen kelimeler bir türlü boğazımdan dökülmüyordu.Vefa gelip yanıma oturdu.Bende ona sarıldım ve uzun süredir söylemek için çırpındığım şeyi söyledim.
"Başın sağolsun.Çok üzüldüm duyunca."
"Sağol.Buraya kadar gelmişsin.Çok severdik Osman amcayı.Babam gibiydi."
Hala hiç bir şey hatırlamıyordu.Babasını dahi.
Cenaze flaskback:
"Ali?Kim öldü?"
"Osman amca dedim ya kardeşim."
Flashback end
Kızarık gözlerim bi anda saati bulunca akşam 8'i geçtiğini gördüm.Evdekilerin endişeleneceğini bildiğimden eve gitmem gerektiğini söyledim ve ordan ayrıldım.
(...)
"Derin saçmalamayı kes!Vefa ile çıkarsan hafızası geri yerine gelebilir.Sonrasında bize naparlar biliyosun dimi?"
