Her kes tarafından aranan bir Anka...
Onunla birlikte aranan bir kaç genç...
İnanılmaz özel güçler...
Tehlikeli düşmanlar...
Bilinmeyen hikayeler...
Ve yalnız geceler...
Hikaye başlıyor..
Onlar hazırlar...
Peki ya siz....
Sizde hazırmısınız ?
Umarı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir deniz kenarında oturmuş denizi izliyorduk. Buraya sık-sık geldiğimiz ve burda oturup dertleşdiğimiz için burasının adı "dert kıyı"-sıydı. O sırada orda ölüm sessizliği vardı. Ve hiç kimsenin bu ölüm sessizliğini bozmaya niyeti yoktu.
Bir kaş dakika geçtikten sonra o ölüm sessizliği bozuldu. Bu sessizliği bozansa Ada oldu. Derin bir nefes alıp söze başladı:
"Artık kalkalımmı ? Saatlerdir burda oturmuş denizi izliyoruz. Ben artık donmaya başladımda o yüzden diyorum"
Daha sonrada söze Lara girdi: "Aynen ya, bende tam onu diyecektim. Ama Eda'nın ciddiyetini bozmayı hiç risk alamadım." Dedi gülerek.
"İyi tamam kalkalım. Bende üşüdüm zaten." Dedim.
İkiside kafasını salladıktan sonra üçümüzde birden ayağa kalktık. Kayaların üzerinde duran çantalarımıza alıp sırtımıza astık.
Çantamdan telefonumu çıkarıp saate baktım. Saat 18:35-ti. 25 dakikaya evde olmasaydı Neriman teyze merak edicekti.
Hatta daha önce eve 10 dakika geç geldiğim için polisi aramıştı.
Ve burdan eve kadar olan mesafe nerdeyse 1 saatimizi alıcaktı. Bu yüzden hemen bir otobüs bulmamız gerekiyordu. Bunu bizimkilerede söyledim. Ve hemen bize en yakın olan otobüs durakını düşünmeye başladık. Bize en yakın olan durakla bizim aramızda 10 dakikalık mesafe vardı. Hemen o duraka duğru yürümeye başladık.
Duraka geldiğimizde saat 18:50-di. Ve otobüs daha gelmemişti. Durakın direğine yaslanıp bir az telefonla ilgilenmek istedim. O sırada'da Neriman teyzeye merak etmesin diye haber vericektim. Ki, oda ne, Allah kahretsin telefonumun şarjı bitti.
Şimdi n'apıcaktım ben ?
Tabi ya, Laradan ya da Adadan alırım bende.
Bir anda aydınlanma yaşadım ama çok uzun sürmedi tabi.
Sabah ikisininde bana "Bu gün telefonu yanıma almadım" demelerini hatırladım ve içimden bir küfür savurdum.
Yuh ya, mutluluktan havaya uçsak uçak çarpıcak.
Resmen durumumuz bu. Sıkıntıyla ofladığım sırada Larayla Saye yanıma geldi.
