Haru...♡ | JJk ✔️ ( complete )

~haru~

ඇස් වලට වැටුන එලියත් එක්කම මන් ඇස් ඇරගන්න බැලුවෙ ඇස් වලින් දැනෙන බර ගතියත් ඇඟට දැනෙන අමාරුවත් එක්කමයි
මන් කොහෙද මේ ඉන්නේ මට මොකක්ද උනේ ඇයි මට නැගිටින්න බැරි
ඔලුවෙන් දැනුන තද කැක්කුමත් එක්කම මන් ඇස් තදකරලා එකපාරම ඇරියත්
"මන් මේ ඉන්නේ හොස්පිටල් එකකද"
වට පිට බලනවත් එක්කම දොර ඇරගෙන දුවන් ආවේ ඩොක්ටර් කෙනෙක් එක්ක මගෙ ඔම්මයි අප්පයි
මට මොකක්ද උනේ ඇයි මන් මෙහෙ ඉන්නේ එයාලා දිහා මන් කල්පනා කලේ කිසිම දෙයක් මට මතක් නොවුන නිසා
ඔලුවෙන් ආයෙමත් දැනුන කැක්කුමත් එක්කම එදා රෑ වුන හැමදෙයක්ම මට ෆිල්ම් එකක් වගේ මැවිලා පේනකොට මන් ඔලුව අත්දෙකෙන්ම අල්ල ගත්තේ දැනෙන වේදනාව වැඩි උන නිසා..

ජන්කුක්...පුතේ අනේ කලබල වෙන්න එපා මගෙ මැනික හැමදේම හරි ඔම්මා ඔයා ලඟින්ම ඉන්නවා මැනික සන්සුන් වෙන්න...
ඔම්මගෙ කටහඬට මන් සන්සුන් උනා හෙමින් ඒ උනුහමට ගුලි උනේ ඔම්ම ලඟින් දැනුන ආරක්ශාවට

ඔම්මා...ම..මගෙ..ක..කුල්..ඒ..වා..ඇයි මට හොල්ලන්න බැරි අම්මා..
ඔම්ම අසරන බැල්මකින් මන් දිහා බලනවත් එක්කම මන් බැලුවෙ ඩොක්ටර් ගේ මූන දිහා..ඩොක්ටර් හුස්මක් පහල දාලා මන් දිහා බැලන් කිව්වෙ

ජන්කුක්..ම්ම් සිද්ධ වෙච්ච ඇක්සිඩන්ට් එක නිසා ඔයාගෙ කකුල් ටිකක් ඩැමේජ් වෙලා...අ..ඉතින් ඔයාට ටික කාලයක් යනකන් ඇවිදින්න නම් වෙන්නේ නෑ බට් ඔයාගෙ කකුල් හොඳකරන්න පුලුවන් ඒක නිසා බය වෙන්න දෙයක් නෑ..

කොච්චර කාලයක්ද..
මන් ඇහුවා..

ම්ම්ම් ඒකනම් හරියටම ගෙස් කරන්න බෑ මිස්ටර් ජන්කුක් සමහරවිට මාස හතක් පහක් හෝ ඊට අඩු වෙන්නත් පුලුවන් ..

ඒ වචනත් එක්කම මට දැනුනේ තරහක් මන් ගැනම ලොකු කේන්තියක් ඇයි මන් හෙමින් ඩ්‍රයිව් කරේ නැත්තේ..

"මෙතනින් යන්න හැමෝම "

"පුතේ.. ජන්කුක්"

"මට තනියම ඉන්න ඕන ප්ලීස් යන්න හැමෝම"

"හරි එහෙනම් ටිකක් විවේක ගන්න අපි යන්නම්"