Siyah Binadaki Gizemli Işık

Davet

Ruhum bagırıyor yeter diyo bana ama ben bu yolda devam etcem. Yorulmadan koşçam.

Hemen aşşagı kata inip kâzım dedeye götürcem notu. Merdivenleri hızla inip kâzım dedeye uzattım. Kaşlarını çatıp notu aldı okudu ve gözlerini açıp bana baktı.

Sonrası ölüm sessizligi.

2-3 saniye sonra konuştu.

"paranı kimseye verme! "

"ama ya bana, sana, kar'a zarar verirse"

"ben varım, korurum sizi, sen bana güven "

"ta-mam" dedim "ben dışarı çıkıyorum"

Sonra hemen dışarı çıktım kalbalıga karıştıgımda dogru pet shop ilerledi girdiğimde biri kolumu tuttu. Beni döndürdü bora ydı. Ah tam vakti bora off.

"Bora nasılsın"

"iyi sen"

"bende iyiyim bişey mi oldu"

"yoo seni görünce gezeriz dedim" ne ama arda.

"ya başka zaman gezsek"

"niye işin mi var? "
Evet bora, arda çagırdı.

"bir arkadaşım çagırdı"

"kimmiş? o çocuk mu? arda bey" dedi sert bir şekilde. Bunlar niye böyle birbirine gıcık oluyorlar.

"evet, o çagırdı"

"beklerim ben  konuşup gel sonra yemek yeriz"

"peki"dedim ve pet shop a girdigimde birde ne göreyim arda kapıda bana bakıyor duymuş olmalı bizi. Off zaten boraya sinir oluyor şimdi patlar.

"merhaba nasılsın arda "dedim mutlu bir sesle.

"iyi, neyse çok tutmuyum belliki planların var"dedi sert bir ses tonuyla.

"yani evet yemek yiyicez, aman boşver sen ne diycektin"

"o adam kimdi? "

"kim zeki'mi ay yani berk'mi"

"yok ben onla konuştum onda sıkıntı yok "

"ne! Sen niye onla konuştun? "

"sen onu boş ver peşindeki adam kim?"olamaz fark etmiş ne yapcam şimdi.

"boş ver sen "

"tamam o zaman ben ögrenirim" ay sen benimi düşünüyorsun. Ama gerek yok bu benim meselem.

"sen bu işin peşini bırak ben hallederim" dedim. O sırada yanımıza Bora geldi. Ayy gel bide bunlarla ugraş.

"hadi artık gidelim"dedi ve kolumu kibarca tuttu. Bende arda nın tepkisine bakmak için ona döndüğümde Bora nın kolunu tutup geriye attı. Ah bu çocuk beni neden böyle.

" biz konuşuyoruz sen git istersen Defne benle" arda nın bu sözü  bora için çok sinirlenicegi bir sözdü.

"bora sen git ben gelirim" dedim

"bekliyorum" dedi ve uzaklaştı

"çok beklersin bu kafayla" diye mırıldandı arda. Bu çocukta bora ya karşı anlamadığım birşeyler vardı. Hadi hayırlısı.

"bora yı niye sevmiyorsun "

"sevilecek gibi degilde ondan"

"gayet iyi biri"

"neyse hadi yemek yemeye gidelim ben acıktım"

"ama  bor-" derken parmağını agzıma koydu.

"ben konuşurum onla " sonra dışarı çıktık bora kapıda yoktu

"gitmiş" dedim

"adam olsaydı gitmezdi" dedi.

"ardaa!! " dedim sert bir sesle.

"tamam tamam kızma"dedi gülerek" ee ne yiyelim"

"bilmem sen bilirsin"

"o zaman pizza yiyoruz "

"bana uyar" dedim ve pizzacıya dogru yola koyulduk. Ben mutluyum sanırım ama not hala aklımda.

(3 saat sonra )

Eve döndüm kimse yoktu tüm katlara baktım ama ne kar ne kâzım dede yoktu.
Yukarı çıkıp kıyafetim değiştirdim. Yatağımın üstünde duran notu aldım ve okumaya başladım.

Defne ben kar'ı gezdirmeye çıkardım 1 saate gelirim~Kâzım deden.

En azından nerde olduklarını ögrenmiştim.
Odama çıkıp yatağıma yattım zihnim çok yoruldu. Hayat ben dur dedikce üstüme geliyor  ve beni savunmasız bırakıyor. Ama bu zamana kadar kendi başımın çaresine baktım şimdide bakabilirim. Tabi arda bu işin peşine düşmezse.

Aşşagı inip tots yedim çöpler çok birikmiştir kapının önüne atmak için kapıyı açtığımda siyah bir araba vardı içi gözükmüyordu burada hiç araba olmazdı hele kapının önünde asla. Çöpü attım içeriye girerken biri kolumu tuttu beni çevirdi siyah Giyimli bir adamdı. Kolumu çok acımıştı ve bende çektim bırakmadı daha sıkı tuttu.

"bırak beni!"

"benimle arabaya binceksin. Hadi!"

" hayır! " dedigim sırada telefondan bir video gösterdi. Kanım dondu bunlar kâzım dede ve kar dı yürüyorlar.

"yeniden düşün! "dedi. İsteksizce kafamı salladım.

"tamam "dedim ve araba bindim kimse konuşmadı herkes sustu.

Ölüm sessizligi...

(2-3 saat sonra)

Araba durdu beni indirdiler ve bir yere soktular eski gösterişli bir evdi. Koltuga oturtup odadan çıktılar. Sonra takım elbiseli biri geldi yaşlı biri. Karşıma oturdu ve elini uzattı.

"ben Demir" dedi. Sonra devam etti. "Demir Koza" aklım çıkacaktı. Bu benim Babam mıydı?

"ben Defne Koza " dedim ve elini sıktım. "kimsiniz? " dedim titrek sesimle.

"amcan " aklım, kalbim, nabzım hepsi 1 saniye ligine durdu sanki. Bu benim Amcam.

"ama babam, yani siz, benim aklım karıştı anlatırmısınız benden ne istiyorsunuz? "

"Sadece senin iyiliğini "

"ne! "

"baban iflas etti ve senden para alacak seni takip edenler benim adamlarım. Ölmeden önce babam bana seni anlattı mirasını, babanın para istedigini her şeyi anlattı. O gece babanın geldigini biliyorum. " dedi nefes alıp "istersen senin yerine ben para veririm"

Meger babam zengin degil. Eger bu adamın dedikleri dogruysa ve benim amcamsa olaylar netleşir. Ama bu adama öyle kolay inanmıycam.

" düşüncem. Sadece düşüncem" dedim titreyen sesimle ve kalkıp"beni evime götürün! Lütfen"

"tamam kendine iyi bak" dedi ve kapıya dogru gidip bana yol verdi

...