Ons Kindje

29

Vinces Pov
Louise liep meteen naar het raam en keek naar buiten. "Wow, da's een grote tuin." Vol bewondering keek ze naar de tuin. Ik lachte en knikte. "Weet ik. Het is misschien wel te groot voor mij alleen." "Woon je alleen?" Vroeg Louise dan. Ik knikte weer. "Helemaal alleen." Caro glimlachte eens en wandelde naar de keuken. "Moet je iets drinken Lou?" "Water. Nee! Is er bruiswater?" "Ja hoor. In het opbergkot staat er." Antwoorde ik op haar vraag. Caro knikte en wandelde verder.

"Wil je anders even voetballen? Of vind je dat te koud?" Louises ogen begonnen te stralen. Ik glimlachte. "Ik ga het eerst vragen aan je mama of het mag hé." Ze knikte en ging weer aan het raam staan. Snel liep ik naar de opbergruimte. Caro draaide haar net om als ik aan kwam. Ze verschoot en gaf mij een duw. "Sorry, liefje." Ik gaf haar een liefdevolle kus. "Is er iets?" Vroeg ze na de kus. "Nee hoor. Maar mogen ik en Louise voetballen?" Met puppyoogjes keek ik haar aan.

Caro begon te lachen en knikte. "Tis al goed grote baby. Ga maar." Ik gaf Caro nog snel een kus en wou dan naar Louise lopen. "Wacht! Wat gaan we eten?" "Aaaah. Blijven jullie dan eten?" Ze knikte. "Kweetni. Kijk maar eens in de koelkast. Maak gerust iets. Of bestel iets. Laat het mij gewoon weten." Opnieuw knikte ze en deze keer liep ik echt naar Lou. "Het mag." Vrolijk begon Lou op en neer te springen. "Rustig. Sebiet een gat in de vloer." Ze lachte en ik opende de schuifdeur. "Ga maar. Ik ga nog vlug een bal halen."

Ik liep naar het tuinhuis en haalde een bal. Ik gooide de bal daarna naar Louise en ze ving hem bijna op. "Oh, bijna!" Ze glimlachte en begon te voetballen.

Caro's Pov
We zullen dan eens kijken wat meneer in huis heeft. Ik deed de koelkast open en.. oei. Hij moet dringend eens boodschappen doen. Dat wordt dus bestellen. Ik heb zin in pizza. Het is 17:21, dus als ik nu bestel zijn ze hier misschien nog voor zes uur. Ik opende mijn gsm en klikte op google. Daarna tikte ik Pizza Hut in en opende ik de website. "Bestellen, bestellen, bestellen.." Als ik mijn pizza had gekozen liep ik naar buiten.

"Dag voetbalster en voetballer. Welke pizza moeten jullie hebben?" "Margherita!" Riepen de twee in koor. Ik lachte en knikte. "Één grote?" Alle twee knikte ze en ik bestelde hem. Eerst het uur, adres ingeven en dan betalen. Oh, om zes uur zijn ze al hier. Top. Nu betalen en.. voila. Pizza's zijn onderweg. Bon.. wat kan ik hier zo al doen in de tussentijd? Euhm.. TV kijken? Ik lachte met mezelf als ik in de zetel ging zitten en de tv aanzette.

Tien minuten later ging plots de bel. Huh, wie is dat? Dat kan toch niet dat de pizza's er nu al zijn? Ik stond op en liep naar de voordeur. Voorzichtig deed ik de deur open en zuchte zacht als ik zag wie het was. Ik deed de deur helemaal open en Maria rolde met haar ogen. "Wat doe jij hier nu weer?" Vroeg ze kortaf. "Doe is rustig zeg." Ze rolde geïrriteerd met haar ogen en wandelde naar binnen. Oké dan. "Waar is Vince?" Ze zag hem en wou naar buiten gaan.

"STOP!" Maria schrok en draaide zichzelf om. "Euhm.. hoe.. hoe is het geweest de afgelopen jaren?" Dommerik. Mentaal sloeg ik mezelf. Het laatste wat Maria nu moet weten is dat we een kind hebben. Sebiet verklapt ze het nog tegen Louise. Ze keek me even raar aan en wandelde dan verder naar buiten. Ik vroeg wel iets??

"Mama, kijk!" Heel nerveus keek ik Lou al glimlachend aan. Ze begon een truc te doen met de voetbal. Wauw. Ze kan dat goed. "Wauw Lou! Super!" Ik glimlachte trots en net op het moment dat ik naar Vince keek zag hij Maria staan. Hij werd opslag ook nerveus.