His Mate

Chapter Nine

"DON'T WEAR IT."

Nanlaki ang mga mata ni Sania habang nakatingin sa kakaibang nilalang sa kaniyang harapan. Hindi malaman ni Sania kung tatakbo o sisigaw siya dahil sa kaniyang kaharap.

She chose the latter pero nahalata 'yon ng lalaki at agad na tinakpan ang kaniyang bibig. Namilog ang kaniyang mga mata nang makita niya ang matutulis at mahahaba nitong mga kuko. Lalong hindi nakagalaw si Sania sa kaniyang puwesto dahil sa takot na kaniyang nararamdaman. Hindi! Isa ba siya sa mga halimaw na gustong manakit sa akin?

Napasinghap siya ng bigla pa nitong idinikit ang katawan nito sa kaniya. Kasalukuyang katapat na kaniyang mga mata ang mapupula nitong mga labi.

Ngumisi ang lalaki sa kaniya na siyang dahilan upang makita niya ang isang mahabang pangil na mas lalong nakapagpanginig sa kaniya. "Long time no see, mahal na prinsesa," he whispered in a dangerous tone.

"Nagkita tayong muli, mahal na prinsesa. Narito ako upang maningil."

Sania holds her breath. She felt her body begins to shiver when she remembered the guy who killed her in her dreams that's when she realized that that monster has a huge resemblance in the creature that is in front of her now. Great panic rose inside her. She started to struggle and with all her strength pushed his body when suddenly she heard him groan in pain. Natigilan si Sania pagkatapos ay napatingin sa kasalukuyang umuusok na balikat ng lalaki. Nakita rin niya na natigilan ang lalaki sa nangyari.

Dumako sa balikat ng lalaki ang matatalim na tingin nito kapagkuwan ay inilipat 'yon sa kwintas na kaniyang hawak dahilan para dumako rin ang kaniyang tingin dito.

"Suotin mo ang kwintas na ito bilang proteksyon mo na rin. Mag-iingat ka, ija. Ngayong wala na ang 'yong lolo mas madali ka ng magagalaw ng mga kakaibang halimaw dahil wala na ang proteksyon na ibinigay sa 'yo ng lolo mo."

Hinigpitan ni Sania ang hawak sa kwintas na ibinigay sa kaniya ng matandang monghe kapagkuwan ay itinapat 'yon sa lalaki. She never expected that the necklace would actually work. It works like a rosary in the horror movies.Ngayon alam na niya na ito ang kahinaan ng halimaw na nasa kaniyang harapan. "H-huwag kang lalapit kung hindi ididikit ko sa 'yo ito para malusaw ka!" sigaw niya habang itinatapat pa rin sa lalaki ang kaniyang hawak.

The monster's face darken as he fiercely stared at her. He didn't mind her warning but instead he insisted to walk slowly towards Sania. "You dared to use that useless thing on me," he said in a dreadful voice.

With every step he made, Sania stepped back. Still not removing her gaze at his actions. Ang nakita niyang pagdilim ng mukha nito ay naging blanko. Hindi na alam ni Sania ang nasa isip ni ng lalaking nasa kaniyang harapan. Natatakot siya na baka gawin nito ang sinabi ng monghe sa kaniya. Ang kainin siya nito ng buhay.

Muling napasinghap si Sania ng tumama ang kaniyang likuran sa isang matigas na bagay. Nakita niyang napangisi ang lalaki dahilan upang makita niyang muli ang kaliwang pangil nito. Kinuha ng nilalang ang kanang kamay ni Sania na siyang may hawak sa itim na kwintas at saka inilapat 'yon sa pader na nasa kaniyang likuran tapat ng kaniyang mukha. Mas lalo itong ngumiti kapagkuwan ay inilapit ang mukha sa kaniyang kaliwang tainga. Making her hold her breath for a couple of seconds.

Sania felt blood rushing to her face as she realized their position. Her heart started to pound so hard and her face felt really hot. Isang inch na lang ang pagitan ng kanilang mga pisngi. She tried to struggle her way to escape but her efforts were useless because of the incredible strength of her attacker. She fiddled when she felt his soft warm breath in her ears. Ilang beses pa niyang sinubukang umalis sa pagkakagapos nito sa kaniyang mga kamay ngunit katulad ng isang insektong na-trap sa supot ng isang gagamba ay hindi niya magawa. Bukod doon ay pakiramdam niya ay unti-unti na siyang nawawalan ng lakas... na para bang may kung anong bagay ang humihigop no'n palabas ng kaniyang katawan.

"Ikinagagalak ko ang muli nating pagkikita, mahal na prinsesa. Dumating na rin ang panahon para bawiin ko ang aking pagmamay-ari," he whispered that sent shivers to her spine. The creature stepped backward so that he could see her face. After that he brushed the back of his hand on her face. He quickly smirks at her before his face turns into a blank face.

Inihanda ni Sania ang kaniyang sarili sa gagawin ng lalaki sa kaniya. Tanggap na niya na wala na siyang kawala pa. She closed her eyes when she saw him raise his hand, pointing his claws towards her. Ito na ba ang katapusan ko? Mangyayari ba sa akin ang napanaginipan ko?

Napangiti siya ng mapait. I think this is for the better. Kinagat ni Sania ang kaniyang ibabang labi restraining herself not to cry.

Nang sa hindi inaasahan ay biglang may kumislap na isang malakas na ilaw hindi kalayuan kanilang puwesto kasunod no'n ay ang biglang pagpulupot sa kaniya ng isang braso. It was so sudden that when she opened her eyes she saw that the creature held her in his arms and they were jumping from one place to another.

"Curse that stupid monk!"

Rinig niyang bulong ng lalaking may tangan sa kaniya. It took her a little more time bago siya nagising sa realidad. Napatingin si Sania sa hawak hawak pa rin na kuwintas then she thought of a plan on how to escape. Pinagmasdan niya ang direksyon at daan na tinatahak ng lalaki. She calculated the time when the guy touch his feet on the ground and then with the right timing she immediately put the necklace into his face dahilan umungol ito sa sakit at mabitawan siya.

Napangiwi si Sania dahil sa kirot na kaniyang naramdaman sa kaniyang pang-upo. Ito ang sumalo sa kaniyang bigat nang bumagsak siya sa lupa. Nilingon niya ang halimaw na kasalukuyang nakaluhod dalawang etro ang layo sa kaniya habang hawak hawak ang mukha nito na kasalukuyan umuusok. Walang sinayang na panahon si Sania agad siyang tumayo at saka akmang tatakbo papalayo nang bigla siyang napahinto sa kaniyang kinatatayuan. Pakiramdam niya ay nasemento ang kaniyang buong katawan sa hindi niya malaman na dahilan. Kahit anong pilit niya ay hindi niya magalaw ang kaniyang mga paa.

"D*mn you, crazy girl! Do you really think you can run away from me?"

Pakiramdam ni Sania ay mas lalong nanigas ang kaniyang buong katawan kasabay ng pagtulo ng malamig na pawis sa kaniyang noo nang marinig niya ang galit na tinig ng lalaki sa kaniyang likuran. Ilan pang sandali ay kusang tumaas ang kaniyan kaliwang kamay na tila may nag-uutos kapagkuwan ay binuka at itinapon ang proteksyon na kuwintas na hawak niya ro'n.

"I told you that I'm here to get what is mine! I waited for millenium years for this day--"

Sania gasped for air when suddenly the man that was behind him is now standing right in front of her with a dangeous looked.

"--and I won't let you escape from me again," he added as he reached for her face and grabbed it for a kiss.

Sania cried out of pain as his lips touched hers. She never endured pain as she felt at the moment. It feels like sucking her soul out of her body. Ripping it into pieces and devouring it slowly. What is this feeling?

Unti-unti na rin nanghihina ang kaniyang mga tuhod. What is he doing to me? And what the heck is happening inside my body? Bakit hindi pa rin ako makagalaw.

Napatingin siya sa mukha ng nakapikit na lalaki na kasalukuyan at patuloy pa rin siyang hinahalikan hanggang sa bigla na lang nandilim ang kaniyang paningin at tuluyan na siyang nawalan ng ulirat.

"行った"