Love-struck

Chapter 36: Mother's Wrath

Paris' PoV:

"What are you doing here, Louise?" Mariin kong turan sa babaeng prenteng nakasandal sa isang pulang sasakyan. I guess, sa kanya 'yun.

A playful smirk suddenly formed on her lips. "Why? Masama bang bisitahin ang future wifey slash hubby ko?"

"Stop dreaming. Kailan man ay hindi mo ako magiging asawa." I need to do this at nang magising-gising na sya sa katotohanan.

Kailangan ko na syang diretsuhin dahil mukhang ito pa ang magiging cause ng pagkasira ng kung ano mang meron sa amin ni Taglagas. I won't let that to happen.

"Ouch, you're hurting me naman, Paris." At umarteng nasasaktan. Mabilis na na umatras ako nang makita kong lalapit na sya sa akin.

I don't want to be close with this woman. Mahirap na at baka mamaya ay dumating ang asawa ko. Kung ano pang isipin nya. Baka mas lalo pang lumaki ang misunderstanding naming dalawa.

I heaved a deep sigh. "Bakit ka ba nandito?"

"Hindi mo man lang ba ako iimbitahan sa loob ng bahay nyo?" She asked while pouting. She even tucked a strand of her hair behind her ear.

"No at never kitang iimbitahan." I'm trying my best not to roll my eyes at her. Atsaka, ayokong magpapasok sa loob ng bahay namin ng kung sino-sino lang hangga't walang permiso kay Taglagas.

"Tsk. Kung wala ka namang maayos na sasabihin, maiwan na kita riyan." Tumalikod na ako at akma na sanang maglalakad nang maramdaman kong may humasak sa aking pulsuhan.

"T-Teka lang naman. Hindi pa tayo tapos mag-usap." Pagpigil nito sa akin. "I just want to check on you because you know, baka nagbago na ang isip mo."

Nakakaakit ang klase ng mga tinging ipinupukol nya sa akin. She even bit her lips and licked it. Yumuko sya kung kaya't sumilip ang cleavage nya lalo na't may kahabaan ang neckline ng suot ni Louisw.

Automatic na nanindig ang balahibo ko dahil sa aking nasasaksihan. Oh God. Kinilabutan ako bigla.

Hindi ko alam kung bakit pero hindi ako naiimpress whenever I saw someone acting like this. On the other hand, it's fine with me. Pero pagdating kay Taglagas ay okay na okay sa akin. Hindi sya trying hard.

"Stop with those acts. It doesn't look good on you." I said. Marahang tinabig ko ang kamay nya. "And oh, wala pa ring nagbago sa isip ko. Si Autumn pa rin ang mahal ko. She's my one and only wife."

For the second time around, nakita kong gumuhit ang sakit sa mga mata ni Louise. Hindi rin nakaligtas sa akin ang pagdaan ng lungkot doon.

I bit my lips. I feel bad about it pero mas mabuti na 'yung ganto.

"Wala na ba talagang chance para sa atin, Paris?" Nagsusumamo nitong turan. Her face was now gloomy. She's hurting.

"I'm sorry, Louise..." I placed my hand on top of her shoulder. "Pero hindi talaga pwede. I'm not the one for you. Just wait. May dadating din para sayo."

"Iyong tao na committed at hindi mo kailangang magmakaawa para lang pakasalan ka nya." I added and smiled at her. I hope that she gets my point. Hindi nya dapat ipilit ang sarili nya sa akin.

"No, I don't want to!" She exclaimed at umiling-iling pa. "Kung hindi pwede, then ipilit natin! Besides, gusto naman ako ni Tito para sayo." And laughed like a mad woman.

"Stop this, Louise. Please lang." I pleaded. "Itigil nyo na ni Dad ang kahibangan na ito."

She's my only hope so that Dad will call-off the wedding ceremony that will be held next week. Tinext nya na sa akin ang details.