I will love you 'till we're old

Prologue

Love is the most powerful weapon that we have. You can feel different emotions.

You cry and laugh in the situation where you realize that he/she is not the one.

You are happy but feeling sad. We can't dictate to our hearts what to do, because they come to feel it for you.

Matatago man ang nararamdaman sa tatlong salitang hindi kita mahal pero hindi ito ang paraan para mabura ang  tinatagong pagmamahal na kanyang matangal ng pinanghahawakan

"Ako'y sadyang nakukurnihan dito sa librong aking nabasa" ako'y nakaupo sa damong tuyo, Ang aklat na aking hawakhawak sa makapal na pahina ito'y aking sinara, ako'y nakatanaw sa paraisong Isla. "Kong ako may iibig, sisisirin ko ang karagatan makuha lang ang mamahaling perlas na ang kapalit ay Ang wagas nyang pagmamahal" ako'y saksi sa asul na kalangitan nang ako'y nahiga sa tuyong damuhan. Masarap sa pakiramdam ang makitang nakangiti ang kalikasan sa iyong niraramdam na kapayapaan.

"Aking anak! Ika'y tumayo na't tayo ay aalis na" sabi ng aking Ina, na may dinadalang problema sa mukha

"Bakit naman aking inay?" Ang isip ko'y kulot, na wari'y hindi ko maintindihan

"Sapagkat tayo'y lilipat na nang Bahay"

"Ako'y naguguluhan inay, bakit lilisanin kong ang ating pamumuhay ay namumulaklak naman?" wari'y gulong gulo.

Sinamahan akong umupo

"Kasi pwede tayong maging panangga sa bala nang kastila"

"Pero Ang bayang ito ay ang buhay ko, lalaban ako inay"

"Anak, tayo'y hindi mandirigma, Isa lang tayong magsasakang naghahangad nang payapang pamumuhay"
"Hindi lahat ng nananakop ay masama ang hangarin, Isa lang silang utusan, kong sila may papipiliin ay maspipiliin nilang maghukay kaysa pumatay, katulad lang nila tayo anak"

"Kong sila may katulad natin inay, bakit kaylangan panilang pumatay? Tayo'y mahirap lang inay pero sa paghihirap natin ngayon ay maslalo nila tayong pinapahirap"

"Anak! Sa ating paging mabagsik ay walang kapayapaan ating laging hinanap,"

"Kapayapaan Inay? Sa pagdating nila'y kamatayan ang kanilang inaalsa hindi kapayapaan, Kong hindi lalaban walang katarungan" kahit ako'y bata Isa akong mandirigma

"Ikaw talaga, ang bata bata mo pa'y, Ang tapang mo na, gayahin mo lang kaya ang iyong itay"

Nilisan namin ang pinakamamahal kong bayan at kong lilipas man ang panahon, ito'y babalikan at gagawing kubong tirahan.

Habang ang mga bata ay nagtatakbuhan na wari'y walang humpay ang kasiyahan.

Hanggang kamatayan hindi ko ito makakalimutan.

Ang mahal kong bayan.