Set You Free| Larry fanfiction

10 .

—
#setyoufreeff na Twitterze!
—

Telewizor nadal grał, lecz było znacznie ciemniej niż zapamiętali. Louis otworzył szeroko oczy, kiedy to usłyszał okropnie głośny huk. Drgnął również ze strachu, przez co Harry gwałtownie uniósł się w górę, zaczynając rozglądać się dookoła ze strachem w zaspanych oczach.

— Co się stało? - zapytał loczek zaczynając rozglądać się na boki, mocno marszcząc brwi.

— Przepraszam... - szepnął Louis zaspanym głosem— ...ktoś chyba rzucił petardą.

Spojrzeli na swoje zaspane twarze, dopiero w tamtym momencie uświadamiając sobie że zasnęli. Louis miał ochotę uśmiechnąć się szeroko, z racji że przez cały ten czas byli przytuleni do siebie, lecz widząc senny i niezadowolony wyraz twarzy zielonookiego, postanowił pozostać obojętnym.

Brunet podziwiał to jak wcześniej idealnie ułożona grzywka szatyna, teraz po prostu opadła mu na czoło. Jak jego policzki były różowe, a na jednym z nich odcisnęły się jego loki, z racji że Louis przycisnął swoją głowę do głowy młodszego. Kącik ust loczka drgnął w górę, lecz szybko chciał ukryć swój uśmiech, odkręcając głowę w bok.

Louis również przeskanował wzrokiem młodszego. Jego krótkie włosy mocno się napuszyły, i odstawały we wszystkie strony, policzki miał różowe, a jego oczy miały bardziej intensywny i zielony odcień. Patrzył na niego aż do momentu w którym się nie odkręcił.

Harry wstał z łóżka i podszedł do balkonu, aby następnie zamknąć drzwi. Całe miasto pogrążone było w mroku, lecz mimo tego ludzi na chodnikach oraz aut na drodze było bez liku. Brunet ziewnął szeroko, po czym na sekundę zawiesił swoje spojrzenie na gwiazdach i księżycu, finalnie zostawiając widok za oknem w spokoju. Chciał spać.

— Głupie dzieci. - fuknął i wrócił na łóżko.

Brunet cały naburmuszony ponownie ułożył się w tej samej pozycji; podkulił nogi, i odkręcił się w stronę Louisa, wtulając się w jego bok, układając głowę na jego piersi. Louis zaśmiał się cicho, bo Harry wyglądem przypominał teraz obrażonego dwuletniego chłopca.

— Harry, poczekaj. - chrząknął starszy i wypchnął biodra w górę, aby następnie wyciągnąć telefon z kieszeni— Druga w nocy.

— tak? To trudno. - ziewnął ponownie zamykając oczy.

— Muszę... - przełknął ślinę chowając telefon do kieszeni— ...muszę wracać.

— co?- Harry zmarszczył brwi i podniósł się na rękach w górę— Dlaczego?

— Jutro mam pracę. - oznajmił szatyn wyciągając dłoń w stronę twarzy zielonookiego, zaczynając masować go kciukiem po policzku— Miałem wpaść na wino, ale tak mnie ten film zanudził, że zasnąłem. Tego nie było w planach. Nie miałem tu nocować. - oznajmił z krzywą miną.

Harry nie zdążył wydusić z siebie nawet słowa, kiedy to Louis już przeniósł się na krawędź łóżka. Spało mu się cholernie dobrze z chłopakiem u boku, i nie pamiętał kiedy ostatni raz to robił, ale nie mógł zostać na noc. Chciałby, lecz to że miał prace, a u Harry'ego nie posiadał swoich ubrań oraz auta, przekonało go do tego aby czym prędzej zamówić taksówkę, wrócić do domu, i złapać jeszcze kilka godzin snu.

— Louis, zostań na noc. - poprosił zielonooki wstając z łóżka, łapiąc starszego za dłoń, w momencie w którym ten kierował się w stronę drzwi.

— Harry, nie mogę. - oznajmił kręcąc głową na boki.

— Oczywiście, że możesz. - przytaknął, uśmiechając się w sposób w jaki zawsze to robił kiedy wiedział że wszystko będzie tak jak on chce— Długo masz na sobie te ubrania?