Het meisje aan het meer

Hoofdstuk 5

Nou de eerst vier uur zitten er op en het was enorm saai. De mensen waren saai, de docenten waren zo niet boeiend en niemand was spraakzaam. Nu heb ik nog ander half uur en dan ben ik klaar voor vandaag. Ik heb nog dansen. Vandaag hebben we voorbereiding voor de audities woensdag. De audities zijn belangrijk, want wie in het hoogste team komt krijgt ook de beste danslessen. Ik zit in de kleedkamer en tot mijn verbazing zijn de populaire bitch meiden uit mijn klas hier ook. Ze hebben me tijdens geschiedenis ook al een keer uitgelachen en daar heb ik niet nog eens zin in. Ik heb mijn sportlegging al aan en trek nu mijn t-shirt over mijn hoofd. Ik zie de meiden naar mij kijken met veroordelende blikken. Ik maak een hoge staart en hoor vanuit hun hoek gefluister: "Echt niet dat zij kan dansen kijk die kleren alleen al," "Ze zal wel heel snel zweten ze is natuurlijk gewend om in de diepvries te dansen," "Ze doet echt alsof ze alles is, onze ijskoningin." Tuurlijk hoor ik alles wat ze zeggen, maar er aandacht aan besteden is niet wat ze verdienen. Ik doe mijn oorbellen uit en ga de kleedkamer uit. 

Ik loop naar de choreograaf om hem gedag te zeggen. Als ik hem zie staan raken mijn ogen lichtelijk verblind. Hij is knap, echt heel knap zijn huid mooi Carmel kleurig, zijn haar donker bruine krullen en zijn ogen felblauw. Nee, Jools dit mag je niet denken je hebt Ro, spreek ik mezelf toe, maar kan mijn gedachte daar mee niet verzetten. "Jij moet Jools zijn," zegt hij als ik tegen over hem sta. "Ja dat klopt en hoe heet jij," "Lio, leuk om je te leren kennen," "Ook leuk om jou te leren kennen," "We gaan zo beginnen met opwarmen en daarna beginnen we met de dans, dan kan je laten zien wat je kan, succes," Zegt hij gemoedelijk. 
Niet veel later begint de les. Ik was alvast aan het rekken voordat we dadelijk beginnen. Die meiden uit mijn klas komen net op tijd binnen en gaan al rond Lio hangen. Wat een aanstellers, denk ik al bij mezelf. We beginnen met opwarmen en rekken. Ik merk wel dat ik al een tijdje niet heb gedanst, want mijn conditie is er behoorlijk slecht aan toe. Dan beginnen we eindelijk echt aan de nieuwe dans. Het is een simpele dans. Ik zie die meiden uit mijn klas er nog al moeite mee hebben. Als dit het topsportteam niveau is hier dan ben ik op welke plek we eindige tijdens de wedstrijden.

Na een half uur dansen hebben we even een stop om te drinken en te kletsen. Ik neem een slok van mijn drinken. Lio komt naar me toe gelopen "Jools, je bent echt heel goed, ik zou graag je een keer alleen zien dansen dan zou ik je misschien in een ouder team kunnen plaatsen, want hier zijn ze nog ver onder je niveau zoals je zelf denk ik ook wel zag. Je hebt bewonderingswaardig veel talent," "Ja, ik is goed wanneer zou ik kunnen langs komen. En dankjewel." "Is morgen zesde uur goed," "Ja, tuurlijk," Als Lio weer weg loop voel ik mijn hartslag weer zakken, want die was behoorlijk hoog. Dit voelt weer zoals het voelde toen ik Ro leerde kennen. Oh nee Jool dit is niet welke kant het op moet gaan, je hebt nog altijd Ro en je houd van hem, spreek ik mezelf streng toe. Na anderhalf uur dansen en mezelf steeds toe spreken als mezelf betrap dat ik naar Lio sta te staren. 

-                                                                                            *                                                                                                     - 

Tijdsprong volgende dag

Het is het zesde uur dus tijd voor mijn eigen auditie bij Lio. Ik ben best gespannen, maar ik hoop dat het goed gaat komen en dat ik mezelf niet laat afleiden. Ik heb mijn danskleren al aan en loop de danszaal binnen. 

Het is het einde van de dag. Ik lig in bed naar het plafon te staren. Mijn telefoon ligt naast me. Sinds dat ik hier ben heb ik niks meer gehoord van Ro of iemand anders uit Oslo. Alleen mijn oma die wilde weten hoe het hier was. Voor de rest van niemand, ik voel me alleen en weet nu wie ze echt zijn. En precies op het moment dat ik mijn hoofd in mijn kussen wil duwen licht mijn telefoon op. Ik kijk en zie dat Ro belt, ik twijfel of ik wil opnemen, maar mijn hand heeft hem al weggedrukt voordat ik de beslissing heb gemaakt. Maar ik heb spijt en zo snel als ik kan bel ik hem terug. "Hey Ro, sorry dat ik wegdrukte, maar hoe gaat het met je," "Het gaat met mij goed, ik hoop met jou ook, maar ik wil het met je ergens over hebben?" "Met mij gaat het ook goed denk ik," "Sorry Jools, maar de afstand en alles het is te lastig om een ons te houden," Ik onderbreek hem, "Je hebt niet eens moeite gedaan sukkel, en je geeft het nu al op. Wat ben jij voor vriendje. Ik ben hier nu al een week en jij hebt geen enkel appje gestuurd niks niet eens gevraagd hoe het was." "Maar Jools dat is niet wat ik bedoel," "Ik weet heel goed wat je bedoelt Roar, het is uit Roar UIT!" Zeg ik boos voordat hij het kan uit maken. Dan duw ik hem weg en dan ik realiseer ik wat ik zo juist heb gedaan. Binnen no time beginnen de tranen over mijn wangen te stromen. Ik had misschien beter iets beter mijn emoties moeten bewaren. Ik ben mijn vriendje kwijt. De jongen waar van ik jaren dacht dat onze relatie voor altijd zou zijn. We kende elkaar door en door en dat is nu voorbij. 

Je kan me naïef noemen als ik je vertel dat ik altijd geloofde in eeuwige liefde dat de liefde die je als kind maakte voor altijd zou zijn, dat is wat Mats mij altijd vertelde. Maar vandaag is bewezen dat die eeuwige liefde niet bestaat en dat liefde een begrip is zonder echte definitie, want als ik echt over de liefde na denk zijn er zoveel wegen of liefde te voelen en te verspreiden. Ik wil niet overkomen als een gekke filosoof die definities van woorden onderuit wil halen. Maar op dit moment lijkt de mijn definitie van liefde wel uit elkaar te vallen. Het zal wel bij liefdesverdriet horen. Ik staar weer na mijn plafon en doe een poging om in slaap te vallen. Na een heleboel overdenken lukt het me om in slaap te komen.