Falling to the Campus Playboy (Leehinton Boys #2)

CHAPTER 23

Chapter 23: They look good

AFTER the catwalk, the master of ceremony introduced the current Mr. and Ms. Leehinton. Halos mapanganga ang lahat sa kagandahan ng babae at kagwapuhan ng lalaki. They are now in college pero rito pa rin naman sa Leehinton pumapasok.

May iilang intermission bago ang pagpili ng mga pasok sa panlasa ng mga judge kanina sa catwalk.

"Now, I have here the list of beautiful ladies that will have the oppurtunity to be Ms. Leehinton. And we will start with number. . . "

Tumunog ang musika at hindi ko alam kung bakit ako kinabahan bigla.

Ayokong mapunta sa stage!

Ang kapal ko naman bigla but I have this feeling na mapipili ako. Oh gosh! Please, I don't want to involve myself in that kind of thing. Nakakahiya.

"Number 22!" masayang sigaw ng MC.Nagpalakpakan ang lahat a sunod-sunod na ang pagtawag niya. "And for our last candidate. . ."

'Wag ako, please.

Nanlalamig ang kamay ko na sana ay huwag akong matawag pero para akong binuhusan ng malamig na tubig nang marinig ang numerong nasa damit ko.

"Number 55!"

"Congratulations, Ash!" ngiting ani Aideon.

"No way!" bulong ko na ikinakunkt ng noo niya. "No! Nakakahiya, a-ayoko."

"Go. Naghihintay na 'yong MC. It's okay, alam kong kaya mo 'yan," he cheered.

"P-pero. . ."

"I know you can do it."

"Number 55?" tawag ulit ng MC dahil walang naglakad papunta sa stage. Naglingunan ang lahat ng estudyante para hanapin ang numero ko.

"Andito si Number 55!" tili ng isang pamilyar na babae at hindi ako nagkakamali na si Shydeen iyon. "Kambal ko 'yan!" dagdag pa niya

Tanginang babaeng ito! Nakakahiya.

Napapikit ako nang tinuro ako nito kaya sinamaan ko siya ng tingin. Andiyan pala siya, hindi man lang lumapit sa akin! 'Pansin kong hindi na si Xavier ang kasama nitong lalaki at hindi ko na iyon kilala. Napailing ako dahil roon. Ewan ko sa kaniya.

Napatingin ako kay Aideon at sinuklian ako nito ng ngiting nagpagaan sa loob ko.

"Kaya mo 'yan," he assured.

Napatango ako at maglalakad na sana pero naramdaman ko nalang ang kamay nitong nasa bewang ko at ang isa ay sa isang kamay ko tila inaalalayan papunta sa stage.

Nakarinig ako ng mga tilian at ang iilan ay kinukunan kami ng litrato.

"Sila ba?"

"Ewan ko, e."

"Siguro."

"Ang sweet nilang tingnan parang meron."

Hindi ko nalang pinansin ang mga naririnig ko at nagpatay-malisya. Hindi sadyang nahagip ng tingin ko malapit sa paanan ng stage ang madilim na titig ni Liam sa akin. Kitang-kita ko ang pag-igting ng panga nito at ang nakakuyom na kamao.

I immediately look away becuase I couldn't bear my thumping heart while gaving an eye contact on Liam. Ginapangan ako ng kaba sa madilim na paninitig nito na halos tagos sa kaluluwa ko.

Inilalayan ako ni Aideon paakyat sa stage at nang masigurado niyang okay na ako roon ay bumaba na ito.

He walked as if he owned the whole gymnasium. Laglag panga ang mga babae sa paraan nang paglalakad nito, nagtilian lalo ang mga babae.