Just fell in love

Hoofdstuk 1

POV isa van dijk
Ik kom thuis van werken en ja hoor me vader is weer eens dronken.
Ik kom de woonkamer binnen en zie 10 flessen bier op tafel staan, ik probeer zachtjes te doen omdat me vader slaapt ik zet zachtjes te flessen weg en dan. SHIT ik laat er een vallen.
Me vader wordt wakker en begint naar me te schreven.
HET GAAT OOK NOOIT NORMAAL HÈ.
S-sorry pap ik wou je echt niet wakker maken
NIKS TE SORRY!! Hij pakt een scherf van de grond en stopt hem in me arm.
Ik schreeuw het uit van de pijn me vader geeft me nog een klap en gooit me het huis uit en schreeuw JE BENT UIT HUIS GEZET KOM NOOIT MEER TERUG HET IS JE VERDIENDE LOON!!

Ik loop de straat uit en hoor iemand achter me lopen.
Ik zie dat het een persoon is die er erg betekent uit ziet in mijn inzicht is ik knipper met me ogen want ik zie niet helemaal helder meer door de pijn in me arm.
Ik knipper zo vaak met me ogen als het kan maar de persoon gaat niet weg.

Hey gaat alles goed? Je bloed heel erg moet ik je naar het ziekenhuis brengen? Zegt de persoon voor me
Uhm nee gaat wel hoor zeg ik met moeite.
Zou ik mogen vragen wie je bent? Zegt de persoon voor me
I-ik ben Lisa van dijk e-en wie ben jij? Krijg ik er met moeite uit
Ik ben enzo knol. Zegt de persoon voor me
WAT, je bent niet serieus gaat het in me hoofd om.
Maar voor dat ik wat kan zeggen val ik flauw van de pijn.

Een paar uur later
Ik wordt wakker en zie felle lichten. Ik kijk een beetje rond en het ziet er uit als een ziekenhuis
En zitten 2 mensen naast het bed ze kijk naar mij ik zie dat het enzo knol en myron koops zijn
Lisa gaat het al beter? Vraagt enzo aan mij
Ik probeerde ja te zeggen maar dat ging niet door de pijn in mijn arm dus ik knikte maar ja
Goedzo zegt enzo
We hebben je naar het ziekenhuis gebracht toen ik zag dat je flauw viel zat het me echt niet lekker om je daar te laten liggen dus hebben we je hier heen gebracht. Er wordt zometeen effe naar je arm gekeken.
Ik knikte maar naar enzo zodat hij wist dat het goed was.

Half uurtje later
Mevrouw van dijk zouden wij even naar uw arm mogen kijken? Vroegen de dokters
Ik knikte ja want het praten ging nog steeds niet.
Terwijl de dokters naar mijn arm keken vroegen ze mij dingen ik probeerde te antwoorden maar vaak lukte het niet door de pijn. Toen kwamen ze bij de vraag hoe is het gekomen dat er glas in mijn arm is gekomen.
Het enigste wat ik er uit kreeg was: m-mijn v-vader
De dokters wisten genoeg.
De dokters waren klaar met onderzoeken en zijden hoe ik voor mijn wond moest zorgen zodat het niet zo ontsteken enzo.
De dokters waren klaar met het uitleggen en ik mocht naar huis.. na ja naar huis die had ik niet meer