You Don't Scare Me (Laughing Jack X Reader)

deel 13

(3rd persoon P.O.V)

(Y/n) Viel bijna als ze rende naar de deur.  Ze greep naar de gouden deurknop zodat ze weg kon van de psychotische tiener achter haar. Eens toen ze de handel had, trok ze de deur open en rende ze naar een donker hoekje...

Eerlijk, keek ze niet om haar heen, het enige waar ze op lette was de zwarte harige maniac dat haar door de hele gang jaagde. (Je was nooit een track Star, maar veredomme! je zou kunnen rennen als dat nodig was)

{Jouw P.O.V}

¨ Come Back! Here  You Little Bitch!!!!!¨

Riep de man terwijl jullie door de gang aan het rennen zijn. ¨ As If You Fucking Asshole!!!!¨ Net toen je klaar was met je zin werd er een vaas in je richting van je hoofd gegooid, net aan niet je hoofd rakend. Waardoor je schreeuwde toen je de muur raakte terwijl je de hoek omging en je verder rende naar de volgende gang. Je wist dat in de min zat. hij kende het huis en jij niet. Je had geen idee waar je heen ging. Het enige wat je wist was dat je weg moest. Je bleef maar bochten naar links en rechts maken. uiteindelijk wist je uit het zicht van de psychopaat te raken met de bleek/vervelde huid en kon eindelijk in plaats van rennen snel lopen. Je was uitgeput en had honger. Je tempo vertraagde nog meer je vraagt je af hoelang je al weg bent en hoe je een killer clown gaat uitleggen aan de politie. ¨ Je werd letterlijk uit je gedachten geslagen toen je ergens tegen aan stootte en op grond viel. Je keek omhoog alleen maar om te verstijven van angst. Je ogen waren vastgelijmd aan de figuur die recht voor je staat. half buigend over je heen staat. het wezen waarvan je nooit gedacht had die echt zou bestaan. De slanke gezichtloze Slenderman staarde je alleen maar aan. Je wist zo niet wat je moest doen. Je zat hulpeloos op de vloerbedekking van de grond in een slecht verlichte gang. Als je met zelf vecht met je hoofd of je er voor moet gaan of niet. Je werd weer uit gedachten geslagen toen een diepe, lage stem sprak. ¨ Dus jij bent degene die problemen veroorzaakt in mijn huis?¨ 

Hij zei het meer tegen zichzelf dan tegen jou. Uit het niets kwamen twee tentakels uit zijn rug en grepen je enkels vast, hij liet je onderste boven bungelend zodat hij je verder inspecteren. Zijn gezicht kantelde op en neer zodat hij naar je kon 'kijken'. Je trilde in zijn greep en deed je best om niet te schreeuwen. elke keer dat zijn gezicht dichter bij het jouwe kwam. Je stopte met trillen toen je hem hoorde lachen. Zijn lach was diep en schor, alsof hij al een tijdje niet meer had gelachen. Je was in de war Maar ook kwaad.¨Wat is er zo grappig?¨

Je spuugde op hem. Hij stopte met lachen en keek je aandachtig aan. Je voelde je zo hulpeloos dat je alleen maar naar de grond keek. ¨Wow ik en onder de indruk, je trilde gewoon en nu probeer je dapper te zijn. Hoe kan zo klein exemplaar als jij zo veel problemen veroorzaken. Je wist niet hoe je moest reageren. Het enige wat je hem als antwoord gaf was de walgelijke blik die op je gezicht zat. Je was zo in de war. Je had zoveel vragen als, waarom was je nog niet dood? '(Y/N) Ik ga je niet vermoorden, maar ¨Verdomme, je was vergeten dat hij gedachten kon lezen. ¨ Hoewel, ik kan niet het zelfde zeggen voor Jack. Laughing Jack zal niet leuk zijn als hij je eenmaal ziet. ¨Je bleef maar naar de grond staren niet zeker wat je moest doen totdat een andere tentakel je kin optilde om naar je te kijken. ¨Ik breng je terug naar hem, En weet je waarom?¨ 

Je schudde nee. ¨Je hebt nog steeds een vechtlust, ik wil je zien breken voordat sterft.¨