Nereye gittiğime bakmadım. Bir odaya soktular. Oda da bir rahatsız sandalye vardı. Kelepçelerimi çıkartmışlardı. Şoktaydım.
Ne kadar süredir orada olduğumu bilmiyorum. Bir dakika, bir saat, bir gün veya bir yıl!
Kapı açıldı bir polis girdi.
"Birilerini aramak ister misiniz?"
Kimi araya bilirdim ki!
Ablam geldi aklıma. Annemi veya babamı üzmek istemiyordum. Bana söylenen suçları nasıl işlediğimi de bilmiyordum.
Sonra Zaferi aramanın daha iyi olacağını o yanlışlık yaptıklarını söylerdi.
"Eşimi aramak istiyorum. Bir yanlışlık yapıyorsunuz o size açıklar."
"Eşinizle en son ne zaman görüştünüz?"
"Sanırım iki gün önce. "
"Ne konuştuğunuz, özel değilse söyleye bilir misiniz?"
"Söylerim tabi, ama neden bu sorular?"
" Soruya cevap verin!"
"Bir yolcunun vizesi ile ilgiliydi. Hatta yolcunun adını da söyleye bilirim.
Aaa bir de ortak hesabımızdan bir miktar para çekeceğini söyledi. Bankadan ararlarsa diyeymiş!"
"Bankadan aradılar mı?"
"Evet ben de onay verdim."
"Tutarı söylediler mi?"
"Evet."
"İtiraz etmediniz mi?"
"Neden edeyim ki! Para ortak hesabımızda ve bu hesapta ne kadar para olduğunu Zafer benden daha iyi bilir."
"Sude hanım, biz eşinize ulaşamıyoruz. Belki siz ulaşabilirsiniz?"
Uzattıkları telefondan Zaferi aradım ama numara kullanım dışıymış!
"Başka bir telefonu var mı?"
"Bildiğim kadarıyla yok. Zafere bir şey mi oldu?"
"Biz de onu araştırıyoruz."
"Ablamı araya bilir miyim?"
Yeniden telefonu uzattılar. İkinci çalışta açtı.
"Abla bee..
"Sen ne rezil şeysin be. Şerefimizi iki paralık ettiniz. O sefil kocan olacak adam, herkesi dolandırıp sırra kadem basmış.
Dünden bu yana tüm televizyonlarda sizin haberleriniz, boy boy resimleriniz. Oh be siz paraları alın rezaleti biz çekelim.
Annem komaya girdi, babamın nasıl davranacağı belli değil.
Tuuu, sizin gibi şerefsizlere, sakın bizim adımızı verme sakın, seni reddediyoruz. Çaldığınız gibi cezasını da çekin pislikler."
Telefonu kapattı. Belki başka şeylerde söylemiştir ama bu kadarını hatırlıyorum.
* Annem komaya girdi*, de ben koptum. Telefonu elimden aldılar ve beni başka bir yere aldılar. Nezarethaneymiş!
Ne çalmışız, Zafer nerede kafamın içi buğday ambarı gibi ve içinde yüzlerce fare dolaşıyor. Beynimi kemiriyorlar. Uykum var, çok uykum vardı.
Beni deniz tuttu şimdi kabus görüyorum uyuyacağım uyanınca evimde olacağım.
Bu düşüncelerle fareleri kovdum ve uykuya teslim oldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AĞLADIĞIMA BAKMAYIN (üç kadın)
Ficção GeralÜç kadın, üç hikaye. "Tek seçeneğiniz var. Annen mi, doğmamış bebeğin mi?" Üçüncü kadın sordu. "İnsan kendi evladını satar mı?" Birinci kadın sordu. "Çok adice." İkinci kadın konuştu. "Sen hiç seçeneksiz kaldın mı ki?"
