Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
౨ৎ
Elimdeki oyuncak tabancayla yönetmenin önünden minik adımlarla koşturduğumda herif bana ters bakışlar atmıştı. Beni sevmediği için böyle yaptığını düşünürken set çalışanlarına da aynı şekilde davrandığını görünce derin bir oh çekmiştim.
"Oğlum beş yaşındaki çocuk musun sen? Sabahtan beri ne dolanıyorsun öyle?" dedi elimdeki silahı işaret edip.
"Ben mi hocam?" diye sordum bilmemezlikten gelip.
"Ay bir de salak." Parmaklarını başının iki yanına koyup gözlerini devirdi. "Kızım acele edip makyajını yapın şunun. Bitirelim artık şu çekimi. Mahvoldum ya."
Bu gerginliğinizi havanın sıcak olmasına veriyorum sayın yönetmenim, başkası olsa iki dakika dayanamazdı şu muameleye yani.
Set çalışanları kolumdan tutup makyaj masasına oturttuğunda gerilmiştim. Bu zamana kadarki reklam çekimlerimde makyajımı Jungwoo yaptığı için alışkın değildim tabii böyle şeylere.
Onlar makyajımı yapmaya devam ederken gruptan gelen mesajlara baktım. Cevap vermeye vaktim olmadığı için sadece okuyup geçiyordum. Bu salaklara laf sokmadan durabilmek çok zordu gerçekten.
Yüzüme uyguladıkları işlem bittiğinde beni aldıkları gibi geri koymuşlardı yönetmenin önüne. Şu an üzerimde ensesinden tutulup sokağa atılan bir yavru kedinin hüznü vardı. Anlayamazsınız.
"Senaryoyu okumuşsundur ama yine de söyleyeyim. Reklam daha samimi olsun diye sahnelerin çoğunu doğaçlama yapacağız. Diğer oyuncu kadraja girer girmez sen de hemen fırlayacaksın, okey?"
Tek nefeste konuşmaya devam ederken onun yerine derin bir nefes alıp hepsini anlıyormuşum gibi kafa sallamıştım. Senaryoyu bir kere bile okumamam götümde patlamazdı umarım.
Aslında okumaya gerek yoktu. Zaten diğer oyuncu, önünde çekim yaptığımız şirket binasından çıkacaktı ve ben de sahneye atlayacaktım direkt. "Herkes yerine. Başlıyoruz!"
Komutu alır almaz herkes yerine geçtiğinde elimdeki silahı belime koymuştum. Polis kıyafetinin içinde baya kıyak duruyordum. Jeongin ve Seungmin böyle hissediyordu demek.
Şirket kapısı açıldığında içeriden çıkan kişiyi görür görmez hızlıca daldım sahneye. Ona doğru geldiğimi görünce ellerini cebinden çıkardı ve kaşlarını çatıp olduğu yerde durdu. "Noluyo lan?" dedi geri geri gidip.
Lan kaçıyor bu! Senaryoda böyle mi yazıyordu acaba? Neyse, biz oynamaya devam. Kolundan tutup kendime döndürdüm hemen. Sonra başladım konuşmaya. "Cosryx'i kullanmadığınızda neler olur biliyor musunuz?"
"Ne xyz'si dayı? Acelem var, bıraksana beni."
"İşte aynen böyle cahili cühela olursun." dedim kınar gibi bir bakışla. "Sonra da polis gelir, bu bilgisizlik seviyesinin illegal olduğunu söyleyip alnının çatısından vurur seni."
Çok abarttığımı düşünürken çaktırmadan yönetmene bakış attım. Eli çenesinde ağzı açık bir şekilde bizi izliyordu. Ya, adamı öyle şaşırtırlar işte.
Omuzlarımı dikleştirip belimdeki oyuncağı çıkarttım. "Adın neydi senin?" diye fısıldadım kulağına doğru. Burnuma değen yumuşak saçları gıdıklandırırken "Han Jisung." demişti beklemeden. Kafamı sallayıp geri çekildiğimde bakışlarının silahta olduğunu gördüm.
"Pekâlâ, Han Jisung. Tutuklusunuz." Böyle mi söylemem gerekiyordu acaba ya? Of çok gerildim.
"Harika!" diye bağırdı yönetmen ileriden. "Son bakışma sahnesini de alalım. Evet, kestik, muhteşemdiniz!"
Yönetmen bu kadar boktan bir role bunları dediyse önceki çekimlerinde neler yaşamıştı kim bilir... Adama bir anda acımaya başlarken bir başkası koştura koştura gelip "Durun! O rol bendeydi, şu adam oyuncu bile değil!" diye bağırmaya başlamıştı.
Bir ona bir de kolunu sıkıca tuttuğum kişiye baktığımda "Hassiktir." diye mırıldandım. Elim bir anda havalandığında karşımdakinden kurtulmaya çalışmıştım fakat çok sıkı tutuyordu şerefsiz.
Silah tuttuğum elimi elleriyle kavrayıp silahın namlusunu da alnına dayamıştı. "Beni hemen şu an vurursan seni milyoner ederim." diyip cebinden çıkardığı çek kağıdını diğer elime tutuşturdu. Dehşet içinde ona ve kağıda bakarken gözlerindeki kara ifadeden ciddi olduğunu anlamıştım.
"Kardeşim psikopat mısın nesin, bıraksana elimi." Hâlâ sımsıkı tutuyor şerefsiz ya.
"Vursana lan beni."
"İmdat!" diye bağırdığımda dışarıdan çok garip bir görünüm verdiğimizi fark etmiştim. Aslında komikti ama şu an yere çöküp ağlamak istiyordum.
"Ne oluyor orada?" Yönetmenim bize seslendiğinde koşup göğsüne sığınmak gelmişti içimden. Manyak Han Jisung mudur nedir, o da tekrar "Vur dedim." diye diretmişti.
"Lan oyuncak silahla seni nasıl vurayım?"
"Yalan söyleme bana!"
"Yalan söylemiyorum!"
"Harbi oyuncak mı lan?" dedi elimi bırakıp. Ha şunu anlayaydın.
Silahı benden aldığında incelemeye başladı. Burnundan sert bir nefes verip bana kötü kötü bakışlar atmış, sonrasında "Bu yaptığın kalleşliği ömrüm boyunca unutmam." diyip çekip gitmişti. Giderken silahı da götürmüştü.
Az önceki yaşadıklarımı sorgulayıp gidişini izlerken oyuncu tipinin olmadığını nasıl fark edemedim diye düşünmeden edememiştim. Yüzü gözü güzeldi de tam bir zargana tipi vardı herifte. Bir de milyoner ederim diyip beni kandıracaktı. Yer miyim bunları ben?
Usul adımlarla yönetmenimin yanına gittim. Beni görünce omzumu sıkıp "Aferin sana." demişti. "Diğer oyuncu kimdi, nereye gitti o?"
"Oyuncu değilmiş ki," dedim saf saf. "Adı Han Jisung'muş, serserinin teki-"
"Han Jisung mu!" Beni ittirmişti bir anda. "Ay bana bir şeyler oluyor."
"Hocam iyi misiniz?" Herkes bir anda koşturduğunda yönetmenim bana bağırıyordu bir yandan. "Hemen numarasını bul ve özür dile, hemen!"
"Ama neden?" dedim ben de bağırarak. Niye bu kadar telaş yapmıştı bu herif, deccal miydi kimdi bu ya? Bir anda herkesi başından savıp ayaklandı. "Kafanı kaldır ve şuraya bak." dedi ensemden tutup. "Ne yazıyor?"
"HAN?"
"Git ve önünde durduğun şirketin sahibinin oğlundan af dile, Lee Minho. Yoksa seni kovarım."
– babydoll
SONUNDAATABILDIM
oncelikle profilimdeki 'dirty dancer' isimli fice bakabilirsiniz bu ficle ayni evrende geciyo, minhonun onceki hayatini merak edenleriniz o fice kossun!!
lleebitmin bebegim icin daha erken atiyom yoksa kimse okumaz da moralim bozulur diye kendime sakladigim taslaklarin icinde curuyecekti☹️
