HIS SEXYTARY (Montefalco's obsession)

CHAPTER 28: LOVE IS TORTURE

"Bring me coffee. Alexa" malamig na utos ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa opisina ni drake. Mukhang totoo ngang may bago na siyang fiance. Dahil may babaeng supistikada kung manamit. Na nasa harapan ko ngayun.

Nakaramdam ako ng bikig sa lalamunan ko. I must admit to my self that I'm slowly falling to him. But I must get rid this feelings. Despite of pain I feel right now I still compost a normal and formal look. "Yes sir." I formally said. Then bowed my head. "Is there anything you need sir?" Pormal kung saad. Habang mahigpit ang hawak sa suot kung saya.  Malapit ko ng makalimutan ang sadya ko kung bakit ako nandito.

"Cindy do you want something to drink?" Malamig nitong tanong sa babaeng supistikada. Tumaas naman ang kilay nito saka tumawa. Tawang parang angel.

"Ow! Your so sweet Drake love but I don't want to drink. It's okay to me." Malumanay ang boses nito. Parang isang anghel. Ano ba namang laban ko sa ganyang ganda.

"You heard her Alexa. Now go." Malamig na saad. Sa akin ni drake. Saka binalik ang tingin sa mga papel na pinipirmahan niya.

"Exuse me Sir before I leave. I want you to inform that Mr. Gonzales wants your presence on conference room." Magalang kung saad. Saka yumoko.

"Is that so? Will you may now leave." Malamig parin niyang saad. Kaya Umalis  na ako.

Pagkalabas na pagkalabas ko palang sa pinto. Na pa sandal ako sa gilid ng lamesa ko. Hoh! Ang sakit! Para akong sinaksak ng kutsilyo. Dahil sa sakit. Huminga ako ng malalim saka tumongo sa kusina ng opisina ni Drake.

"Ito na sir." Nakangiti kung saad. Kahit sa kaloob looban ko. Gusto ko ng umiyak. It's too defficult to have a relationship like this. Yung walang label dahil hindi mo alam kung saan ka lulugar.

"You may now go." Napahinga nalang ako ng malalim saka umalis. Pero bago ako maka alis. Mas nadurog pa ang puso ko. Dahil sa narinig.

" Love. Are you going to your meeting? Or not, gusto ko pa sanang magpasama sayu mag mall. Or manoud tayu ng sine isn't it amazing? " Malambing na Saad ni Cindy. Pero doon ako mas nadurog sa sagot niya.

"I'm not going to that meeting. I will accompany you." Maikli pero may lambing sa boses niya.  Napayuko nalang ako saka lumabas

I should control my self. I must avoid him. Because he is meant to other. I must always remember that im just here because I must help him. That's right! I just let out a deep sight.

"Oh! Lex himala at Dito ka kumain sa canteen?" Masiglang tanong sa akin ni cass. Ngumiti nalang ako ng peki.  Para matabunan ang mga sakit. Na nasa mga mata ko.

"Wala! Na miss lang Kita. Na miss ko yung pagkakulit mo!" Kunyaring tawa ko. Kahit gusto ko ng umiyak. Pinigilan ko ang mga luhang nagbabadya tumolo.

"Okay ka lang ba talaga Alexa? Mukha kang umiiyak." Nakakonot noong tanong nito. Umiling iling nalang ako saka ngumiti.

"Wala Toh! Napuling kasi ako kaya. Para akong umiiyak. Atsaka nanghilamos ako noh." Nakangiti kung saad. atsaka  nagkunwaring nag-aayos ng mga gamit ko.

"Sure ka ba talaga? Ano bang nangyari sayu? Bakit ka ba nagkakaganyan?" Sunod-sunod na tanong sa akin ni cass. Sabi ko na nga ba. Hindi ko talaga matatago toh kay cass.

"Okay lang talaga ako cass. Ikaw ba kamusta kana?" Nakangiti kung saad. Habang pinipilit kung ngumiti mas lalong napupunit ang puso ko.

" Alexa. Alam mo naman na nandito lang ako. Palagi nasa tabi mo. Kung may problema ka sabihin mo lang sakin. Baka makatulong ako." Malumanay na Saad ni cass sa akin.  Ngumiti nalang ako sa kanya saka ngumiti.

"Salamat cass. Ngunit okay lang talaga ako. Wag muna akong intindihin. Magiging okay din ako." Nakangiti kung saad. Saka nagsimula ng kumain.

" Okay! Basta nandito lang ako kung kailangan mo ng makaka usap. "  Nakangiti saad ni cass.

" Salamat cass. " Nakangiti kung saad. Saka tinuon ang atensyun sa pagkain.

Days had pass. Ganuon lang ang routine ko araw-araw. Kumakain sa canteen. At tumatambay sa rooftop kung wala ng gawain. Total siya din naman ang nagsabi sa akin na okay lang Hangang ngayun nasasaktan parin ako.

Dahil alam ko sa sarili ko na minahal ko siya ng totoo. Walang halong pagpapangap. Pero ang palagi kung na itatanong sa sarili ko. Siya kaya na iisip niya ba ako, minahal niya ba ako kahit sa  sandaling panahon man lang. Napabuga nalang ako ng hangin sa mga na iisip ko.

"Alexa pinapatagawa ka ni Sir." Saad sa akin ang aking ka trabaho.  Nginitian ko nalang ito saka nagpasalamat.

"Salamat. Sigi na pupunta na ako." Nakangiti kung saad. Saka nagtungo sa taas. Ito palagi ang routine ko araw-araw ang ngumiti na para bang wala akong problema. Sanay na naman ako.

"Exuse me Sir pinapatagaw niyu po daw ako? May kailangan po ba kayu?" Pormal kung tanong. Sa kanya.

"Your too formal these past few days Alexa. I wonder what make you like that."  Malamig nitong saad. Ngumiti nalang ako saka nagsalita.

" Wala naman Sir. Wala po ba kayung kailangan?" Pag-iiba ko sa usapan.

"Alexa your too obvious. Your avoding the topic aren't you?" Malamig Niyang tanong sa akin. Nakinalunok ko.

"Wala ito  sir. Pagod lang siguro ako kaya ako nagkakaganito." Nakangiti kung saad.

" Stop smiling Alexa. Your eyes saying the opposite thing. Your smiling but your eyes showing pain." Malamig nitong saad.

Napatayu nalang ako ng tuwid saka nagsalita " naku! Sir tumigil po kayu." Kunyaring natatawa kung saad.

" I SAID STOP SMILING ALEXA!  D*MN!" napakapit nalang ako ng mariin sa upoan na hinahawakan ko. This is he's first time shouting me. And I obviously dont like it. Napatingin siya sa akin na parang nabigla sa ginawa niya. " God! I'm sorry Alexa. Are you scared? D*mn I'm sorry okay?" Parang natatarantang saad Niya. Akmang lalapit siya sa akin ng umatras ako.

" No! Dyan ka lang wag mo akong lapitan !" Nanghihina kung saad.

"Look Alexa. I didn't meant it akay? I didn't mean it baby please. Forgive me." Malambing na Saad niya sa akin.

" Please lang Sir. Sabihin niyu na anong ipag-uutos niyu. Para makaalis na ako." Nanginginig kung saad. Habang pinipigilan ang mga luhang nagbabadyang tumolo sa aking mga mata.

" I'm sorry Alexa. Please hear me out please." Nagmamakaawang saad sa akin  ni Drake. Ngunit umiling-iling lang ako saka lumayo sa kanya.

" Please Sir. Lets be professional." Despite of tears coming down from my cheeks I still manage to be formal. Pagkatapos ko yung sabihin  naglakad ako pa atras. Saka nagsalita ulit. " Please Drake don't do this. Wag kang mag makaawa sa akin. I'm just a commoner and you are a king. That I must serve." Pinipilit kung maging matatag kahit subrang sakit na. Pinilit kung maging matatag.

"I want you to be my girl Alexa."

_______________________

Hoy! Ano yarn? My gosh kayu. Ang sakit sa heart. Akala ko ba ako lang Drake? Char 😂 feeling ko lang po talaga yun. Oh! Ano buhay pa ba kayu sunshines? Sorry kung ngayun lang na traffic kasi ako eh. Char 😂

Vote and comment sunshines 💛💋