Bir Adım Sonra

42

1 ay sonra
|Emre|

Emre
Kuzey
Alp

"Emre yapma,daha ne kadar devam edecek bu küslük? Bu yüzden bize de gelmiyorsun zaten"

"Benim de hoşuma gitmiyor ama elimde değil. Seni kaybetecektim yaptığı şey yüzünden"

"Haklısın ama bir şekilde onun sayesinde şuan birlikteyiz. Yaptığı yanlış bizim doğrumuza sebep oldu."

Kuzeyin söylediği şey ile ofladım. Haklı olabilir tabi ki ama bu Alp'e olan kırgınlığımı geçirmiyordu. Onun böyle birşeyi kötü niyetle yapmadığını biliyordum, kendince bizi korumak istemişti. Aslında özlemiştim de şerefsizi.

"Of, iyi tamam. Gelirim akşam"

Söylediğim şey ile Kuzey çocuk gibi mutlu olmuştu, hemen yanıma atıldı. Yanağıma kocaman öpücük kondurdu.

"Yes be. Seviyorum seni lan"

Bu sefer onun söylediği ile ben gülmüştüm.

"Sağol be. Allah razı olsun"

"Sen de söyle hadi beni sevdiğini söyle"

"Sevmiyorum"

"Seviyorsun, seviyorsun"

Kuzeylerin evine varana kadar bu atışma devam etti. Eve vardığımızda biraz gergin hissediyordum.
Kapıyı açan genç ile aslında onu ne kadar özlediğimi de anladım.
Alp bizi görünce hem şaşırmış hem de belli etmese de çok mutlu olmuştu.

"Hoşgeldiniz"

"Hoşbulduk"

İçeri geçtiğimizde ev çok sessizdi.

"Annemler evde yok mu Alp"

"Hayır teyzemlere gittiler"

"Ha tamam. Sen geç Emre, ben duş alacağım"

Kuzey bizi yalnız bırakınca gerginliğim dah da arttı.

"Birşey içer misin?"

"Hayır"

"Biraz konuşalım mı?"

"Konuşalım"

"Özür dilerim. Yaptığım saçmaydı. Sizi düşündüğüm için yapmıştım ama hataydı. Abimin ve senin ne kadar mutlu olduğunu görüyordum. Ama benim yüzümden ne kadar üzüldünüz. İlk sizinle konuşsaydım böyle olmazdı. Gerçekten çok pişmanım. Nolur beni affet, eskisi gibi olalım "

"Keşke böyle olmasaydı ama oldu işte. Bir şekilde salak abinle şimdi birlikteysek bu senin hatan sayesinde oldu."

Durdum derin bir nefes aldım.

"İyi hadi gel barışalım "

Kollarımı açtım ve karşımdaki genç sevinç ile yanıma geldi.

"Teşekkür ederim"