Hayatın ona öğrettiklerinden ders almıştı o küçük kız çocuğu. Ailesinin gözü önünde öldürüldüğüne şahit olduğunda henüz 4,5 yaşındaydı. Annesiz,babasız ve kardeşsizdi artık. Kimsesi yoktu..
Taaaa ki.. O güne kadar..
Ekiple tanışana kadar.
Aşık old...
Lan oğlum böyle olmaz. Bir güzele vuruldun. Yanma,yakma.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"2 dakika sonra oradayım." dedi. 2.bölüm: Maskeler ve Savaş.
(İlk gözden çıkarılıcak kişiyi kurtarmaya gelen bir Pamir bırakıyorum buraya.)
Son dakika,son saniyeler.
Pamir bombanın üzerindeki kırmızı kabloyu kopardığında üzerindeki dakika yazısı silindi.
"İyi misiniz?" diye sordum diğerlerine. En son onların olduğu yerden de sesler geliyordu.
"Evet." dedi Dora. "Pusuya düşürülmeye çalışıldık,ama tahmin edin ne oldu?"
Pamir ilk defa gururlu bir gülümseme takındı yüzüne.
"Onlar düştü." dedi.
Elindeki bombayı bana uzattı. Tereddütle ona bakarken, "Merak etme imha ettim. Patlamak üzere olan bir bombayı eline verecek kadar vicdansız biri de değilim." dedi.
Pamir az önce beni rehin alan sarışın adama doğru eğilip yüzündeki maskeyi çıkardı. Ben onun tüm mimiklerini izlemeye çalışıyordum. Tarif edemediğim bir mimik takındı yüzüne. Sanki bu adamı tanıyor gibiydi.
Bende maskeyi çıkarmak için hamle yaptığımda içeri diğerleri de girdi.
Dora sağ olduğumuza sevindiğini bana sıkıca sarılarak belli etti.
Ben de onun sarılmasına karşılık verdim. Ama bu durumdan birileri hiç memnun olmamıştı.
Pamir'in bakışları aramızda dönüp duruyordu.
Utku sarışın adamın tekme yediği yere doğru baktı. "Sünnet olmuş çocuklar gibi ne oranı tutuyosun?" dedi. Sarışın adam kendini düzelttiğinde Utku sinsice bana göz kırptı.
O an,arkamızda bir hareketlilik sezdim ama bunu umursamadım.Muhtemelen kendilerini düzeltiyorlardır diye düşündüm.
Ama, yanlış düşündüğümü silah sesi duyduktan sonra anladım.Ona doğru döndüğümde,karnıma bir acı girdi. Sonra o acı bacağıma da girdi.
Acıyla inlediğimde, Pamir elindeki iki silahı da adamlara ateşledi hemde bacaklarına değil,tam kafalarından vurmuştu ikisinide.
Acıyla yere yığıldığımda elim hemen karnıma gitti. Kan, benim kanımdı. Kan akıtmak isterken kendi kanımda boğuluyordum.
Şevval yanıma diz çöktü ve vurulduğum yerlere bakmaya başladı o anda, tüm dünyam karardı. Bilincimi kaybetmiştim.
Uyandığımda Dora ve Şevval başımda bekliyorlardı.Hala bulanık görüyordum ama ikiside yüzüme doğru eğilince tam anlamıyla emin olmuştum.Şevval alnımdaki teri peçeteyle silerken Dora yüzümü inceliyordu.
