İşte evin önündeydik. O kırık dökük, iğrenç evi ilk kez yakından görüyordum. Zaman kaybetmemeliydik. Koşarak eve girdik. Çok karanlık ve sisliydi. Tek görebildiğimiz telefonlarımızın ışığıydı. Nil" Herkes ayarlardan telefonlarının ışığını açsın ki evi inceleyebilelim. Bu evde kalacağız. Değil mi?"dedi. Herkes telefonlarının ışığını açtı. Artık evi net bir şekilde görebiliyorduk. Fakat zaten evde görülecek tek şey böcekler ve tiksindirici tablolardı. Bir oda bulduk. Sadece eskimiş bir yatak ve bir ayna vardı. Bu oda iğrenç kokuyordu fakat en iyi oda burasıydı. Deniz yatağa oturdu. Şiddetli bir sesle yatak kırıldı. Demek ki yatak çok ama çok eskiydi çünkü aramızda en zayıf olan Denizdi. Yere oturmaktan başka çaremiz yoktu. Biraz bu konuyu tartıştıktan sonra telefonların ışıkları kesildi. Şarjımız bitmişti! (Buna inanamıyorum ama hepimizinki birden!). Karanlıkta kalmıştık. Göz gözü görmüyordu. Deniz" Rüya, Nil? Orada mısınız?"dedi. Ben "Ben burdayım fakat sen mi bana dokunuyorsun?"dedim. Deniz "Hayır!"dedi. Nil" Bende dokunmuyorum." Kuzey,Mert ve Arda "Biz de dokunmadık!"dediler. Birinin nefesini hissediyordum. Ona dokundum. Dikiş. Bu dikişti. Hayır,hayır. Bu Tuana olamazdı. Bir anda bir ışık yandı. Üzerimde... Üzerimde Gizem vardı! Onunla boğuşmaya çalıştım ama olmuyordu! Bu virüs çok güçlüydü. Gizem'i üzerimden çekmeye çalışan Mert'i gördüm. Mert çok sinirliydi. "Yeter!"diye bağırıp eline aldığı levyeyi Gizem'in kafasına geçirdi. Gizem üzerimde bayılmıştı. Onu üzerimden çektim. Yana baktığımda Tuana Nil'in üstüne çıkmış, ona virüs bulaştırmaya çalışıyordu. Mert'in elinden levyeyi çektim ve Tuana'nın kafasına geçirdim. Tuana'yı kenara ittim. Bağırarak" Hemen buradan çıkalım!"dedim. Hepimiz kapıya doğru koştuk. Ben"Benim evim buraya çok yakın! Beni takip edin!"dedim. Son hızla koşmaya başladık...
