ŞAH MAT

1. Bölüm: spooky ghost ♪

Yine aynı şarkıyı çalıyordu. Beynimin en derinlerine kazınan o şarkıyı tekrar tekrar çalıyordu. Babam demeye dilimin varmadığı o adam karşımda satranç oynuyordu. Karşısında kovboylara benzeyen o adam beni korkutuyordu. İçtikleri sigaralardan ciğerlerim ağrıyordu. Babamın kaybetmesi için yalvarıyordum. Bir kenara geçip gözyaşlarıma hakim olamadan onları izliyordum. Ve o sesi duydum;
- şah mat
Bu babamın sesiydi. Kalbim hızlandı titremelerim arttı. Babam gülümsedi bana bakarak. "Lanet olsun. Tanrım, neden yanımda değilsin?" Kovboylara benzeyen o adam arkasına bakmadan gitti. Ayağa kalkıp yanıma geldi.
-Yine kazandım. Gördün mü? Tanrı bile acımıyor sana.
Cebindeki küçük jileti çıkardı. Kolumu kendine çekti. Bakamadım, ağladım. Defalarca koluma kesikler attı. Canım yanıyordu. Çığlık atmak istiyordum. Ama atarsam daha kötüsünü yapardı. Sustum. Ayağa kalktı ve içeri gitti. Koluma baktım. Kanıyordu. Üstümü çıkarıp kolumu sardım. Hep yapardı bunu. Her zaman eve birini çağırır. Onlara sadece satranç oynamak istediğini söyler. Eğer kazanırsa beni ya kemerle döver ya da koluma kesikler atardı. Ruhuma işlerdi hep bu kesikler. Her vurduğunda ruhum acırdı. Bunu yapmasının nedeni annemdi. Annem genç ve güzel bir kadındı. Herkes isterdi onu. Annem bi adamla evlenmiş. Evlendiği o adamdan olmuşum ben. Fakat o adamı bir kere bile görmedim. Öldü dediler. Bende inandım onlara. Öz babam ölmüştü. Annem öz babamdan sonra bu adamla evlenmiş. Yeni doğmuşum ben o zaman. Annemi çok severmiş. Her ihtiyacını karşılarmış, bir dediğini iki etmezmiş. Ama beni kabullenmemiş hiçbir zaman. Her yalnız kaldığımızda bi tokat yapıştırırdı. Bana "öl" derdi hep. Annemi bırakmak istemediğim için hiç kalkışmadım buna. Fakat bir pazar günü annem öldü. Nasıl öldüğünü bilmiyorum. Bir gün dışardan eve geldiğimde üvey babamın kucağında yatıyordu. Üstünde biraz kan vardı. "Senin yüzünden öldü" dedi. Nasıl olduğundan bile haberim olmazken beni suçluyordu. Aklımdan binlerce düşünce geçti. "Araba mı çarptı, intihar mı etti, düştü mü?" Kalbim hızlandı. "Yoksa o mu öldürdü? Neden yapsın ki? Onu çok seviyor." Dizlerimin üzerine çöktüm. Kafamı yere koydum. Hıçkıra hıçkıra ağladım. Yanıma gelip saçlarımdan tuttu. Yüzüme bak dedi. Esmer teni, morarmış göz altları, siyah sakalları içimi ürpertiyordu. Baktım yüzüne. Sen yaptın bunu dedi defalarca. Şok geçirmiş gibi hissediyordum. Ellerim buz kesti. Titredim. Sert bi tokat attı. Yere düştüm. Tokadın etkisiyle bayılmışım. Uyandığımda aynı yerde yatıyordum. Annem yoktu. "Nerdeydi? Nereye götürdü? Gömdü mü onu?" Kafamdan binlerce düşünce geçerken kendime geldim. Etrafı sigara kokusu sarmıştı. Karşımda tanımadığım biriyle satranç oynuyordu. "Ne yapmaya çalışıyordu? Amacı neydi?" Bana bir şey yapmamak için satranç mı oynuyordu? Sinirini böyle atıyordu belkide." Bir köşede oturup bitirmesini bekledim.
-Şah mat
Kazandı. Hiçbir bir şey anlamıyordum. Ne yapmaya çalışıyordu? Adam kalkıp gitti. Sonra babam dudağının ucundaki sigarayı yere atarak bana
-odana geç
dedi.
Dediğini dinleyerek odama geçtim. Bir kaç dakika sonra içeri elinde bi kemerle geldi.
"Lanet olsun" Rastgele kemerle vurmaya başladı. Ellerimi enseme koyarak sırtımı çevirdim. Daha az acıyordu orası. Her vurduğunda daha çok ağlıyor ve çığlık atıyordum.
-Yapma. Lütfen,yapma.
Ben çığlık attıkça daha çok hızlanıyordu. Bende elimi ağzıma bastırdım. Susmadım, susturuldum ben. Bir süre sonra durdu ve çıktı odadan. Ağladım arkasından. Uzun bir süre sadece annemi düşünerek ağladım. Beni aşırı sevmese bile yokluğu o kadar belli oluyordu ki. Şuan burda olsaydı buna asla izin vermezdi. Bir yabancı gibiydim onun için. Beni sevmezdi ama acırdı bana.
(...)
Aradan aylar geçti. İşkenceleri hep devam etti. Her gün farklı birini çağırdı oynamaya. Kaybettiği zaman dokunmadı bile. Ama kazandığı zaman değişik işkencelere baş vuruyordu. Bir ara saçlarımı kesti sonra kemerle dövdü, jiletle kesti, saçlarımı çekip tokat attı...
Bir çok işkenceye baş vurdu. Bazen bedenimin daha fazla dayanamayıp bayıldığım anlar oldu. Bu hep böyle devam etti.