Chapter 7

32 14 0
                                    

Kabanata 7: Socmed

“You sure you're good now?” Evan asked habang itinutulak niya ang duyan na sinsakyan ko, “Oo nga! Baka nakalimutan mong ako 'to van” pagmamayabang ko pa but he just hissed and rolled his eyes na nagpatawa sa akin.

We're here at the School's garden dahil lunch time pa naman at saka tinawag ko lang siya para masamahan ako and it's been three days since nangyari iyong sa park at nag-uusap kami ni Evan tungkol sa issue.

“Okay fine—” bago pa man niya matapos ang nais niyang sabihin ay tumunog bigla ang cellphone niya kaya parehas kaming napabaling roon.

“Wait I'll just answer this” he uttered and show me his phone but I gave him a suspicious look which made him confused.

“What?” he asked but I just smirk, “Who is that?” I asked while still smirking at him, “Si...” he trailed off and look away, “Si mama, bakit?” he uttered but I doubt.

“Wala lang, sige na umalis kana! Baka kailangan ka ni...tita” I uttered and smirk at him, “Okay, pupuntahan ko lang baka may kailangan” he uttered before he leave.

My phone then rang kaya napabaling ako roon and I saw Tita Eve's phone number, Evan's mom so I immediately answered it.

“Hi tita, Bakit po kayo napatawag?” I uttered through the phone.

“Hello Lize, kasama mo ba si Evan?” She asked over the phone and I smirked with that.

“Kakaalis niya lang po tita” I answered honestly, “Saan daw siya pupunta?” She asked and my smirked even grew playfully nang maalala ko ang palusot niya.

“Sa iyo daw po. Ang sabi ay tumawag ka raw kaya siya umalis” I answered honestly again, “Ha? Anong tumawag? He's not even answering my calls” she uttered getting furious.

“Iyon ang sabi tita eh” ani ko pa and I can hear her heaved a sigh kaya pinipigilan ko talaga ang sariling tumawa.

“Iyong batang iyon talaga hindi na nagsasabi sa akin, parang may tinatago na” ani naman nito sa kabilang linya, “Sa tingin ko nga tama ka tita eh dahil hindi na rin masyadong nagsasabi sa akin ang unggoy na iyon” pagsang-ayon ko pa.

“Evan's making me overthink!” She uttered frustratedly through the phone and I jut nodded as if she see it, “Lize, Can I have a favor?” tita asked, “Ano po iyon 'ta?” I uttered, “Uhh iha since kapatid naman ang turingan niyong dalawa ni Evan ko ay pwede bang bantayan mo siya? Kung kailangan ay sundan mo pa lize pero hindi kita pinipilit iha” She favored which made me smirked.

“Sure tita that's not a problem to me” I uttered genuinely and she sigh in relief, “I know that I can count on you iha, thank you so much and I will hang up now lize. May lakad pa kasi kami ng tito mo” Tita uttered over the phone.

“Sure, sure tita. Take care! Babye” I uttered and she hang up the call after that.

I put my phone inside my bag as a devilish smile plastered on my lips.

“Huli ka balbon, mama pala ha” I uttered as I take my depart and followed the path that Evan take.

Napatigil ako sa pagtakbo nang makita ko siya sa hallway. Parang aalis na.

Magc-cutting classes ba siya?

He blend with the students in the hallway since maraming studyanteng naroon lalo na't lunch time pa kaya nawala siya sa paningin ko.

I keep on searching for him pero kaagad akong napatigil sa pagmamasid at napatalon nang may biglang humawak sa akin.

“What the?!” I shouted and turn to look at the ones who did that furiously pero kaagad na napalitan ng pagkagulat ang mukha ko nang makita ko ang magkapatid na Frayles sa harapan ko but it's just Ada and Xavier.

I Have Found the Almond Eyes (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon