merhaba baba

Biraz bana gösterdiğin baba sevgisinden bahsedicem. Olmayan birşeyden ne kadar bahsedilir artık...

Başlardan başlayacağım,hatırladığım kadarıyla,yorgun ruhum ne kadar izin verirse o kadar anlatacağım.

İlk başlardan şunu hatırlıyorum,ben kaç yaşlarındayım hatırlamıyorum 4 veya 5 olmalı neyse, kardeşim daha yok, yer sofrası kurmuşuz akşam yemeği yiyoruz kuru fasulye,pilav ve cacık vardı sanırım,bir yandan kim milyoner olmak ister izliyoruz, ben çizgi film izlemek istiyorum ama sen "hayır olmaz" diye bağırıyorsun ısrarla kanalı değiştiriyorum sonra sinirlenip kuru fasulye tabağına yumrukla sertçe vuruyorsun tabak kırılıyor üzerime sıçrıyor fasulye yanıyor,hıçkırarak ağlıyorum. Kim bilir belki de tadı yüzünden değil o gün yüzünden kuru fasulyeyi sevmiyorumdur.

Zaten o sıralarda da annemle tartışıyorsunuz ben kulaklarımı tıkıyor sizi izliyorum, sen annemi utanmadan defalarca aldatıyorsun, annem de defalarca affediyor.
Yıllar geçiyor bir kız kardeşim oluyor ama maalesef lesef yaklaşık kardeşim 6 aylıkken falan boşanıyorsunuz aslında maalesef değil ya annemin kurtulduğu iyi olmuş o evde büyüseydik bundan bin kat daha huzursuz olurduk o net.

Sonra anne annemlerle yaşamaya başlıyoruz, o sırada kardeşimde büyümeye başlıyor. Ama babasının varlığından bile haberi yok. Gerçi benim vardı da ne oldu?
Neyse yıl 2016 falan annem yeni birisiyle evlenip yeni bir hayat kuruyor. Ha o sıralarda sen boş dururmusun, tabii hayır sen de evleniyorsun birde bakamıyorum çocuklara falan derken üstüne bir de çocuk yapıyorsun, yazık...

Şimdi sana birazdaha açık bir şekilde neler çektirdiğin anlatıcam, bir nevi sana seni anlatmış olucam.

Evet baba, sen benim büyürken hayata olan inancımın içine eden kişisin. Herşeyin sebebi, büyüdüğümde bile saf yerine koyup yalanlar söylemeye devam eden kişisin.
Ben birinci sınıftaydım sadece bir kez okuluma geldin o da 23 NİSAN dı. Peki ondan sonra ne kadar geldin? Ben söyleyeyim hiç, hiç gelmedin baba şu an liseye gidiyorum senin yüzünden psikolojim alt üst olduğu için sınıf tekrarı yapıcam çünki psikolojim,tedavi falan derken halim olmadı okula gitmeye.
Şunu da hatırlamışken söyleyeyim ben 4. Sınıfa giderken gene senin yüzünden babamı özledim diye sınıfın ortasında hüngür hüngür ağlayıp rezil olmuştum.
Büyürken hayatımın bir çok yerinde senin yüzünden problemlerle karşılaştım, ya zaten biliyorum her insan hayatının bir çok kısmında sorunlarla karşılaşır ama neredeyse benim tüm sorunlarım senin yüzündendi bir gün okul servisindeyim, babasız vb.
Kelimeler kullanarak zorbalık yaptılar.
Bir gün okul çıkışı bir çocuk koşarak çıkışına gelmiş babasının kucağına atladı"Babacııımm!" diyerek, o an daha iyi anladım babanın önemini ama benim babam o çocuklarınki gibi değildi benim babam neredeydi, ben babamı aradım her boşluğuma, hani derler ya kızlar babasına düşkün olur diye ben de sana düşündüm baba ama sen yoktun. Benim en çok istediğim adam babamdı, o da en çok canımı yakan, kollarındaki izlerin sebebiydi sana çok kızgınım baba, öyle kızgınım ki bilemezsin, şimdilerde konuşmuyoruz hiç seninle ama olursa birgün bu yazdıklarımı görür veya da beni anlamaya karar verirsen üzülme baba, sen üzülme, ben sen olmayacağım, ama senlede olmayacağım sen anlarsan lütfen kendine babayı deme çünki benim duyduğum başkasının çocuğuna gösterdiği babalık bu değildi, onlar kızlarına kıyamazdın senin onlarla aranda çok fark var en büyüğüde sen kıyamayan değil en çok kıyansın sana çok şey söylerim ama artık tükendim harcadığım enerjiye yazık.

Merhaba Baba