ჩიხი

part2

მამაშენი საშინლად გაბრაზდა
-შენ რა მას დაურეკე?
-რატომაც არა
-შე პატარა ნაბიჭვარო
-შეწყვიტე ალექსანდრე,სულელივით იქცევი იქვე უნდა მოგეკლა
-ტყვიები გამითავდა
-მნიშვნელობა არ აქვს მოაგვარე ეს პრობლემა, მოკალი ის
-მას არ მოვკლავ
-რას ნიშნავს არ მოკლავ?
-მე მხოლოდ იმას ვკლავ ვინც ამას იმსახურებს,
მას კი არაფერი ჩაუდენია, განა მამაც ამას არ გვასწავლიდა?,შენ კი
ვერ მიბრძანებ
-კაცმა არ იცის რა ტრიალებს შენს თავში
-აქ მთავარი მე ვარ გეგა არ დაგავიწყდეს
-აქ მთვარი მამაშენია ალექსანდრე, დაიმახსოვრე
გეგა ამ დიალოგის დასრულებისთანავე კარებიდან გავიდა
ალექსანდრემ კი მაგიდას მუშტი ისეთი ძალით დაარტყა სადაცაა
სისხლი წამოუვიდოდა
-აქ რას ვაკეთებ?
გაისმა საწოლიდან გოგონას ხმა
-მე კი ძალიან მაინტერესებს გუშინ რას აკეთებდი ძალიან ძალიან გვიან ქუჩაში?
-ამას მნიშვნელობა არ აქვს
-კარგი როგორც გინდა
ამბობს ალექსანდრე მაგიდასთან მიდის და ჭიქაში ალკოჰოლს ისხამს
-გინდა?
-არა
-კარგი მოკლედ მოდი ამით დავწყოთ,შენ ნახე თუ როგორ მოვკალი ვიღაც ბიჭი ხომ ასეა?
-...
-მიპასუხე!
და ხმას მაღლა უწევს
-კი ასეა
-შენ მთელი გეგმები ჩამიშალე მაგრამ შეგვიძლია მოლაპარაკებას მივაღწიოთ.მითხარი რა გქვია?
-და რა მნიშვნელობა აქვს რას დააწერ ჩემი საფლავის ქვას თუ ასე უნდა მოვკვდე?!
-სასაცილოა
მიახლოვდება და იღიმის
-კარგი იუმორის გრძნობა გაქვს ,მაგრამ მე შენი სახელი მაინტერესებს .
ჯიბიდან ჯაყვას იღებს და კისერზე მადებს
-მე ნინი მქვია
-ნინი
და ცალყბად იცინის
-ისევ ეს საყვარელი სახელი, საყვარელი გოგოსთვის.მე ალექსანდრე ვარ
-და მოლაპარაკება რაში მდგომარეობს?
-ხო რათქმაუნდა! ლოდინი არ გიყვარს. შენ აქედან ცოცხალი საღსალამათი გახვალ და ყველაფერს დაივიწყებ უბრალოდ არაფერი გინახავს შესაბამისად ამის შესახებაც ვერავის ეტყვი, რადგან არაფერი გინახავს გასაგებია?!
მეკითხება და ჯაყვას ძალას ატანს
-რათქმაუნდა
-უფრო ხმამაღლა
-რათქმაუნდა!
ამჯერად უფრო ხმამაღლა ვამბობ თითქმის ყვირილით
-მშვენიერია
ის დგება ოთახში სიარულს იწყებს და აგრძელებს
-თუ ამაზე კრინტს დაძრავ ყველგან გიპოვი,შენი სახელი ,გვარი ანგარიშის ნომერი , მისამართი ყველაფერი ვიცი ,მერწმუნე არ გამიჭირდება.
-და მაშინ სახელის კითხვა რა აუცილებელი იყო?
-ეს უბრალოდ ფორმალობააა და ნუ მაწყვეტინებ.ამაზე პოლიციას არ მოუყვები, არც ახლობლებს არავისთან არ უნდა დაგცდეს,
ამაში დარწმუნებული უნდა ვიყო
-დარწმუნებული იყავი ,არავის ვეტყვი
-ვითომ?!
-მე არავინ მყავს
-ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მშურს შენი
-ანუ შემიძლია წავიდე?
ის მიახლოვდება
დაბლა იხრება
-ასე მარტივად არა კიდევ დარჩა პატარა დეტალი
-რას გულისხმობ?
ის უფრო მიახლოვდება
და კოცნას ცდილობს როდესაც მე მას ვაფურთხებ,
ის თავის სახეს მაშორებს,შეურაწყოფილი დგება და ხელსახოცით სახეს იწმენდს
-იცი ამ ნაწილის გარეშე არაფერი გამოვა
-ვითომ რატომ ?
-ასე ვერ მოვილაპარაკებთ , ძვირფასო ამას უნდა დასთანმხდე
-თორემ?
-თორემ მოკვდები
-შენ უდანაშაულოებს არ კლავ
-მაგრამ ჩემთვის შეფურთხება ეს უკვე დანაშაული
-მაგრამ ეს რაში გჭირდება,აქედან წავალ და მორჩა
ყველაფერი დასრულდება ალექსანდრე,
ვამბობ და მეტიჩრულად ვიღიმი,
შემდეგ კი ვაგრძელებ
ის ყურადღებით მისმენს
-თან არამგონია შეფურთხება მამაშენმა დანაშაულად ჩათვალოს და ისევ მეტიჩრულად ვიღიმი
-ესეიგი გამომიჭირე.
ისიც იღმის სიგარეტს იღებს და უკიდებს.შემდეგ კი მე მანიშნებს სიგარეტის კოლოფზე მინდა თუ არა მოწევა მე ისევ თავს ვაქნევ.
ალექსანდრე კარებთან მიდის და აღებს,მეც ვდგები და კარებში გასვლას ვაპირებ როდესაც ხელით მაჩერებს
-კრინტიც არ დაძრა
-დიახ
კარებში გავდივარ ვიღაც კი მეუბნება
-გამომყევი
მისი ხმა ,იმ ბიჭის ხმას გავს ვინც იმ ოთახში იყო.