SAHTE HAYALLER

5. bölüm

Tetiği çekmiştim.
Son hatırladığım şey ise tekerlekli sandalyemden düşüşüm oldu.
Acaba ölmüşmüydüm.

Bomboş bir ormandayım. Kimse yok.
      "Anne" diye bağırdım ama kimseden cevap alamıyordum. Sadece yürüyorum  ama bu yolun sonu yoktu. "DEMİR" diye bağırdım bu sefer de. Ama sonuç aynıydı.

Biraz daha yürüdüğümde karşıma bebekliğim çıktı annemin kucağındayım babam annemin yanında ve fotoğraf çektiriyoruz.

Şimdi de karşımda çocukluğum vardı. Herşeyden habersiz ne kadar da mutlu. Koşuyordu annem peşindeydi ve "yavaş ol düşeceksin" diyordu çocukluğuma, ama çocukluğum umursamıyordu.

Ergenliğim; regl olduğu için  ağlıyor. annem de onu sakinleştirmeye çalışıyor

İki sene önceki halim ise çığlık atıyor; günlerdir her gün kabuslarında o adamı görüyor ve  o güne lanet ediyor...

Benim hayatım bundan ibaretti işte ve ben o hayatıma son vermiştim....

Yazarın anlatımıyla

Ameliyatın 5. Saatinde ameliyathane kapısı açıldı. Doktor eylülün annesi ile demirin yanına yaklaştı.

   " kurşun sıyırıp geçmiş. Yani eylül yaşıyor ama bu şimdilik böyle de olabilir. yani en az 1 hafta yoğun bakımda kalması gerekiyor uyanınca ne ile karşılaşacağımızı bilmiyoruz."
    "Nasıl yani biraz açık konuşurmusunuz " dedi annesi
     " yani hafıza kaybı bir süre konuşmaması zaten yürüyemiyor birde ellerini kullanamayabilir"
    "benim kızım zaten hasta birde üstüne bu...."

Demir eylülün yazdığı mektubu bulmuş ama annesine vermemişti...
O mektubu okuduğundan beri karışık  duygular içerisinde acaba o da mı eylüle  aşıktı yoksa sadece biricik ölen sevgilisine benzettiği içinmiydi bütün bu sevgisi....

Eylül gerçek aşkını bulmuştu, peki ya demir; aynı şey onun içinde geçerlimiydi?

Peki aşk neydi? Aşk demir'e göre iki kişinin ölümüne birbirini sevmesiydi. Peki bu durum eylül için de aynı mıydı?
       ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

2. Günün sonunda demir hala hastanede bekliyordu annesi ise arasıra gidip geliyordu.
       "Oğlum sende git artık annen baban merak etmiştir kaç gündür buradasın" dedi eylülün annesi.
        "Yok haber verdim ben onlara" eylülün annesine aslında Anne ile babasının olmadığını bile söyleyemedi.
       ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

5. Günde ise artık eylülü uyandırabileceklerini hiç hayati riski kalmadığını söylediler.
         "Eylülü birazdan uyandıracağız. İstersen annesini ara gelmek istiyorsa gelsin" dedi doktor

Demir hemen eylülün annesini aradı annesi geldiğinde doktorlar iğneyi seruma boşaltıp eylülün uyandırdılar.

         " Demir gitme beni yalnız bırakma" diye sayıklıyordu
          " buradayım güzelim merak etme herşey çok güzel olacak. Bunu kendine neden yaptın" dedi
         " kendimi öldürmeyi bile beceremedim işte neyi soruyorsun ki" dedi zor çıkan bir sesle
         " Kızım saçmalama.  o silahı nereden buldun  ya sen bizi bırakıp nereye gideceksin.  Ne kadar düşüncesizsin ya kızımsın sen benim"
         " kübra teyze kızın üstüne gelmeyin bunları sonra konuşursunuz" dedi demir.
        
2 saattir eylül sadece ağlıyor ve ölmek için dualar ediyordu. Ameliyat onda hiçbir hasar bırakmasa da biliyordu ki hastalığı yüzünden çok kötü şeyler yaşayacaktı....

      "Anne eve ne zaman gideceğiz" diye sordu eylül
       "Bilmiyorum kızım"

Demir doktora ne zaman çıkabileceğini sormaya gitmişti.
        "Bakın sizi anlıyorum ama kız günlerdir burada uyuyor uyanınca hala tutmanız çok şaçma değil mi?"
         " her ihtimale karşı burada tutmamız gerekiyor. Bence siz psikolog araştırmaya başlayın benim bir kaç tanıdığım çok iyi piskologlar var. Eylül kliniğe yatırılmalı"
           " Saçmalamayın tabi ki kliniğe falan yatmayacak" dedi demir sinirle
            " acınız büyük anlıyorum sizi ama biraz düşünürseniz benim haklı olduğumu göreceksiniz" dedi doktor Demir cevap vermeden gitmek üzereyken " benim çok iyi bildiğim klinik-"
             " kliniğe o kadar meraklıysanız siz gidin." Demirin cevabı netti

Eylülün anlatımıyla

Başaramadım. Bu hayattaki çoğu şey gibi kendimi öldürmeyi bile başaramadım. Kendime olan nefretime bir sebep daha eklendi. Harika

Keşke ölseydim. Keşke herşeyi bitirebilseydim. Keşke o çektiğim acılara değseydi.  gerçekleştirilecek hayallerim bile kalmadı. Hayallerim de hayatım gibi sahteymiş. Bütün hayallerim o okulda ayaklarım ile beraber gitti.

Hayatımda Hiçbir şey başaramamıştım. Ölmeyi bile. O silahı kafama dayadığım an benim hayatım bitmişti. O mektubu yazdığım an ben herkese veda etmiştim. Sahi mektup  kimdeydi buldular mı? Demir okudu mu kahretsin orada ona aşık olduğum yazıyor.

Ya o da bana aşık değilse, beni sevmiyor da olabilir sonuçta bana adını bile söyleyememişti o kadar mı güvenmiyor du bana, belki de bana herkes gibi acıyordur  onun geliş amacı bana yardım etmekti.

Düşüncelerimin arasından sıyrılamıyorken odaya demir girdi.

   " Eylül konuşabilir miyiz?" Kesin mektubu söyleyecek
   " Tabi k-konuşalım" cebinden bir kağıt çıkardı. Eylül geliyor hissediyorum
     " bak bu mektubu okudum. Merak etme annene falan vermedim kimse okumadı yani, ben hariç... mektuptan  bana ayrılmış satırlardan  anladığım kadarıyla bana.... Yani benden.... hoşlanıyorsun. Sana daha önce hiç anlatmadığım bir şey anlatacağım lütfen sözümü kesmeden dinle"
      " tamam" nutkum tutulmuş hiçbir şey söyleyemiyorum
        "Benim bundan birkaç sene evvel Zeynep diye bir sevgilim vardı o da seninle aynı hastalığa yakalanmış ve vefat etmişti. Onu o kadar çok seviyordum ki onun için ölmeyi bile göze alırdım. Bir gün öyle derin bir uyku uyudu ki bir daha uyanamadı...
Seni ilk gördüğümde ona biricik sevgilime benzettim seni. Senin yüzüne her baktığımda aklıma o geliyor. Onun ölmeden önceki hali.... kısacası biz olamayız sana bunca şeyin üstüne bunu da yaşattığım için o kadar kızıyorum ki kendime ama ben ona söz vermiştim... Sana umut verdiğim için ne kadar özür dilesem bir işe yaramayacak biliyorum ama dediğim gibi senin yüzüne her baktığımda aklıma o geliyor sadece özür dilerim" dedi.
       " tamam ben aslında yani zaten o mektupta senden bahsetmemiştim"buna sen bile inanmıyorsun eylül "Şimdi biraz uyumak istiyorum çıkar mısın" diye devam ettim. Hiçbir şey söylemeden odadan çıktı.

Ne bekliyordum ki. Ben sevilmemeye mahkum edilmiştim. Belki de haklıydı beni kim neden sevsin ki.

Ben kendi isteğimle. Kafama silah dayamış bir insanım kim beni neden sevsin. Ölmeyi bile beceremedim. Bu hayatta en çok istediğim şeyi bile beceremedim ki ben.
         ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Selammm umarım beğenerek okursunuz.
Oy vermeyi unutmayın
6. Bölüm yarın gelecek ♡♡