Jeny's pov
7.00a.m
Το ξυπνητήρι άρχισε να βαράει πάλι με αποτέλεσμα να με διακόψει από τον ύπνο μου!
Σηκώθηκα τυπικά και πήγα στο μπάνιο, πλήθηκα και έκανα τα απαραίτητα. Πήγα στο δωμάτιο, ντύθηκα κάπως πιο έντυμα γιατί είμαι η πρόεδρος του σχολείου τρομάρα μου και έχω δουλειές να κάνω και να συνεννοηθώ με τους υπόλοιπους να οργανώσουμε εμείς τις επόμενες ψηφοφορίες.
Έβαλα αυτά εδώ:
Κατέβηκα κάτω όπου είδα τον αδερφό μου ηδη να με περιμένει να φύγουμε. Ήπια ενα ποτήρι νερό στα γρήγορα και φύγαμε μαζί για το σχολείο.
Ήμουν κουρασμένη από το χθεσινό πάρτυ και δεν του μιλούσα πολύ.
Jm: Μήπως έχεις κάτι; Και χθες που σου είπα θα μιλήσουμε δεν είχαμε χρόνο, απλά θέλω να μου πεις-
J: Δεν έχω τίποτα, σε παρακαλώ στο έχω πει τόσες φορές.Τον είδα λίγο νευριασμενο.
Jm: Νοιάζομαι για εσένα, πες μου να μην σε νοιάζομαι καθόλου για να μην σε πειράζει!
Είπε και άρχισε να περπατάει με πιο γοργο βήμα. Σταμάτησα για λίγο να φύγει πιο μακρυά για να συνεχίσω μονη. Αναστέναξα και άλλα κόλλησα ένα χαμόγελο στα χείλη. Μετά από λίγο εφτασα και αμέσως πήγα στο γραφείο του Διευθυντή. Μου έδωσε κάτι λίστες με υποχρεώσεις και για τα υπόλοιπα μέλη. Μου είπε επίσης ότι στα διαλείμματα σήμερα θα πρέπει να είμαι στη βιβλιοθήκη... πάει η ανάπαυση των νεύρων μου! Τον ευχαρίστησα και έφυγα αφού χτύπησε το κουδούνι.
Έτρεξα στη τάξη ώστε να μην αργήσω αλλά ευτυχώς δεν ήρθε ο καθηγητής.
Μ: Καλημέρα! Γιατί δεν ήρθες με τον-
J: Καλημέρα. Δεν έχω όρεξη για συζήτηση τώρα.Είπα ξερα και με κοίταξε εξίσου νευριασμενη όπως ο jimin το πρωί. Ήρθε ο καθηγητής οπότε δεν πρόλαβε να πει τίποτα άλλο.
Αφού τελείωσε το μάθημα σηκώθηκα αμέσως να πάω στα μέλη να δώσω τις λίστες και η ίδια να πάω στη βιβλιοθήκη. Μοίρασα ότι ήταν να δώσω και κατευθύνθηκα γρήγορα στη βιβλιοθήκη. Έκατσα στο γραφείο μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Πριν να προλάβω να ησυχάσω πετάχτηκε ο κολλητός μου.
ESTÁS LEYENDO
Given up the you for us //J.jk ff//
FanficΉρθε το τέλος; Δηλαδή εδώ όλα τελειώνουν..; Ήμουν καθισμένη δίπλα από τη μπανιέρα αγκαλιάζοντας τα γόνατα μου... ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ και το σώμα να παραλύει. Πέρασαν φλασιες στη μνήμη μου από διάφορες στιγμές... όλο στιγμές κακίες και μελαγχο...