My POV || JJK Centric || ☑️

2

හරියටම පැය දෙකක් නිදාගෙන 6 වෙද්දී ඇහැරුනේ යුනිවසිටි එකට යන්න පරක්කු වෙන්න පරක්කු වෙන්න මට ප්‍රශ්න වලට උත්තර හොයාගන්න තියෙන වෙලාව පරක්කු වෙනවා කියලා දන්න නිසා..ඔව් මම ඉන්නේ ප්‍රශ්න ගොඩක් අස්සේ හිරවෙලා..ඒ හැම එකක්ම එකම එක්කෙනෙක් නිසා ඇති උන දේවල්..

ඒ ප්‍රශ්න වලට උත්තර තියෙන්නෙත් 'ඒ එකම එක්කෙනා'ගාව විතරයි..

රෑ හියුන් හදලා දීපු සැන්විච් ටික කාපු නිසා එච්චර බඩගින්නක් තිබ්බේ නැති උනත් ආයෙමත් උදේ පාන්දර අම්මලගෙන් බැනුම් අහන්න ඕනෙ නැති නිසා හදලා තිබ්බ එග් රෝල් ටිකයි කිරි ටිකයි ඉවරයක් කරලා දැම්ම.

ගෙදරින් එලියට ගිහින් කිලෝමීටරයක් විතර තියලා ට්‍රැෆික් එකට අහු උනාම මට වාහන උඩින් දුවලා යන්න අයන් මෑන්ට වගේ සුපර් පවර් එකක් තිබ්බා නම් හොදයි කියලා හිතුනේ තත්පරයක්වත් යුනිවසිටි එකට යන්න පරක්කු වෙන්න ඕනේ නැති නිසා..ඒත් ඒ හීන ලෝක වල් වලින් බහින්න ඕනේ කියලා මටම හිතුනේ කොච්චර අයන්මෑන්ට පිස්සු හැදිලා හිටියත් එයාට සුපර් පවර් එකක් ඇත්තටම නෑ කියලා දන්න නිසා..

කේන්තිය හිතේම තියාගෙන හිතින්ම වටේ තිබ්බ හැම වාහනේකටම බැන්නත් ට්‍රැෆික් එක අඩු උනේ වත් ඒ වාහන වලට දැනුනේවත් නැති නිසා මම හිතුවේ ඊයෙ රෑ පැය දෙකක් උන නින්ද පැය දෙකාමාරක්වත් උනානම් කියලා..බස් එකට නැග්ග ගමන් අන්තිම පේළියේ කෙලවරේම ශීට් එකෙන් ඉදගෙන වීදුරු ජනේලේට ඔළුව තියාගත්තේ මට ඕනේ උනා වගේම තව පැය භාගයක්වත් නිදා ගන්න..ඒත් හිතේ තිබ්බ කලබලේට මට ඕනේ උන දේ ලැබුනේ නෑ...ගොලුබෙල්ලෙක්ටත් වඩා අන්ත විදිහට මේ බස් එක යන්නේ කියලා තුන් වෙනි පාරත් මගේ හිත මට කියද්දී පයින් ගියා නම් මීට කලින් යුනිවසිටි එකට යාගන්න තිබුනා කියලා සියවතාවකට වඩා මගේ හිත කිව්වා..

"ළමයා කාඩ් එක ගන්න"

කන්ඩක්ට ඇවිල්ලා කාඩ් එක ඉල්ලනකලුත් වටේ තිබ්බ හැම දේකටම රැව්ව.
කන්ඩක්ට ආවම එයාටත් රැව්වා.
කොච්චර රැව්වත් බස් එක ගියේ ගොලුබෙලි ගමනින්මයි..

සමහර විට වෙනදටත් මේ වේගෙන්මයි බස් එක යනවා ඇත්තේ.
ලොකුම දේ වෙනදට මට හදිස්සියක් තිබ්බෙ නැති එක..

යුනිවසිටි එකට යන්න තිබ්බ අන්තිම හෝල්ට් එකට කලින් බැස්සේ තවත් බස් එකේ හිටියොත් තිබ්බ කේන්තියට කාටම හරි බනී කියලා හිතුන නිසා..බස් එකෙන් බැහැලා කකුල් දෙකට පින් සිද්ද වෙන්න ඉක්මනින් ඇවිදන් යුනිවසිටි එක ගාවට ගියා..

යුනිවසිටි එකේ මේන් බිල්ඩින් එක ඈතින් ලස්සනට පේද්දී මම ඒ පැත්තට යන්නේ නැතුව 'එයා' ඉන්නවා කියලා දන්න තැනට ගියා..

ඒත් වෙනදා වගේම මම යද්දි එයා හිනා වෙවී හිටියා..

~එයාට ගානක් උනේ නැ මම ඉන්නේ මොන තරම් ප්‍රශ්නෙකද කියලා..

~එයාට ගානක් උනේ නෑ 'එයා' නැතුව මට කොච්චර පාලු හිතුනද කියලා..

~එයාට ගානක් උනේ නෑ 'එයා' එක්ක මට කතා කරන්න කොච්චර දේවල් තිබ්බද කියලා..

ඒ කිසිම දෙයක් හිතන්නේ නැතුව එයා ගාවට ගියේ අඩුම ගානෙ එයා මාත් එක්ක දැන්වත් කතා කරයි කියලා හිතාගෙන.අඩුමගානේ දැන්වත් මාව මගාරින එක නවත්තයි කියලා හිතාගෙන.

ඒත් ඒකත් මම හිතපු දෙයක්ම කියලා දැනුනේ එයා මාව පොඩ්ඩක්වත් ගනන් ගන්නේ නැතුව එයාගේ යාලුවා එක්ක කතා කර හිටපු නිසා.

"ජිමිනී............"

_______________

#Park_Diya_

_______________

මම තාමත් ඒ දවසට වයිර කරනවා!
මගේ නොවන එයාටත් එදා මේ විදිහටම හිතෙන්නෙ ඇති කියලා මන් හිතනවා!
හැපී රීඩින්!