Mafyanın Masum Yüzleri

3.Geçmişin rengi

                     EDİM YÜKSEL

Ben beyazım bana dokunan ya ben de kalır, ya da ben de iz bırakır.

Ve bu hayatta en zor olan şey belki de beyaz olmaktı. Böylece sizi üzen de kıran da çok fazla olurdu.

Hatta bazıları bir leke gibi yapışırdı size. Aslan Kara, denen adam benim için bunu temsil ediyordu. Hatta belki de Aziz'de oraya eklene bilir. Ancak o beyaz sayfaya can veren insanlar da vardı elbet. Sevgili can dostum, Lavin gibi mesela. Ve evet bir de.. Bir de o vardı. Daha hagi çalarda bile olduğunu bilmediğim o kız; Azra Erdem. Benim için leke mi olacaktı, yoksa şaheser mi? İşte bu çok ucuaçık bir soruydu. Tıpkı onun gibi.

Direksiyonu sola kırdığımda öncekine nazaran daha pürüzlü bir yol karşıladı bizi. " Burası çok çakıllıymış." Sağ ön koltukta gururla oturan Aziz, sanki buraya ilk kez geliyormuş gibi konuştuğunda yanağımın iç kısmını ısırdım ona cevap vermemek için.

En nefret ettiğim şey aptal yerine konmaktı ve ne büyük tesadüf ki, hayatıma aldığım çoğu kişinin geçmişinde bana karşı yaptığı hataydı bu. "Öyledir," diye bir ses geldi onu arka koltuğa kurulmuş onaylayan Adem'den.

Kafeye, uzun altın renk saçlarıyla, zayıf birisi gelip bana Azra'nın kardeşi olduğunu söylediğinden bugün tam dört gün geçiyordu. O adam Kaya'nı salarken kardeşini geri alması için bana gelmesini söylemişti. İlk üç günü hiçbir şey yapmayıp tüm olanları tartım kafamda. Gerçek planın ne olduğunu tahmin etmek zor değildi. Heleki çocukluğumdan beri bu işlerin için de olduğumu var sayarsak.

Yeddi yaşımda, ilk beni şu an Aslan Kara'nın adamının işlettiği Kara Delik kulübünden kurtarıp evine götüren ve soy ismini veren Aziz'den başkası değildi. O zamanlar bu işlere yeni bulaşmıştı. Eşi Lavin'in doğumu sırasında hayatını kayb ettiği için tamamen evden uzaklaşmıştı o zamanlar. İlk başta Lavin'in anaannesi gelip ona bakardı ancak zaten kadın kendi yeteri kadar yaşlı olduğu için sürekli şikayyetlenirdi ağrılardan.

O zaman bizi Aziz'le karşılaştıran kader ağlarıyla bugünü bile örmüştü. İlk başta bunu yalnız orada yaşadıklarıma acıdığı için yaptığını düşünsem de gerçeği anlamam çok uzun sürmedi. Tabi yedi yaşında bu pisliklerden kaçış yolu arayan bir çocuğu alıp eve sadece yemek karşılığında götürüp, işlerini gördürmek çok mantıklıydı bu cimrilikle. Sırf para harcamamak istemesi sonucu onların evine gittiğim günden itibaren evin tüm işlerinde yaşlı kadına yardım ediyordum.

Herkes o zamanlar küçük Lavin'in yaramazlığından bahs etse de bana göre dünyanın en sakin bebeğiydi. Bir keresinde yaşlı kadın yine ağrılarından şikayetlendiği için evin tüm işlerini görüp mutfağa geçip herkesi hayran edecek tatta, bir yemek yapmıştım. Bana verilen işlerin hepsini kusursuz yapıyordum neredeyse, çünkü onlara minnet duyuyordum. İlk kez sıcak yuvayi orada görmüştüm, kardeşliği de.

Görüntüler film şeridi gibi gözlerimin önünden geçtiğinde gülümsedim. Aslında herşey buraya kadar çok iyiydi. Lakin, iki yıl sonra beni dikkatle izlemiş Aziz, bunların sonunda aslında ilk planına uymaktan vazgeçmişti. Çünkü o artık bende keşfettiği güçle onun büğümeye başlayan işlerinde çok büyük yardımcısı olmamı istiyordu. Tüm bu karanlık işlere katılmam gerektiğini söyleyip, benim aslında oraya ait olmuduğuma inandırmaya çalıştığında bana ne kadar ters olsa da kabullenmiştim. Lavin'i bırakıp gitmezdim. Hatta o yaşta Aziz'e bile ihanet etmeyi aklımdan geçirmemiştim. Yanlış olduğunu bilsem de alıştığım bu yeri bırakmak en büyük cezam olurdu.

İlk dokuz yaşımda büyük adamlarla oturup, kimliğime ters işlerle tanış oldum. Ancak diğerinde olduğu gibi bunu da kabullenmem zor olmamıştı. Artık on yaşımda cok şeye hakimdim. İki yıl sonra ise Aziz'in sağ koluna çevrilmiştim. O zamanlar çok kısa bir süre okula gitmiştim ve artık Lavin'de büyümüş, hatta bir kaç sene sonra okula başlamıştı. Ben artık Aziz'le çalıştığım için eve nadir uğruyordum. Oraların tüm sokaklarına, gece hayatına ve yere altına hakimdim.