Hayatım boyunca kurduğum en saçma cümleyi."Bende kayboldum Kahraman banada yardım et"rezalett!!!
En azından şaka yaptığımı sanıp saatlerce gülmüştü.Bilmiyorum ama sanki herkes böyle yapardı.Belki onu çok kısa zamandır tanıyor olabilirim ama genelde farklı şeyler var sanki yıllardır tanıdığım biri.Ama öyle basit değil, değer verdiğim ,yakınımda olan biri.Bu duygu gerçekten tarif edilemez.
Olayın arkasından küçük kızı karakola teslim edip eve geçmiştik.Hayır sen niye içinden söylemen gerekeni dışından söylüyorsunki!!! Şu anda kafamı duvara sürtüp kıvılcım çıkarmak istiyorum .
Bir kere daha yatağın üstünde tepinip yuvarlandıktan sonra...yataktan düştüm. Kafamın zemine çarpmasıyla anında kendini gösteren zonklamanın yanında kıçımın ağrısını hiç hesaba katmıyorum.
Kapının aniden sertte açılmasıyla yerimden sıçradım."iyi misin?" Berker in telaşlı sesindeki anlam biraz şaşırtıcıydı.Biri niye iki gündür tanıdığı biri için bu kadar endişelenirdiki?"Resmen yer sallandı" diyen iç sesime bir yumruk geçirerek Berkere döndüm.Berker in endişeli bakışlarının yerini alaya bıraktığını görünce ister istemez sinirlendim."Herşeyi yapacağını düşünüyordum ama yerle ilişkiye girmek Sencede biraz fazla olmamış mı? "Derken kendini gülmemek için zor tuttuğunu anlamamak için mal olmak gerekirdi.
Ben düşerken bana eşlik eden ve yarıyoldan uğurlayan çarşafı görünce benimde gülesim geldi.Gerçekten Zeki havası yaratıyor olabilirim ama malın tekiyim.Artık ben bile bunu kabulleniyorum.Ama genede şu an sebepsiz yere çok kızgındım."En azından bi ilişkim var .Gerçi bu kılıbıklıkla kesin sendede biri vardır dimi?" Aslında daha önce hiç düşünmemiştim.Gerçi daha iki gün olmuştu.
Yüzündeki alaylı sırıtış yerini şaşkınlığa bıraktı.Bu çocuğu iki gündür tanımama rağmen benim tam zıttımız olduğu her türlü anlaşılıyordu.Duygularını ve düşüncelerini yüzüne yansıtmaktan çekinmeyen biriydi. Acaba hiç mi korkmuyormuydu.? Duygularını yansıtmak cesaret gerektirirdi.Bu adam göründüğü gibi kılıbıklıktan çok uzak cesaretli biriydi.
Berker saçmalamama aldırmadan odanın çıkışına yöneldi."Pembe kahraman" diye homundanarak sinirini bozmaya çalıştım .Omzunun üstünden kısa bir bakış atarak göz devirdi ve odadan çıktı.Ben en ufak bir şeye sinirlenirken insanların bu derece vurdumduymaz olması çok sinir bozucuydu.
Yerden doğrularak yatağa yerleştim ve üzerime pikeyi çektim.Bir süre duvarla bakıştıktan sonra yatağın koynunda duvarla fantezi yaşamam anlayışıyla gözlerimi kapattım ve hayal kurmaya başladım .Zamanla saçmalaşan hayallerimle farkında olmadan uykuya daldım.
Akşam kafamın yerde bir kaç kez sekmesi nedeniyle kafam acayip derecede zonkluyordu.Elimi ve yüzümü yıkayıp aşağıya indiğimde ,evde kimsenin olmadığını farketmem uzun sürmedi.Solana geçip son derece ferah olan koltuğa kendimi bıraktım. Berker elinde poşetlerde gelene kadar açık olmayan televizyonu boş bakışlarla izledim.Berker ayakkabılarını çıkartıp bana doğru döndü.
"Babam daha fazla rapor alamadığını söylüyor.Bugün okula gitmen lazım" Eğer Berker hatırlatmasaydı, okul aklımın ucundan bile geçmiyordu.
Berker mutfağa girdikten bir süre sonra bana seslendi"Hadi liseli sen hazırlan bende kahvaltılıkları çıkarıyım...Seni bırakırım,Hadi."Şu anda yapmak istediğim son şeyler arasında bile okula gitmek yoktu.
Homundanarak yukarı çıktım ve formamı giyip çantamı hazırladım.Aynaları hiç sevmezdim ama o an içimden gelen dürtüyse aynaya doğru yöneldim.Aynanın karşısına geçtiğimde yansımam beni şaşırttı.Daha önce bir kez bile okula gitmeden önce aynaya bakmamıştım.Gene aynı bendim ama beni şaşırtan ,gerçekten daha önce okul formasıyla aynaya bakmadığım oldu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUTLU OL:kelebek
Novela Juvenil"Emir öldü Yosun ben Berkerim " Emir öldü . Emir ölmedi sadece yarım akıllının biri her şeye yeniden başladığını sanıp nüfus cüzdanındaki ismini Berker yaptı. "O zaman git , beni sadece Emir böyle sevebilir , ben Emir in kızyım ,ben emirin kelebeğiy...
