çiçekler ne güzel şey
hele bazıları var ki
açan kaldırım kenarlarında
tüm o sevgisizliğe rağmen
bir ömüre sığdırılamamış anların ortasında
gözlerim denizlere akar
gördüğümde ezildiklerini,
taştan adımlar altında
okuduğum aşk kitaplarının sayfalarına
koyduğum papatyaları alıyorum bazı geceler
mutlu sevda üzerine yazılmış
tüm şiirleri karalıyorum
çiçekler buruk, öksüz ve yetim
midem bulanıyor, kelebek cesetleri, hayaletler
musallat olmuş yarınlarıma, sahi ya
yarınlar da yalan oysa
andım olsun, bir daha hiçbir sanrı
okutamayacak bana bu şiirleri, romanları
bahar geldi yine, çiçekler açtı
içimdeyse hep cenaze törenleri
ve toprağa verilmiş kelebek cesetleri
yarınlara uzanan dün
çok mu mutlu, taşımaktan bugünün izlerini?
kiminle tanışsam, kim dokunsa hayatıma
şu ki ki bildiğim her şey
çiçekler ne güzel, ne bahtsız şey.
