My POV || JJK Centric || ☑️

11

හෝසොක් ආයේම වතාවක් ජන්කුක්ට ඔරවලා එතනින් ගියේ  තව ටික වෙලාවක් එතන හිටියොත් මීනීමැරුමක් උනත් වෙන්න පුලුවන් කියලා හිතලා..ඒ තරමට හෝසොක් හිටියේ කේන්තියෙන්....

ජිමින්ගේ කතාවේ සුරදූතයා හෝසොක්.ජිමින් කවදාවත්ම කියලා නැතුව ඇති හෝසොක්ට 'මන් ඔයාට ආදරෙයි' කියලා..ඒත්...

හෝසොක් ගියාට පස්සේ ජන්කුක් එහෙම්මම ලස්සනට කපලා තිබ්බ තණ කොල ගොල්ල උඩ ඉදගත්තා...එයාට දරාගන්න බෑ එයා නිසා ජිමින් මැරුනා..ඒ වගේම තාමත් ජන්කුක් විශ්වාස කරන්නේ නෑ ආදරෙට හොදින් ඉන්න මිනිස්සුන්ව නොමරා මරන්න පුලුවන් කියලා.

'ජිමින් ඇයි ඔයා මගෙ ජීවිතේට ආවේ'

' මම ඔයාට වෛර කරනවා ජිමින්'

'වේහ්හ්???? මගේ ජීවිතේ ඔයා විනාස කලා ජිමින්..'

'ඔයා මානසික ලෙඩෙක්....ජිමින්...ඔව් ඔයාට ගැලපෙනම නම ඒක"

ජන්ග්කුක් අඩ අඩම එයාගෙන් ප්‍රශ්න කරද්දි ඒ එක ප්‍රශ්නෙකටවත් උත්තර තිබ්බේ නෑ....ජන්ග්කුක්ට හිතුනා ආර්ට් එක්සෑම් එක තිබ්බ දවසට ආයෙමත් පාරක් ගිහින් හැමදේම හරි ගස්සන්න..
මොකද එයා පසුතැවුනා!..

ඒත් කාලය ආපස්සට ගන්න බෑ ජන්ග්කුක්ට!
එහෙම පුලුවන් උනා නම් අද මේ ලෝකේ මේ විදිහට නෑ..

අන්තිමේදී ජන්ග්කුක් හිනා උනා..ඒක හරිම ලස්සනයි..
ඒත් ඒ විදිහට හිනා වෙද්දි ජන්ග්කුක්ට මතක් උනේ ජිමින්ව...
ඒ දවස් වල ජිමින් එක්ක ගත කරපු කාලේ මතක් වෙද්දී ජන්ග්කුක්ගේ ඇස් වලට කදුළු ආවත් එයාට පුලුවන් උනා කදුළු හංගගෙන හිනා වෙන්න..

ජන්ග්කුක් උමතුවෙන් වගේ හිනා වෙන්න ගත්තා...

ඒත් එයා හදවත ඇතුලින් අඩනවා....

-END-

________Diya________